ดาร์วิน รามอสเกิดวันที่ 17 ธันวาคม 1994 ที่สลัมในเมืองปาไซบริเวณชานเมืองกรุงมะนิลาประเทศฟิลิปปินส์ ครอบครัวของดาร์วินมีชีวิตที่ยากจน แม่ของเขาทำงานเป็นหญิงซักรีดและพ่อของเขาเป็นคนติดเหล้าที่สิ้นหวัง เมื่อดาร์วินมีอายุมากพอสมควร พ่อของเขาก็นำตัวเขาและน้องสาวชื่อมาริมาร์ไปหาของที่บ่อขยะที่อยู่ใกล้ ๆ เพื่อนำไปขาย เด็กๆไม่ได้ไปเรียนในโรงเรียน
เมื่ออายุได้ 5 ขวบดูเหมือนว่ามีบางอย่างผิดปกติกับพัฒนาการของดาร์วิน แม่ของเขาเห็นเขาสะดุดหกล้มและต่อมาก็รู้ว่าขาของเขาดูเหมือนจะไม่มีกำลัง เขามีอาการกล้ามเนื้ออ่อนแรงและในไม่ช้าก็ไม่สามารถลุกยืนขึ้นได้ด้วยตัวเอง
เมื่ออายุ 7 ปีเขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคกล้ามเนื้อเสื่อม(muscular Duchenne) พ่อของเขามองว่าสถานการณ์นี้เป็นวิธีหาเงิน จึงเริ่มพาลูกพิการไปสถานีรถไฟทุกเช้าเพื่อขอทาน ผู้คนที่รู้จักดาร์วินรู้สึกสงสารเด็กน้อยผู้นี้
ดาร์วินหาเงินได้เล็กน้อยทุกวัน และพ่อของเขาจะใช้เงินเกือบทั้งหมดซื้อเหล้าดื่ม อย่างไรก็ตามดาร์วินมีความสุขที่เห็นครอบครัวของเขามีอาหารกิน ดังนั้นเขาจึงไม่พูดบ่นอะไร นี่คือชีวิตของดาร์วิน เป็นคนพิการ คุ้ยหาของในกองขยะ และขอทาน - ชีวิตของดาร์วินเริ่มเปลี่ยนไปในปี 2006
ในปี 2006 ดาร์วินยังคงอยู่ที่เดิมที่สถานีรถไฟ ตอนนี้เขาไม่สามารถยืนได้แล้ว และต้องใช้มือคลานไปตามพื้น วันหนึ่งมีครูสอนตามถนนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในสถานีรถไฟลิเบอร์ตาดและเห็นดาร์วินเข้า พวกเขาเป็นที่รู้จักในนาม Tulay ng Kabataan (TNK) หรือมูลนิธิสะพานของเด็ก Bridge of Children Foundation ภารกิจของพวกเขาคือการช่วยเหลือเด็กพิการและเด็กที่ถูกทอดทิ้งซึ่งอาศัยอยู่ตามท้องถนนในกรุงมะนิลา
พวกเขาเริ่มมากาดาร์วินสามหรือสี่ครั้งต่อสัปดาห์ และในที่สุดดาร์วินก็ตกลงที่จะไปกับพวกเขาที่ศูนย์พระแม่แห่งกัวดาลูปซึ่งเป็นบ้านของเด็กชายพิการ ชีวิตของดาร์วินเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้รับการแนะนำให้รู้จักความเชื่อคาทอลิก
ในที่สุดดาร์วินก็ได้รับการรักษาพยาบาลที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ถึงแม้ว่าความเจ็บป่วยของเขาจะไม่หายขาด แต่มันก็เป็นสิ่งที่วิเศษมากสำหรับเขาที่จะได้รับการดูแลและไม่ต้องนั่งบนชานชาลารถไฟทุกวันเพื่อขอทาน เขาตกหลุมรักพระเยซูเจ้าและความเชื่อคาทอลิกอย่างรวดเร็ว เขาต้องการอย่างยิ่งที่จะเป็นส่วนหนึ่งของคาทอลิก
ดาร์วินเรียนคำสอนอย่างเอาจริงเอาจัง และในวันที่ 23 ธันวาคม 2006 เขาได้รับศีลล้างบาป หนึ่งปีต่อมาเมื่อวันที่ 22 ธันวาคม 2007 เขาได้รับศีลมหาสนิทครั้งแรกและศีลกำลัง เมื่อสภาพร่างกายของเขาแย่ลงเรื่อย ๆ ความสัมพันธ์ของเด็กชายกับพระเจ้าและพระผู้ช่วยให้รอดของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
เขาและพระเยซูเจ้าเริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้นเรื่อยๆ และในไม่ช้าความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานทั้งหมดของดาร์วินก็ถูกมอบถวายแด่พระเยซูเจ้า ดาร์วินไม่เคยบ่นถึงความเจ็บป่วยของเขาหรือเอ่ยชื่อของมัน เขาจะเรียกความเจ็บป่วยของเขาว่า "ภารกิจของเขาเพื่อพระเยซู" เท่านั้น
ผู้คนที่อยู่รอบๆดาร์วินและรู้จักเขาจะรู้สึกรักเขา ไม่ว่าเขาจะเจ็บปวดแค่ไหนเขาก็มีแต่รอยยิ้มอยู่เสมอ รอยยิ้มของเขาทำให้ห้องสว่างขึ้นและนำความยินดีมาสู่ทุกคนที่เข้ามาติดต่อกับเขา ต่อมาเขาเริ่มมีปัญหาการหายใจมากขึ้น ทำให้ต้องใช้เวลามากขึ้นในโรงพยาบาล เขาไม่เคยบ่นเลยและพูดกับพระสงฆ์ท่านหนึ่งว่า “คุณพ่อครับ ผมคิดว่าพระเยซูต้องการให้ผมอดทนจนถึงวาระสุดท้ายเช่นเดียวกับที่พระองค์ทรงทำ”
วันจันทร์ที่ 16 กันยายน 2012 ดาร์วินไม่สามารถหายใจได้ด้วยตนเองและต้องใส่ท่อช่วยหายใจ เขาสื่อสารกับคนอื่นโดยใช้ดินสอและสมุดบันทึก ในวันพฤหัสบดีที่ 20 กันยายน ดาร์วินเขียนว่าเขากำลังต่อสู้กับปีศาจ ในวันศุกร์ที่ 21 กันยายน เขาเขียนประโยคสุดท้ายสองประโยคในสมุดบันทึกของเขา:“ขอบคุณมาก” และ”ผมมีความสุขมาก” เขาได้รับศีลเจิมคนไข้ เขายังคงสงบเงียบและนอนหลับในวันเสาร์
วันที่ 23 กันยายน 2012 ดาร์วิน รามอสสิ้นใจและไปรับรางวัลนิรันดรของเขา มันเป็นวันอาทิตย์เขาอายุ 17 ปี ดาร์วินได้รับการประกาศให้เป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน 2018
ดาร์วิน รามอสผู้รับใช้ของพระเจ้าโปรดสวดภาวนาเพื่อพวกเราด้วยเถิด
**************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น