คุณแม่มาเรียนาได้เสียชีวิต
3 ครั้ง
ครั้งแรก วันที่
2 ก.พ. 1582 วันที่แม่พระประจักษ์ครั้งแรก
และท่านเห็นดาบสามเล่มอยู่เหนือพระเศียรของพระเยซูเจ้าบนไม้กางเขน แม่พระขอให้ท่านรับเคราะห์แทนมนุษย์ในศตวรรษที่
20 ซึ่งท่านตอบว่า “ลูกยินดีน้อมรับ” ทันใดดาบสามเล่มก็แล่นออกมาจากเหนือกางเขนตรงมาปักอยู่ที่หัวใจของท่านทำให้ท่านบาดเจ็บสาหัสจนเสียชีวิต วิญญาณของท่านไปอยู่เบื้องหน้าบัลลังก์พิพากษาของพระเป็นเจ้า
และพระองค์ประทานมงกุฎสองวงให้ท่านเลือก วงแรกสวยงามจนไม่อาจบรรยายได้ ส่วนวงที่สองทำด้วยดอกลีลลี่สีขาวและมีหนามพันอยู่รอบๆ ท่านรู้ในทันทีว่า ถ้าท่านเลือกวงแรกท่านจะอยู่ในสวรรค์ต่อไป แต่ถ้าเลือกวงที่สองท่านจะต้องไปทนทุกข์อยู่ในโลก
ตอนแรกท่านตั้งใจจะเลือกวงแรก แต่แม่พระได้ปรากฏมาและขอร้องให้ท่านช่วยเหลือมนุษย์
“แม่ได้ละทิ้งความรุ่งเรืองในสวรรค์และมายังโลกเพื่อปกป้องบรรดาลูกทั้งหลายของแม่ แม่ปรารถนาให้ลูกเลียนแบบแม่โดยกลับไปยังโลก เพราะชีวิตของลูกมีความสำคัญต่อคณะคอนเซ็ปชั่นนิสต์ของแม่มาก”
“วิบัติแก่อาณานิคมในศตวรรษที่ 20 ถ้าหากใน เอกวาดอร์
ไม่มีวิญญาณที่เสียสละเป็นยัญบูชาต่อพระยุติธรรมของพระเป็นเจ้าแล้ว ไฟจะตกลงมาจากสวรรค์เหมือนฝน ท่วมผู้ที่อยู่อาศัยและชำระล้างแผ่นดินของควิโต
จนถึงเวลาอวสาน
วิญญาณผู้เสียสละจะอยู่ในคอนแวนต์นี้
พวกเขาจะเลียนแบบลูกและยับยั้งพระยุติธรรมของพระเจ้า”
คุณแม่มาเรียนาจึงตัดสินใจเลือกมงกุฏวงที่สองซึ่งจะทำให้ท่านมาอยู่ในโลกและรับทนทุกข์เพื่อผู้อื่น
ขณะเดียวกันบนโลกบรรดาซิสเตอร์สวดภาวนาขอให้ท่านมีชีวิตอยู่ต่อไป และท่านก็ได้กลับฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีก
ครั้งที่สอง 17 ก.ย. 1588 คุณแม่มาเรียนาสวดภาวนาเวลาเที่ยงคืนตามวินัยของคณะ ท่านรู้สึกตัวสั่นรุนแรงและถูกนำไปที่เตียง
เมื่อตรวจร่างกายของท่านก็พบรอยแผลที่มือและเท้า และบริเวณสีข้างใกล้หัวใจก็มีรอยจ้ำสีม่วง ซึ่งคล้ายกับรอยแผลศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซูเจ้า วันรุ่งขึ้นนายแพทย์ได้มาตรวจ และรายงานว่าคุณแม่มาเรียนาไม่มีแรงเลย ท่านเป็นอัมพาตไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ มีแต่เพียงหัวใจที่เต้นอ่อนๆ คุณแม่ต้องนอนอยู่แต่ในเตียง ในช่วงเวลานี้ท่านได้ประสบกับ “ค่ำคืนอันมืดมิดของวิญญาณ”
วันหนึ่ง คุณแม่มาเรียนาได้ยินเสียงโห่ร้องดังก้องจึงลืมตาขึ้นและเห็นงูใหญ่ที่น่าขยะแขยง มันกำลังบิดและม้วนตัว
มันปีนไต่ขึ้นไปบนกำแพงเหมือนกับว่ามีใครบางคนกำลังตามล่าและขับไล่มันไป ความเจ็บปวดของคุณแม่มาเรียนาเพิ่มทวีคูณและจิตใจของท่านรู้สึกสิ้นหวัง
ท่านรู้สึกว่าการงานทุกอย่างที่ท่านทำเป็นสิ่งไร้ค่า การทำดีของท่านกลายเป็นการงานของนรก และท่านสมควรจะถูกสาปแช่งให้ตกนรก
และขณะที่ดูเหมือนว่าวิญญาณของท่านกำลังจะออกจากร่างและไปสู่นรก ท่านพยายามรวบรวมกำลังร้องออกมา “ข้าแต่พระแม่มารีย์ผู้บริสุทธิ์ยิ่ง ดวงดาราแห่งท้องทะเลที่ปั่นป่วนด้วยลมพายุ
นาวาแห่งวิญญาณที่อ่อนแอของลูกกำลังจมลงแล้ว น้ำแห่งหายนะกำลังดึงลูกลงไป โปรดเสด็จมาช่วยลูกด้วยเถิด ลูกกำลังจะตายแล้ว” แล้วท่านก็เห็นแสงสว่างจากสวรรค์ มีมือมาสัมผัสศีรษะของท่านและพูดกับท่านว่า “กลัวทำไม ลูกสาวของแม่?
