ในปี 1830 นักบุญ แคทเธอรีน ลาบูเร ได้รับพระพรได้เห็นแม่พระผู้ทรงนิรมลประจักษ์มาและแม่พระได้ประทานเหรียญอัศจรรย์แก่เรา เราทำการฉลองแม่พระแห่งเหรียญอัศจรรย์นี้ในวันเสาร์ที่ 27 พ.ย. การประจักษ์ครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 19 ก.ค. ก่อนวันฉลองนักบุญวินเซนต์ เดอ ปอล วันนั้นคุณแม่อธิการของอารามได้มอบเสื้อสายจำพวกแก่ผู้เตรียมตัวเป็นนักบวช แคทเธอรีนได้ตัดเศษผ้าจากสายจำพวกนี้ออกมา แล้วแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเธอได้กินลงไป ส่วนที่เหลือเธอได้สอดไว้ในหนังสือสวดภาวนาของเธอ เธอสวดภาวนาด้วยความร้อนรนวอนขอต่อนักบุญวินเซนต์ ให้เธอได้มีโอกาสเห็นแม่พระด้วยสายตาของเธอเอง
แล้วความประสงค์ของเธอก็เป็นจริง เธอเขียนไว้ว่า "ประมาณห้าทุ่มครึ่ง ดิฉันได้ยินบางคนเรียกชื่อของฉัน ดิฉันมองไปตามทิศที่มาของเสียงและเลิกผ้าม่านออก ดิฉันเห็นเด็กตัวเล็กๆอายุประมาณ 4 หรือ 5 ขวบ สวมชุดสีขาวได้พูดกับดิฉันว่า "มาที่โบสถ์น้อยเถอะครับ แม่พระกำลังรอคุณอยู่" ในทันทีดิฉันก็คิดขึ้นว่าอาจมีใครได้ยิน แต่เด็กน้อยตอบว่า "ใจเย็นๆเถอะครับ นี่เป็นเวลาห้าทุ่มครึ่ง ทุกคนหลับกันหมดแล้ว เร็วๆเข้า ผมกำลังรออยู๋" ดิฉันรีบแต่งตัวและเดินตามไปด้านข้างของเด็กนั้น เมื่อเดินไปทางไหนก็จะมีแสงสว่างส่องตามไปทุกที่
แม่พระทรงโอบกอดแคทเธอรีนและตรัสว่า "พระเป็นเจ้ามีพระประสงค์ให้ลูกกระทำภารกิจประการหนึ่ง ลูกจะถูกต่อต้าน แต่อย่าได้กลัว ลูกจะได้รับพระหรรษทานที่จะทนต่อเรื่องนี้ได้ จงบอกคุณพ่อผู้แนะนำวิญญาณของลูกถึงทุกสิ่งที่ลูกได้รับทราบมา วิบัติภัยจะเกิดแก่ประเทศฝรั่งเศส โลกทั้งมวลจะปราชัยให้กับความชั่วร้ายทุกชนิด.....แต่....จงมาอยู่แทบพระแท่นแห่งนี้เถิด ที่นั่น พระหรรษทานจะหลั่งไหลตลอดเวลา มาสู่ทุกคนที่วอนขอด้วยความวางใจและสุภาพถ่อมตน พวกเขาจะได้รับพระหรรษทานที่ยิ่งใหญ่...."
