โดย ODILE HAUMONTE
ช่วงปลายเดือนกันยายน ระหว่างวันฉลองของนักบุญอัครเทวดา, นักบุญแองเจลาบอกเราว่า:
“ขณะที่ดิฉันอยู่ในโบสถ์ที่เมืองโฟลิกโนเพื่อสวดภาวนา ดิฉันสวดอ้อนวอนต่อทูตสวรรค์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนักบุญอัครเทวดามีคาแอลและทูตสวรรค์แห่งเซราฟิม ดิฉันพูดว่า “โอ้ ทูตสวรรค์ผู้ปรนนิบัติพระเจ้า ผู้ทรงอำนาจและรับใช้เบื้องพระพักตร์พระเจ้า,โดยอาศัยความรักขององค์พระผู้เป็นเจ้า, ดิฉันขอร้องให้ท่านแสดงบางสิ่งบางอย่างถึงพระองค์แก่ดิฉันด้วยเถิด เช่น องค์พระบิดาแห่งพระเมตตาที่ได้มอบพระองค์เองแก่มนุษย์ และตามที่พระองค์ประสงค์และทรงสมควรจะได้รับการเคารพสักการะและนมัสการโดยพวกเรา; กล่าวคือ พระองค์ผู้ทรงเป็นคนยากจน, ทรงเศร้าโศก, ถูกดูหมิ่น, ได้รับบาดเจ็บ, เลือดไหล, ถูกตรึงกางเขน, และตายบนไม้กางเขน”
เมื่อดิฉันพูดเสร็จ,เหล่าทูตสวรรค์ก็พูดกับดิฉันด้วยความเบิกบานและอ่อนหวานสุดพรรณาว่า
“โอ้ เธอผู้ซึ่งเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า ดูเถิด พระองค์ทรงรับฟังคำวอนขอของเธอแล้ว และพระองค์ทรงประทับอยู่กับเธอ ยิ่งไปกว่านั้น พระองค์ได้ทรงประทานสิ่งที่เธอวอนขอ เพื่อที่เธอจะได้มอบพระองค์และปฏิบัติต่อพระองค์เพื่อผู้อื่น”
และดูเถิด, ดิฉันได้เห็นพระองค์ประทับอยู่ ดิฉันเห็นพระองค์อย่างชัดเจนด้วยสายตาแห่งจิตวิญญาณของดิฉัน,ในศีลศักดิ์สิทธิ์ ตามที่ดิฉันได้ทูลขอพระองค์ กล่าวคือดิฉันได้เห็น พระมหาทรมานและมีเลือดไหลออกมา การทรงถูกตรึงที่กางเขน และหลังจากนั้นก็สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน จากนั้น ฉันก็รู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน ดูเหมือนว่าหัวใจของฉันจะระเบิดออกมาเพราะภาพนิมิตอันน่าสยดสยอง และในอีกด้านหนึ่ง ดิฉันมีความปิติยินดีในการปรากฏมาของบรรดาทูตสวรรค์ ดิฉันไม่อาจคาดคิดได้เลย เว้นแต่ดิฉันจะได้เห็น ว่าบรรดาทูตสวรรค์มีความพอใจเป็นอย่างยิ่ง และพวกท่านสามารถมอบความยินดีเช่นนั้นให้แก่จิตวิญญาณได้เช่นกัน
จากหนังสือนิมิตและคำแนะนำของบุญราศีแองเจลาแห่งโฟลิกโน, Rev.A.P.J. Cruikshank, 2nd ed. (London: Art and Book, 1888) บท 38, หน้า. 137–138.
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น