แม่อยู่กับลูกในห้วงเวลาหายนะนี้ จงลุกขึ้นเถิด”
แม่พระเสด็จมาช่วยท่านไว้
และท่านก็เห็นงูใหญ่ส่งเสียงร้องดังก้องด้วยความสิ้นหวังและกระโจนลงไปสู่นรก
คุณแม่มาเรียนายังคงเจ็บหนักต่อไปจนถึงกันยายน
1589 พระสงฆ์มาทำพิธีโปรดศีลศักดิ์สิทธิ์สำหรับผู้ใกล้ตายแก่ท่าน ตอนเที่ยงของวันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์ในปีนั้น ท่านมีอาการทรุดหนัก และเวลาบ่ายสามโมงท่านถอนหายใจเป็นครั้งสุดท้าย แล้วเสียชีวิต
ศพของท่านจะเก็บไว้สามวันเพื่อให้ประชาชนมาเคารพตามประเพณี มีกำหนดการที่จะประกอบพิธีมิสซาและฝังศพคุณแม่มาเรียนาในวันจันทร์ เช้าวันอาทิตย์ปัสกาซิสเตอร์คนหนึ่งเข้ามาในห้องที่ศพของท่านวางอยู่
และซิสเตอร์เห็นคุณแม่มาเรียนากำลังคุกเข่าสวดภาวนาเหมือนปกติ
ท่านได้เล่าให้ฟังในภายหลังว่า ในความตายครั้งที่สองนี้ พระเยซูเจ้าทรงนำท่านไปยังไฟชำระและท่านได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ในไฟชำระจนถึงเวลา
3.00 น.ของเช้าวันอาทิตย์ เวลาเดียวกับที่พระเยซูเจ้าทรงกลับคืนชีพ
แล้วพระองค์ทรงนำท่านให้กลับมีชีวิตอีกครั้ง มีกำลังแข็งแรงเหมือนปกติ
ครั้งที่สาม วันที่ 16 ม.ค. 1635 ท่านเสียชีวิตและไปสู่สวรรค์เพื่อรับรางวัลของท่าน
วันที่ 20
ธ.ค. 1576 คณะได้มาถึงควิโต และวันที่
13
ม.ค. 1577 คอนแวนต์ก็ก่อตั้งเสร็จเรียบร้อย อยู่ในการดูแลของพระสงฆ์คณะฟรังซิสกัน คุณแม่มาเรียนาได้บวชเป็นซิสเตอร์ หลังจาก Mother
Maria de Jesus Taboada ผู้เป็นอธิการและป้าของท่านเสียชีวิต
คุณแม่มาเรียนาได้รับเลือกให้เป็นอธิการของคอนแวนต์ต่อมา
ความศรัทธาต่อแม่พระแห่งผลสำเร็จที่ดีและอัศจรรย์ของพระรูปได้รับการรับรองจากพระศาสนจักรตั้งแต่วันที่
2 ก.พ. 1611
คุณแม่มาเรียนาปัจจุบันเป็นบุญราศี
และการแต่งตั้งท่านเป็นนักบุญกำลังดำเนินการอยู่
ประวัติของการก่อตั้งคอนแวนต์ในควิโต
ประวัติของการก่อตั้งคอนแวนต์ในควิโต
พระเจ้าฟิลิปที่
2 กษัตริย์แห่งสเปน ได้ส่งซิสเตอร์รุ่นแรกจากคณะดวงหทัยนิรมลของแม่พระ the Immaculate Conception
มาสู่ควิโตในปี 1556 โดยมี Mother Maria de Jesus Taboada เป็นหัวหน้าและเป็นอธิการคนแรก ท่านเป็นป้าของ คุณแม่มาเรียนา คุณแม่มาเรียนาเวลานั้นอายุเพียง 13 ปี
ได้เดินทางมาพร้อมกับป้าด้วย
มีซิสเตอร์อีกสี่ท่านที่เดินทางมาพร้อมกัน
เมื่อแม่พระประจักษ์แก่คุณแม่มาเรียนาและขอให้ท่านเป็นผู้รับเคราะห์แทนคนในศตวรรษที่
20
คุณแม่มาเรียนาได้น้อมรับตามความประสงค์ของแม่พระ ซึ่งทำให้ท่านได้รับความทุกข์หลายประการตามมา เช่น การที่คณะฟรังซิสกันถูกกีดกันไม่ให้เป็นผู้ดูแลคอนแวนต์ทำให้คอนแวนต์ขึ้นตรงกับพระสังฆราช คุณแม่มาเรียนาเป็นทุกข์หนักใจมาก
