วันเสาร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2568

พระเมตตาต่อผู้ที่สิ้นหวัง

 


พระสงฆ์หนุ่มท่านหนึ่งในโปแลนด์ได้ไปโรงพยาบาลเพื่อมาเยี่ยมสัตบุรุษของท่านที่เจ็บป่วย เมื่อท่านเดินไปตามทางเดินของห้องต่างๆในโรงพยาบาล มีแม่ชีคนหนึ่งหยุดท่านและพูดกับท่านว่า “คุณพ่อคะ จะกรุณาเข้ามาในห้องคนไข้ห้องนี้ได้ไหมคะ? มีชายที่กำลังใกล้ตาย เขาอยู่ที่นี่หลายวันแล้ว เราขอให้พระสงฆ์หลายท่านเข้าไปหาเขา แต่เขาไล่พระสงฆ์ทุกองค์ไป เขาไม่ต้องการพูดเรื่องเกี่ยวกับพระเยซู แต่เขากำลังจะตาย คุณพ่อจะกรุณาเข้าไปเยี่ยมเขาได้ไหมคะ?”  
 
พระสงฆ์จึงเข้าไปในห้องคนไข้และแนะนำตัวเองกับเขา คนไข้รู้สึกโมโหเริ่มพูดจาสาปแช่งพระสงฆ์ เขาโกรธมากพูดว่า “ผมไม่ต้องการทำอะไรกับคุณ ออกไปที่นี่”
 
พระสงฆ์ตอบว่า “โอเค” แล้วออกจากห้องไป แม่ชียังคงอยู่ที่นั่น และเธอพูดกับพระสงฆ์ว่า “คุณพ่อจะเข้าไปอีกสักครั้งได้ไหมคะ?” พระสงฆ์ตอบว่า “เขาไม่ต้องการสิ่งที่ผมจะให้เขา”
 
“ลองให้โอกาสเขาอีกสักครั้งเถอะค่ะ” แม่ชีอ้อนวอน
 
พระสงฆ์ยอมทำตามด้วยความลังเลใจ ท่านเข้าไปในห้องและพูดกับคนไข้ว่า “พ่อจะไม่ขอร้องให้คุณสารภาพบาปหรือจะไม่ขอให้คุณรับศีลมหาสนิท แต่คุณจะตกลงไหมถ้าผมจะนั่งที่นี่ใกล้เตียงของคุณและสวดสายประคำพระเมตตา"  ชายชราตอบว่า “ผมไม่สนใจหรอกว่าคุณจะทำอะไร”
 
พระสงฆ์นั่งลงและเริ่มสวดสายประคำ “เดชะพระมหาทรมานอันน่าเศร้าสลดยิ่งของพระเยซูเจ้า ขอทรงโปรดเมตตาลูกทั้งหลายและชาวโลกทั้งมวลเทอญ”.........
 
ทันใดนั้นชายชราก็พูดโพล่งขึ้นมาว่า “หยุดได้แล้ว” พระสงฆ์หยุดสวด,มองดูและถามว่า “ทำไม?”
 
ชายชราตอบว่า “เพราะไม่มีพระเมตตาสำหรับผมนะซิ”
 
“ทำไมคุณจึงคิดว่าไม่มีพระเมตตาสำหรับคุณเล่า?”พระสงฆ์ถาม
 
“มันไม่สำคัญหรอก” เขาตอบ แต่พระสงฆ์ยังถามต่อ“ทำไมคุณถึงคิดว่าไม่มีพระเมตตาสำหรับคุณ?”
 
