ข้อรำพึงที่1 พระเยซูเจ้าทรงเข้าตรีทูตในสวนเก็ธเซเมนี
พระเยซูเจ้าทรงเป็นทุกข์โศกเศร้ายิ่งนัก พระองค์ทรงทราบว่าอีกไม่ช้าพระองค์จะได้รับการทรมานแสนสาหัสเพื่อมนุษยชาติ พระบิดาทรงนำการลงโทษบาปทั้งหมดของมนุษย์มาไว้ที่พระเยซูเจ้า ทำให้พระองค์ทรงเจ็บปวดในพระทัยราวกับจะตาย ทรงรู้สึกเหมือนนักโทษที่ถูกพิพากษาให้ถูกประหารชีวิต แต่พระองค์ทรงยอมรับตามพระประสงค์ของพระบิดาเพื่อช่วยมนุษย์ให้รอดพ้นจากหายนะของบาป และนำมนุษย์กลับมาสู่ศักดิ์ศรีแห่งการเป็นบุตรของพระเจ้าอีกครั้ง
ข้อรำพึงที่2 พระเยซูเจ้าทรงถูกเฆี่ยน
ทหารใช้แส้เหล็กเฆี่ยนตีพระเยซูเจ้าอย่างเหี้ยมโหด พระเยซูเจ้าทรงเจ็บปวดไปทั่วร่างกายเจียนตาย พระองค์ทรงยอมทนรับความเจ็บปวดนี้เพื่อชดเชยต่อการกระทำด้วยจิตใจโหดร้ายของมนุษย์ที่กระทำต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเอง การฆ่าฟันกัน การสู้รบกัน การทำแท้งทารกที่บริสุทธิ์ มนุษย์ช่างมีใจโหดร้าย ใจโหดเหี้ยมเหลือเกิน
ข้อรำพึงที่3 พระเยซูเจ้าทรงถูกสวมมงกุฏหนาม
ทหารล้อเลียนพระเยซูเจ้า เขาเอาหนามมาสานเป็นมงกุฏสวมพระเศียรพระเยซูเจ้า และพูดว่า"ข้าแต่กษัตริย์ของชาวยิว ขอทรงพระเจริญเทอญ" แล้วเอาไม้ฟาดพระเศียรของพระองค์และถ่มน้ำลายรดพระองค์ พระเยซูเจ้ายอมทนรับความอับอายเช่นนี้ เพื่อชดเชยต่อการที่มนุษย์ทำทุรจารดูหมิ่นพระเจ้าต่างๆนาๆ และเป็นสาเหตุทำให้ศัตรูของพระเจ้า คือซาตานและปีศาจเยาะเย้ยพระเจ้าว่า "นี่หรือมนุษย์ที่พระองค์รัก ทำไมพวกเขาไม่เชื่อฟังพระองค์ แต่กลับเชื่อฟังพวกเรา พระองค์จะยังรักมนุษย์ต่อไปได้อีกหรือ"
ข้อรำพึงที่ 4 พระเยซูเจ้าทรงแบกกางเขน
ขณะที่ทรงแบกกางเขน พระเยซูเจ้าทรงเห็นประชาชนที่อยู่ตามทางพูดตะโกนด่าแช่งพระองค์ ทำให้พระองค์ทรงเศร้าพระทัยยิ่งนัก นี่หรือมนุษย์ที่พระองค์ทรงไถ่กู้ พวกเขาช่างใจจืดใจดำเสียจริง เมื่อเห็นคนที่กำลังได้รับความทุกข์แสนสาหัสแล้ว แทนที่จะช่วยเหลือพูดปลอบใจ พวกเขากลับซ้ำเติมด้วยการด่าแช่ง พระองค์ทรงรู้สึกเหน็ดเหนื่อยทั้งกายและใจจนถึงกับหมดแรงล้มลง พระมารดาทรงเข้าพระทัยพระบุตรเป็นอย่างดี พระนางจึงเสด็จมาพบกับพระองค์ในระหว่างทาง ทั้งสองพระองค์สนทนากัน ไม่ใช่ด้วยคำพูด แต่ด้วยใจผ่านทางสายตาที่เป็นทุกข์โศกเศร้าของพระมารดา พระนางทรงปลอบโยนพระบุตรด้วยความรักของพระนาง ทำให้พระเยซูเจ้าทรงมีพลังกลับคืนขึ้นมาได้ โอ มนุษย์ที่ใจจืดใจดำเอ๋ย เราจะช่วยไถ่กู้เจ้าทั้งหลาย ถ้าเพียงแต่เจ้าจะปลอบประโลมใจเราสักหน่อย เราก็จะปลอบใจพวกเจ้าเช่นกันในยามที่เจ้าเป็นทุกข์ เหมือนกับเหล่าสตรีชาวเยรูซาเล็มเหล่านั้น ที่ร่ำไห้ห่วงใยเรา
ข้อรำพึงที่ 5 พระเยซูเจ้าทรงถูกตรึงกางเขนและสิ้นพระชนม์
บนกางเขน,พระเยซูเจ้าทรงมอบความทุกข์ทรมานทั้งหมดถวายแด่พระบิดา บรรดาสมณะบางคนมาเยาะเย้ยพระองค์ ทำให้พระองค์เศร้าพระทัย สมณะที่พระเจ้าทรงประทานเกียรติศักดิ์ศรีแก่พวกเขาเพื่อให้พวกเขารับใช้ประชาชน แต่พวกเขากลับหลงในความยิ่งใหญ่ของตัวเอง แทนที่จะสรรเสริญพระเจ้า กลับเยาะเย้ยพระเจ้า พระเยซูเจ้าต้องเศร้าพระทัยเพราะสมณะเหล่านี้ สำหรับโจรที่ถูกตรึงกางเขนพร้อมกับพระองค์ คนหนึ่งได้สำนึกในความผิดของตนและวอนขอพระเมตตาต่อพระเยซูเจ้า พระองค์ทรงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ความทุกข์ทรมานของพระองค์ไม่เสียเปล่าไป ส่วนโจรอีกคนยังคงไม่สำนึกในความผิด พระเยซูเจ้าทรงเศร้าพระทัยสำหรับเขา เพราะแม้แต่ในเวลาใกล้ตายแล้ว เขาก็ยังไม่สำนึกผิดกลับใจหันมาพึ่งพระเมตตาของพระองค์อีก ช่างน่าอนาถยิ่งนัก
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น