แต่แม่พระทรงสัญญาว่า "ตลอดเวลาจวบจนอวสานของโลก
จะมีลูกสาวของแม่ที่เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์
เป็นวิญญาณที่กล้าหาญอยู่ในคอนแวนต์นี้ เป็นผู้ที่ยอมทนทุกข์และรับการเบียดเบียน พวกเขาจะช่วยให้ชุมชนนี้อยู่รอดในเวลาแห่งความยากลำบาก การสวดภาวนา
การปฏิเสธตนเอง และการทำพลีกรรมใช้โทษบาปของพวกเขา เป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับแต่ละยุค หลังจากมีชีวิตในโลก
โดยไม่มีใครรู้จักแล้ว พวกเขาจะไปสู่สวรรค์เพื่อรับเกียรติและศักดิ์ศรีอันรุ่งเรือง พร้อมทั้งรับกิ่งปาล์มและมงกุฏแห่งพรหมจรรย์ มงกุฎแห่งมรณสักขี ,การพลีกรรมและความรักต่อพระเป็นเจ้า”
วันที่
16 ม.ค. 1599 แม่พระทรงอธิบายเหตุผลที่คอนแวนต์ถูกก่อตั้งขึ้นที่ควิโต
“อาชญากรรมมากมายซ่อนตัวอยู่ที่นี่และบริเวณโดยรอบ ด้วยเหตุนี้
คอนแวนต์จึงถูกก่อตั้งขึ้นที่นี่เพื่อที่พระเป็นเจ้าแห่งสวรรค์และโลกจะทรงได้รับการชดเชยจากแหล่งกำเนิดของการเป็นปฏิปักษ์ต่อพระองค์ และด้วยเหตุนี้เช่นกัน เจ้าปีศาจ
ศัตรูของพระเป็นเจ้าและความยุติธรรม
จะใช้ความเจ้าเล่ห์ของมันเพื่อทำลายคอนแวนต์และความศรัทธาต่อแม่ ทั้งในเวลานี้และในศตวรรษข้างหน้า มันจะปลอมตัวอยู่ในบุคคลที่มีอำนาจและมีเกียรติ และบ่อยครั้งมันจะแสร้งทำเป็นว่ามันจะมาช่วยทำให้เกิดการพัฒนาและนำสันติภาพมาให้”
เมื่อระยะเวลาการเป็นอธิการของคุณแม่มาเรียนาสิ้นสุดลง มีซิสเตอร์ที่เป็นชาวพื้นเมือง (non-observant sisters) บางคนต้องการให้ผ่อนคลายกฏวินัยของคณะ และอยากได้อธิการที่เป็นชาวควิโต คือ Mother
Magdalena Valenzuela ซึ่งมาจากครอบครัวของชนชั้นสูงที่อยู่ในรัฐบาลควิโต
ซิสเตอร์เหล่านี้ได้ชักชวนซิสเตอร์คนอื่นให้เลือก Mother Magdalena Valenzuela เป็นอธิการ
คุณแม่มาเรียนาน้อมรับด้วยความถ่อมตน ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา คุณแม่มาเรียนาก็ถูกทดลองจากการดูหมิ่น เยาะเย้ย
และการกลั่นแกล้งต่างๆจากซิสเตอร์เหล่านี้
ต่อมาจากการปกครองโดยพระสังฆราชและคุณแม่อธิการคนใหม่ กฎวินัยของคณะก็หย่อนยานลง เช่น ไม่จำเป็นต้องรักษาความเงียบอย่างเคร่งครัดอีกต่อไป
ในปี
1601 โดยคำสั่งของพระสังฆราชเพราะการใส่ความของของซิสเดอร์เหล่านั้น คุณแม่มาเรียนาถูกคุมขังในห้องพิเศษ คุณแม่อธิการผู้ร่วมก่อตั้งคอนแวนต์ที่มาจากสเปนและซิสเตอร์บางคนที่แสดงความสงสารคุณแม่มาเรียนาก็พลอยถูกคุมขังด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น