เรื่องนี้มาจากหนังสือที่เขียนในปี
1875 โดยชายที่ชื่อโรเบิรต บอยด์ หนังสือมีชื่อว่า “การทดสอบและชัยชนะของความเชื่อ”
ชายคนหนึ่งเล่าให้พวกเราฟังว่า เขาได้ใช้เวลาหลายวันไปอยู่ที่เมืองหนึ่งทางตะวันตก
เขาไปพักในโรงแรมแห่งหนึ่ง และในตอนเช้าเขาได้ยินเสียงในห้องพักของเขา
มันเป็นเสียงเป่าปากที่เพราะที่สุดเท่าที่ท่านเคยได้ยินมา น่าจะเป็นเสียงของนก แต่เขาคิดว่าอาจจะไม่ใช่
เพราะมันมีท่วงทำนองที่สม่ำเสมอน่าประทับใจ ถึงแม้ห้องพักจะอยู่ชั้นที่สาม
แต่เสียงเพลงนั้นก็ยังฟังชัดเจนดังไปทั่ว เขาจึงวิ่งลงไปชั้นล่างเพื่อมองหาผู้ที่ทำเสียงนั้น
เขามองไปที่ชายทุกคนแต่ก็ไม่พบ ในที่สุดจึงไปถามเสมียน
เสมียนหัวเราะในความไม่รู้ของเขา
แล้วชี้นิ้วไปที่นกคีรีบูนตัวหนึ่งที่ถูกฝึกให้ร้องเพลงและนกตัวนี้มีราคา 150
ดอลลาร์
ชายผู้นั้นจึงถามว่า
“นกถูกฝึกให้ร้องเพลงที่ไพเราะอย่างนี้ได้อย่างไร?” เสมียนตอบว่า ในการฝึกนกนี้
เราต้องทำให้มันหิวมากๆเสียก่อน และขังมันไว้ในห้องมืดที่มีแสงสลัว เราฝึกมันอย่างเข้มงวด
ทำให้นกมีสมาธิไม่วอกแวก เราจะเปิดเพลงให้มันฟังทุกวัน นกจะไม่ได้ยินเสียงอื่นเลย
การสอนนกด้วยวิธีที่ทำให้มันลำบากแบบนี้ จึงทำให้มันร้องเพลงได้อย่างไพเราะสมบูรณ์แบบ
โดยวิธีเดียวกัน
พระเจ้าทรงยอมให้ประชากรของพระองค์ได้รับความทุกข์ร้อนบ้าง เพื่อพวกเขาจะได้เรียนรู้เสียงเพลงแห่งสวรรค์
พระองค์ทรงปล่อยพวกเราไว้ในห้องมืดแห่งความทุกข์โศกเศร้า
ห่างไกลจากสิ่งล่อลวงสายตาและเสียงของโลก
และโดยไม่มีการวอกแวก
เราจะได้ฟังเสียงของพระองค์และเรียนรู้เพลงแห่งสวรรค์อันรุ่งโรจน์ เป็นบุญของผู้ที่อดทนรอคอยวันเวลาที่พระเจ้าจะทรงช่วยเหลือพวกเขาให้พ้นจากความทุกข์ร้อน
เมื่อพวกเราได้เรียนรู้บทเพลงแห่งพระพรอย่างสมบูรณ์แล้ว
พระองค์จะทรงนำพวกเราไปสู่สถานที่อันกว้างใหญ่ วางพวกเราไว้บนศิลาที่มั่นคง
และทำให้คนอื่นได้ฟังเสียงเพลงอันไพเราะแห่งความรักของพระองค์
***********************
ผู้ที่อดทนรอคอยความช่วยเหลือจากพระเจ้าด้วยความวางใจในพระเจ้าจะไม่ผิดหวัง
ผู้ที่อดทนรอคอยความช่วยเหลือจากพระเจ้าด้วยความวางใจในพระเจ้าจะไม่ผิดหวัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น