วันศุกร์ที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2558

คุณพ่อบอสโก


อัศจรรย์ในโรม

อัศจรรย์ที่พระเป็นเจ้าทรงประทานให้คุณพ่อบอสโกเพิ่อทำให้งานของท่านดำเนินต่อไปได้ในกรุงโรมนั้นมีมากมาย  ยกตัวอย่าง  เมื่อคุณพ่อบอสโกประสบความยากลำบากในการได้รับอนุมัติสำหรับวินัยของคณะซาเลเซียนที่จะก่อตั้งขึ้น  พระเป็นเจ้าทรงทำให้ท่านทำอัศจรรย์รักษาโรคแก่ผู้มีอำนาจในพระศาสนจักรหลายคน  ซึ่งคนเหล่านั้นขัดขวางการอนุมัตินี้  ดูเหมือนพระเป็นเจ้าทรงรับรองวินัยของคณะนี้ด้วยพระองค์เอง

อัศจรรย์การรักษาโรคแก่บุคคลที่ขัดขวางคนสำคัญคือ มองซิเยอร์ Svegliati  ท่านเป็นไข้หวัดใหญ่รุนแรง  คุณพ่อบอสโกได้ไปเยี่ยมท่านและได้รักษาท่านให้หายภายในชั่วข้ามคืน

พระคาร์ดินัล Antonelli เป็นโรคเก๊าท์ ท่านเจ็บปวดขามากจนไม่สามารถเดินได้  คุณพ่อบอสโกได้ไปเยี่ยม  แล้ววันรุ่งขึ้นพระคาร์ดินัลก็หายเจ็บขาสามารถเดินได้ตามปกติ

หลานชายอายุ 11 ปีของพระคาร์ดินัล Berardi กำลังจะเสียชีวิตด้วยโรคไทฟอยด์  พระคาร์ดินัลขอร้องให้คุณพ่อบอสโกช่วย  คุณพ่อได้สวดภาวนาที่เตียงผู้ป่วย  ต่อมาเด็กก็หายจากโรคร้าย

ในการรักษาแก่ผู้มีอำนาจทางศาสนจักรดังกล่าวมานี้  ก่อนจะรักษาคุณพ่อบอสโกจะขอให้ท่านเหล่านี้ช่วยออกเสียงรับรองวินัยคณะในการก่อตั้งคณะซาเลเซียนเป็นการตอบแทน  และการออกเสียงของพวกท่านก็ทำให้การก่อตั้งคณะซาเลเซียนประสบผลสำเร็จ

ยังมีผู้ที่ไม่เชื่อซึ่งมาขอความช่วยเหลือจากคุณพ่อบอสโกด้วย  มีนายแพทย์คนหนึ่งมาเยี่ยมคุณพ่อบอสโก  เมื่อทักทายกันแล้ว เขาพูดขึ้นว่า “ประชาชนต่างพูดกันว่าคุณพ่อสามารถรักษาโรคได้ทุกโรค  นั่นเป็นความจริงไหมครับ?”

“ไม่จริงแน่นอน”  คุณพ่อบอสโกตอบ

“แต่ผมได้ยินมาว่า.....” นายแพทย์พูดแล้วหยุด  เขาล้วงกระเป๋าแล้วดึงสมุดบันทึกเล่มเล็กๆขึ้นมา “ดูซิครับ นี่คือรายชื่อของผู้ที่ได้รับการรักษาจากคุณพ่อ”

            คุณพ่อบอสโกยักไหล่และพูด “มีหลายคนมาที่นี่และขอให้พ่อช่วยโดยอาศัยความช่วยเหลือจากพระแม่มารีย์  ถ้าหากพวกเขาได้รับในสิ่งที่ต้องการ  ก็เป็นเพราะแม่พระช่วยเหลือพวกเขา  ไม่ใช่พ่อหรอก”

            “ถ้าเช่นนั้น ขอให้พระนางช่วยผมด้วยเถิด” นายแพทย์พูดด้วยความร้อนใจ  เขาวางสมุดไว้บนเข่า “แล้วผมจะเชื่อในอัศจรรย์เหล่านี้ด้วย”

            “คุณเป็นอะไรหรือ?” คุณพ่อบอสโกถาม

            “ผมเป็นโรคลมชักครับ” เขาตอบ  โรคประจำตัวของเขาเป็นถี่ขึ้นในหลายปีที่ผ่านมาจนทำให้เขาไม่สามารถออกไปนอกบ้านได้  ในความสิ้นหวัง  เขายังหวังความช่วยเหลืออย่างอื่นนอกเหนือจากทางยา

            “เอาละ  จงทำแบบเดียวกับคนอื่นที่มาที่นี่เถอะ” คุณพ่อบอสโกพูด “ถ้าคุณต้องการให้แม่พระรักษาคุณ  ก็จงคุกเข่าลง  สวดภาวนาพร้อมกับพ่อ และเตรียมจิตวิญญาณให้สะอาดและเข้มแข็งด้วยการสารภาพบาปและรับศีลมหาสนิท”

            ใบหน้าของนายแพทย์สลดไปทันที “แนะนำอย่างอื่นเถอะครับ  ผมทำสิ่งที่คุณพ่อบอกไม่ได้หรอกครับ”

            “ทำไม่ล่ะ?” คุณพ่อบอสโกถาม

            “มันจะเป็นการไม่ซื่อสัตย์ต่อตัวเองสำหรับผมครับ  ผมเป็นพวกวัตถุนิยม  ผมไม่เชื่อในพระเป็นเจ้าหรือพระแม่มารีย์  ผมไม่เชื่อในอัศจรรย์  ไม่เชื่อในเรื่องสวดภาวนาครับ”

            ทั้งสองนั่งลงในความเงียบ  และคุณพ่อบอสโกเริ่มยิ้มดังเช่นทุกครั้งให้แก่แขกผู้นี้ “คุณยังไม่ได้ปราศจากความเชื่ออย่างสิ้นเชิงหรอก –  เพราะคุณมาที่นี่ด้วยความหวังว่าจะได้รับการรักษา”

            เมื่อเห็นคุณพ่อบอสโกยิ้มให้เขา  ทำให้เขาใจชื้นขึ้นมา  คุณพ่อบอสโกเริ่มคุกเข่าลง  และเขาก็คุกเข่าตามโดยไม่พูดอะไรและเขาเริ่มทำสำคัญมหากางเขน

            เวลาผ่านไป  เขาก็เริ่มสารภาพบาป

            ต่อจากนั้น (ตามคำบอกเล่าของเขา) เขารู้สึกถึงความชื่นชมยินดีอย่างที่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะเป็นไปได้  วันเวลาผ่านไป  เขากลับมาหาคุณพ่อบอสโกอีกเพื่อขอบคุณที่ได้ช่วยรักษาจิตวิญญาณของเขา
            ส่วนโรคลมชักของเขานั้น  มันหายไปแล้วอย่างสิ้นเชิง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น