ภารกิจของแคทเธอรีนยังไม่ได้ถูกเปิดเผยให้เธอทราบจนกระทั่งถึงวันที่ 27 พ.ย. 1830 อันเป็นวันที่แม่พระทรงประจักษ์แก่เธอและครั้งนี้แม่พระทรงบอกให้เธอทำเหรียญขึ้นมาตามแบบที่พระนางทรงให้เธอเห็น พระนางยังประทานบทภาวนาแก่พวกเราผู้เป็นลูกๆของพระนางด้วย "โอพระแม่มารีย์ ผู้ทรงปฏิสนธินิรมลทิน โปรดภาวนาวิงวอนต่อพระเป็นเจ้าเพื่อพวกลูกด้วยเทอญ" แคทเธอรีนได้รับการแนะนำจากแม่พระให้เธอไปพบกับคุณพ่อ อาลาแดล ผู้เป็นพระสงฆ์วิญญาณารักษ์ของเธอ และเล่าให้ท่านฟังเกี่ยวกับการประจักษ์ ท่านไม่เชื่อคำพูดของแคทเธอรีนถึงแม้เธอจะไปพบกับท่านถึงสามครั้งและเล่าให้ท่านฟังเกี่ยวกับเหรียญ แคทเธอรีนกลับไปหาแม่พระทูลต่อแม่พระด้วยความผิดหวัง แม่พระตรัสแก่เธอว่า "เขาเป็นผู้รับใช้ของเรา และเขาจะต้องรับผิดชอบที่ไม่ยอมทำตามคำขอร้องของเรา" แคทเธอรีนจึงรายงานให้คุณพ่ออาลาแดลทราบว่า "แม่พระทรงไม่พอพระทัยเป็นอย่างมาก" คำพูดนี้ทำให้คุณพ่ออาลาแดลวิตกกังวลและเป็นทุกข์ใจ ไม่นานหลังจากนั้น เหรียญก็ถูกทำขึ้น....และตั้งแต่ปี 1830 เป็นต้นมาเหรียญนับพันล้านอันก็ได้กระจายไปทั่วโลก
หลายคนอาจเคยได้ยินเรื่องนี้มาแล้ว แต่มีบางส่วนของภารกิจของเธอที่ถูกขัดขวางซึ่งพวกเราไม่เคยได้ยิน...อุปสรรคซึ่งอาจเชื่อมโยงกับการประจักษ์ในที่อื่น
แม่พระได้ตรัสถึงพระประสงค์ประการที่สองของพระนาง นั่นคือการขยายโบสถ์น้อยที่ทรงประจักษ์มาให้กว้างขวางขึ้นและเปิดประตูโบสถ์ให้แก่ผู้แสวงบุญ ตามที่คุณพ่อ Rene Laurentin ผู้ที่ศึกษาเรื่องของแม่พระได้เขียนไว้ในหนังสือของท่านชื่อ Visionary of the Miraculous Medal, "นักบุญแคทเธอรีน ยังคงเป็นทุกข์ใจในเรื่องการก่อสร้างพระแท่นประดิษฐานพระรูปแม่พระขณะทรงถือลูกโลก และในเรื่องการเปิดโบสถ์สำหรับผู้แสวงบุญ"
19 ปีต่อมาหลังการประจักษ์ คือในปี 1840 โบสถ์น้อยก็ถูกขยายให้ใหญ่ขึ้น....แคทเธอรีนไม่ค่อยพอใจในเรื่องที่เกี่ยวกับพระรูปของแม่พระ เพราะไม่ได้สร้างขึ้นตามแบบที่เธอได้เห็น นั่นคือมีลูกโลกอยู่ในพระหัตถ์
และถึงแม้โบสถ์จะถูกขยายให้ใหญ่ขึ้น แต่ก็ยังไม่ได้เปิดให้แก่สาธารณชนเข้ามาสักการะ
28 ปีผ่านพ้นไป แม่พระทรงตัดสินพระทัยไปยังที่อื่น ที่แห่งนั้นอยู่ทางตอนใต้ของฝรั่งเศส..."ลูรดส์ "
ปี 1858 แม่พระทรงประจักษ์ในแบบที่ทำให้เราคิดถึงเหรียญอัศจรรย์
บนเหรียญอัศจรรย์มีคำจารึกว่า "พระนางมารีย์ผู้ทรงปฏิสนธินิรมลทิน" และที่ลูรดส์พระมารดาทรงประจักษ์มาในฐานะ "แม่พระผู้ทรงปฏิสนธินิรมลทิน" มีอัศจรรย์, การกลับใจ, การเยียวยารักษา เกิดขึ้นมากมาย