ชายชราพูดว่า “ก็ได้ ผมจะเล่าให้ฟัง เมื่อ 25 ปีที่แล้ว ผมทำงานที่รถไฟ ผมมีหน้าที่ยกไม้กั้นลงปิดขวางถนนทางข้ามทางรถไฟขณะที่รถไฟมา เพื่อป้องกันรถยนต์ไม่ให้ผ่านไป แต่วันหนึ่งผมกำลังเมา ผมไม่ได้เอาไม้กั้นขวางลง แล้วก็มีสองสามีภรรยาพร้อมด้วยลูกสามคนถูกรถไฟชน พวกเขาตายทั้งหมดอย่างน่าสยดสยอง มันเป็นความผิดของผม ดังนั้นจึงไม่มีพระเมตตาสำหรับผม ผมไม่มีอะไรแล้ว มันจบแล้ว”
 
พระสงฆ์นั่งเงียบเพ่งมองที่สายประคำในมือของเขา สักพักหนึ่งเขาก็พูดว่า “เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ไหน?” ชายชราบอกชื่อเมืองหนึ่งในโปแลนด์
 
พระสงฆ์เงยหน้าและพูดว่า “เมื่อ 25 ปีที่แล้ว พ่อและแม่ของผมได้ขับรถพาพี่น้องของผมสามคนไปเที่ยว แต่ผมไม่สามารถไปกับพวกเขาได้ พวกเขาขับรถผ่านเมืองๆนี้ และขับผ่านทางรถไฟโดยที่ไม้ขวางยังยกเปิดอยู่ รถไฟผ่านมาพอดีและชนรถยนต์ยังจัง ทุกคนตายหมด ผมต้องสูญเสียคนในครอบครัวทั้งหมดในคืนนั้น”
 
พระสงฆ์จ้องไปที่ใบหน้าของชายชราและพูดว่า “คุณครับ,พระเจ้าทรงให้อภัยคุณ ไม่เพียงเท่านั้น ผมก็ให้อภัยคุณด้วย”
 
ชายชราตกตะลึงและตระหนักในเดี๋ยวนั้นว่า พระเมตตาของพระเยซูเจ้าได้ประทานมาให้เขา แล้วพระสงฆ์ถามเขาว่า “คุณจะอนุญาตให้ผมฟังคำสารภาพบาปของคุณและให้ศีลมหาสนิทแก่คุณได้ไหม?” ชายผู้นั้นได้สารภาพบาปและรับศีลมหาสนิท
 
สองวันต่อมาเขาก็เสียชีวิต พระเมตตาของพระเยซูเจ้าไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ
 
หลังจากให้ศีลมหาสนิทแล้วพระสงฆ์ออกมาจากห้องเพื่อไปหาแม่ชี แต่ไม่พบ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลบอกพระสงฆ์ว่า ทางโรงพยาบาลไม่เคยขอให้แม่ชีมาที่โรงพยาบาลเลย พระสงฆ์จึงไม่รู้จักชื่อของแม่ชีคนนั้น
 
หลายปีต่อมา พระสงฆ์ต้องไปที่เมือง วิลนิอุส ซึ่งเป็นเมืองที่ซิสเตอร์โฟสตินาเคยอาศัยอยู่ พระสงฆ์ไปที่คอนแวนต์เพื่อประกอบพิธิมิสซาสำหรับแม่ชีที่นั่น แล้วท่านก็ได้เห็นรูปภาพพระเมตตาที่มีรูปของซิสเตอร์โฟสตินาอยู่ด้วย พระสงฆ์จึงพูดว่า “ผมได้พบกับแม่ชีคนนี้เมื่อสองสามปีที่แล้ว” แม่ชีอีกคนบอกว่า “ไม่ใช่หรอก คุณพ่อไม่ได้พบกับเธอ” , “เธอเสียชีวิตไปตั้งแต่ปี 1938”
 
พระสงฆ์จึงเชื่อว่า เป็นซิสเตอร์โฟสตินาที่ขอร้องให้เขาเขาไปในห้องชายชราคนนั้น และขอร้องให้เขากลับเข้าไปอีกครั้ง
 
พระเยซูเจ้าข้า ลูกวางใจในพระองค์
 
************************
 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น