เมื่อวันที่ 27 มิถุนายน 1947,โจอี้ โลแมนจิโน(Joey Lomangino) ชาวอเมริกันอายุ 16 ปี,ใบหน้าของเขาถูกสะเก็ดเหล็กจากยางรถบรรทุกที่ระเบิดกระเด็นใส่,ขณะที่เขากำลังเติมลมยางด้วยที่เติมลมซึ่งไม่ค่อยดี ทำให้ตาสีฟ้าของเขาแตกและกระดูกบริเวณเบ้าตาและหน้าผากแหลกละเอียด เหล็กได้ตัดเส้นประสาทตาและประสาทรับกลิ่นของเขา และยังไปติดอยู่ที่เยื้อหุ้มสมองส่วนหน้าของเขา
เขาหมดสติไปทันที,มีผู้พาโจอี้ไปส่งโรงพยาบาล เขานอนนิ่งอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลาสองสัปดาห์ด้วยอาการโคม่า ชีวิตของเขาอยู่บนชายขอบแห่งความตาย วันที่ 16 กรกฎาคม 1947,ตรงกับวันฉลองแม่พระแห่งภูเขาคาร์แมล เรื่องที่น่าอัศจรรย์ใจก็เกิดขึ้น,โจอี้ได้ตื่นขึ้นมาและรับรู้ว่าเขาสูญเสียดวงตาและการรับกลิ่นไปเสียแล้ว เขามีชีวิตรอด,แต่แพทย์บอกว่าเขาจะต้องตาบอดอย่างสิ้นเชิงไปตลอดชีวิตและไม่มีทางรักษาได้
ราวต้นปี 1960,โจอี้เรียนรู้ที่จะอยู่โดยไม่มีดวงตา, เขาสำเร็จการศึกษาและเริ่มทำธุรกิจเล็กๆเพื่อเลี้ยงดูตัวเองเช่นเดียวกับพ่อแม่และน้องชายอีกห้าคน เมื่อมีอาการเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานหาเลี้ยงชีพ,แพทย์ของเขาจึงแนะนำให้หยุดพักร้อนเป็นเวลานาน
ด้วยความรัก,ครอบครัวของโจอี้พาเขาไปที่อิตาลีเพื่อร่วมพิธีมิสซาเวลาก่อนรุ่งสางของคุณพ่อปีโอที่ซานจีโอวานนี รอตตันโด หลังจากนั้น,คุณพ่อปีโอทำให้ทุกคนประหลาดใจ ท่านเดินข้ามห้องโถงเพื่อมาต้อนรับพวกเขา ท่านเรียกชื่อของโจอี้,และเวลานั้นก็เริ่มทำให้ชาวอเมริกันตาบอดคนนี้กลับใจ
คุณพ่อปีโอช่วยรักษาประสาทรับรู้กลิ่นของโจอี้ให้หายอย่างอัศจรรย์ และอัศจรรย์ของพระเจ้าครั้งนี้ก็รวมอยู่ในหลักฐานสำหรับการสถาปนาคุณพ่อปีโอเป็นนักบุญด้วย
ในการฟังสารภาพบาปของโจอี้,คุณพ่อปีโออ่านจิตวิญญาณของโจอี้ และได้บอกบาปที่เขาทำแก่เขาด้วยภาษาอังกฤษ โจอี้รู้สึกละอายใจแต่ก็สำนึกในความผิดของเขา,เขานิ่งเงียบยอมรับ ช่วงสุดท้ายของการสารภาพบาป,คุณพ่อปีโอได้โปรดศีลอภัยบาปแก่โจอี้ และโดยพระหรรษทานของพระเยซูเจ้าและการช่วยเหลือของแม่พระ,กางเขนแห่งความมืดบอดฝ่ายกายและความมืดบอดฝ่ายวิญญาณของโจอี้ก็ได้รับการรักษาให้หายอย่างสิ้นเชิง
โจอี้ได้ถ่อมตนสำนึกผิดกลับใจและปรารถนาที่จะมีชีวิตฝ่ายจิตที่ลึกซึ้งขึ้น โจอี้ตกลงที่จะเดินทางพร้อมกับเพื่อนไปยังสถานที่ซึ่งแม่พระทรงประจักษ์มาที่การาบังดัล,ประเทศสเปน แต่ด้วยความกังวลว่าการประจักษ์นี้อาจเป็นเรื่องหลอกลวงและอาจทำให้เขาออกนอกเส้นทางแห่งความสุขและสันติในจิตใจ,โจอี้จึงขอพรจากคุณพ่อปีโอ สำหรับการเดินทางครั้งนี้
การเป็นพยานของโจอี้มีประโยชน์ในการทำให้เกิดความเชื่อในการประจักษ์ที่การาบังดัล สำหรับหลายๆคนที่ไม่สามารถไปยังสถานที่แห่งการประจักษ์ด้วยตนเองและรู้เรื่องเหล่านี้ผ่านทางคนอื่นเท่านั้น
ที่การาบังดัล,ในไม่ช้าโจอี้ก็ได้ผูกมิตรกับเด็กผู้เห็นแม่พระและได้รับการต้อนรับอย่างดีจากครอบครัวของคอนชิต้า กอนซาเลส(Conchita Gonzalez) คอนชิตาขอให้โจอี้ช่วยเผยแพร่สาส์นแม่พระในนิวยอร์ก เธอมอบการ์ดพระรูปศักดิ์สิทธิ์เล็กๆไว้ในมือของโจอี้โดยเขียนข้อความเป็นภาษาสเปนไว้ด้านหลัง
ที่มา: https://www.garabandal.us/the-workers-of-our-lady-of-mount-carmel/2/
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น