นักบุญจำนวนมากถือว่าสิ่งนี้เป็นคุณลักษณะทางจิตวิญญาณที่สำคัญที่สุด นอกเหนือไปจากความรัก และเป็นคุณสมบัติทางจิตวิญญาณที่สำคัญที่สุดด้วย
ความถ่อมตน
คุณธรรมนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งจริง ๆ จนกระทั่งพระสันตปาปาผู้ยิ่งใหญ่ พระสันตปาปาเลโอที่ 13 ทรงเขียนหนังสือเล่มเล็กๆเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้งเล่ม ( The Practice of Humility: 60 Lessons)
พระองค์ยังทรงยกคำพูดของนักบุญเจอโรมมากล่าวด้วย ซึ่งเราจะกล่าวถึงข้อคิดอันล้ำลึกของพระองค์เช่นกัน
“ผู้ใดรู้ว่าตนเป็นเพียงผงธุลีและขี้เถ้า และจะต้องกลับเป็นผงธุลีในเร็วๆ นี้ ผู้นั้นจะไม่มีวันยกย่องตนเองอย่างเย่อหยิ่ง และผู้ใดที่ใคร่ครวญถึงความเป็นนิรันดร์ของพระเจ้า และใคร่ครวญถึงระยะเวลาอันสั้น หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ จุดเริ่มต้นและระยะเวลาที่ประกอบเป็นชีวิตมนุษย์ ผู้นั้นจะรักษาความตายเอาไว้ต่อหน้าต่อตาตน และจะถ่อมตนและสำนึกในความต่ำต้อย”
“เพราะร่างกายที่เสื่อมสลายนี้ถ่วงจิตวิญญาณ และใจของเราที่พันเกี่ยวด้วยหลายสิ่งหลายอย่างก็หดหู่เพราะร่างกายทางโลกนี้”
เพราะฉะนั้น เราจึงควรพูดด้วยความถ่อมตนว่า ‘ข้าแต่พระเจ้า ใจของข้าพเจ้ามิได้สูงส่ง และตาของข้าพเจ้าก็มิได้สูงส่ง ข้าพเจ้ามิได้จัดการในเรื่องใหญ่โต หรือในเรื่องน่ามหัศจรรย์เหนือข้าพเจ้า’
“ความถ่อมตนที่แท้จริงนั้นเป็นสิ่งที่ต้องแสวงหาอย่างยิ่ง ไม่ใช่เพียงแค่ในคำพูดเท่านั้น แต่ในความคิดด้วย เพื่อว่าในความเชื่อมั่นที่ลึกที่สุดของจิตวิญญาณของเรา เราจะได้ยอมรับว่าตัวเราเองไม่ได้มีค่าอะไรเลย และเราไม่ควรจินตนาการว่าตัวเราเองจะรู้หรือเข้าใจอะไร หรือจะเป็นอะไรก็ตาม”
นักบุญบาซิลได้กล่าวเสริมว่า “ลูกเอ๋ย จงเอาใจใส่ต่อความถ่อมตนเหนือสิ่งอื่นใด เพราะความถ่อมตนนี้มีความดีงามอันสูงส่งที่สุด และเป็นบันไดที่จะไปสู่จุดสูงสุดแห่งความสมบูรณ์แบบได้”
[แนะนำ: The Practice of Humility: Sixty Lessons]
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น