คุณพ่อ Laurentin เขียนว่า "เมื่อแคทเธอรีนได้ยินผู้คนพูดถึงการประจักษ์ที่ลูรดส์ เธอพูดว่า "เป็นการประจักษ์เดียวกันกับที่นี่" ช่างเป็นเรื่องที่น่าประหลาด คุณแม่อธิการของแคทเธอรีน ซิสเตอร์ Dufes ได้เขียนว่า "ทั้งที่ไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์หรือสิ่งใดๆ ซิสเตอร์แคทเธอรีนรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นที่นั้นมากยิ่งกว่าคนที่ได้ไปแสวงบุญเสียอีก" ตามคำบอกเล่าของซิสเตอร์ Tranchemer ซึ่งเป็นเพื่อนของเธอ แคทเธอรีนเคยพูดว่า "เธอรู้ไหม อัศจรรย์เหล่านั้น ควรจะเกิดขึ้นที่โบสถ์น้อยของเรา"
เธอยังได้พูดเช่นนี้กับซิสเตอร์คนอื่นๆด้วย.....สิ่งที่เกิดขึ้นที่ลูรดส์ ควรจะเกิดขึ้นที่ รือ ดู บัก
"ตามคำบอกเล่าของ ซิสเตอร์ Pineau : ซิสเตอร์ Dufes ได้พบเศษชิ้นกระดาษซึ่งมีอักษรเขียนด้วยลายมือของแคทเธอรีนเอง "พระมารดาที่รักยิ่งของลูก เพราะไม่มีใครที่นี่ ที่สนใจในพระประสงค์ของพระแม่ พระแม่จึงทรงไปยังที่อื่น"
ซิสเตอร์ Cosnard บอกว่า "อีกโอกาสหนึ่ง ซิสเตอร์แคทเธอรีนได้พูดกับดิฉันว่า การแสวงบุญที่อนุสรณ์สถานแห่งชัยชนะที่นอตเตอดามและที่ลูรดส์ เป็นไปตามพระประสงค์ของแม่พระ เพื่อชดเชยการที่ผู้ใหญ่ของที่นี่ไม่เห็นความจำเป็นสำหรับการแสวงบุญในโบสถ์ของเรา 'อย่างไรก็ตาม' เธอบอกกับฉันหลายครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น 'การแสวงบุญที่นั่นก็เหมือนกับที่นี่เช่นกัน'"
พระประสงค์ของแม่พระประการที่สามที่แม่พระตรัสแก่แคทเธอรีน คือการสร้างอนุสรณ์กางเขนขึ้นที่ปารีส และจะเรียกว่า กางเขนแห่งชัยชนะและสมได้รับการเทิดทูน ประชาชนจะมาจากทั่วโลกเพื่อสักการะและแสวงบุญ
อีกครั้งหนึ่ง แคทเธอรีนใช้ความพยายามที่จะทำให้พระประสงค์ของแม่พระได้ประสพความสำเร็จ.....แต่ก็ไร้ผล คำขอร้องถูกปฏิเสธ
ทุกวันนี้ กางเขนไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมา
กางเขนถูกสร้างขึ้นที่อื่นแทน ในปี 1933 ที่เนินเขาใน บอสเนีย - เฮอเซโกวีนา กางเขนใหญ่ถูกสร้างขึ้น ณ.ที่ ตำบลเมดจูกอเรจ์
* * * * * * * * * * * * * ** *
หมายเหตุ - วันที่ 27 พ.ย. 1989 ในการประชุมของกลุ่มภาวนาที่ Blue Cross ในเมดจูกอเรจ์ แม่พระทรงตรัสเอ่ยถึงเรื่องนี้ "วันนี้เป็นวันฉลองเหรียญอัศจรรย์ และแม่ปรารถนาให้ลูกสวดภาวนาเป็นพิเศษสำหรับความรอดของทุกคนที่กำลังสวมเหรียญอัศจรรย์นี้ เพื่อที่พวกเขาจะได้ปลอดภัย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น