From Line -
“ขณะที่อยู่ที่นั่น ก็ถึงกำหนดเวลาที่พระนางมารีย์จะมีพระประสูติกาล พระนางประสูติพระโอรสองค์แรก ทรงใช้ผ้าพันพระวากายพระกุมารนั้น แล้วทรงวางในรางหญ้า เนื่องจากไม่มีที่พักในห้องพักแรมเลย” (ลูกา 5)
วันก่อนวันคริสต์มาส พระเจ้าทรงสัมผัสใจของชายคนหนึ่ง
รุ่งเช้าของวันก่อนวันคริสต์มาส ผมขับรถเพื่อส่งลูกชายและลูกสาวไปยังที่ทำงานของพวกเขา ผมคิดว่าหลังจากส่งลูกแล้ว จะกลับมารับภรรยาซึ่งอยู่ที่บ้านเพื่อส่งไปยังโรงเรียนทีหลัง (ภรรยาเป็นครู) แต่เมื่อกลับมาที่บ้าน, ภรรยาของผมก็ได้ไปโรงเรียนแล้วด้วยตัวของเธอเองโดยไม่อยู่รอผม และผมยังพบอีกว่าผมได้ลืมกุญแจประตูบ้านไว้ในบ้าน ดังนั้นผมจึงไม่สามารถเข้าบ้านได้ ในทันที, ผมรีบโทรศัพท์ไปหาภรรยาและบอกให้เธอรู้ว่าผมได้ลืมกุญแจและเข้าบ้านไม่ได้ ผมรู้ว่าเธอมีกุญแจสำรองอยู่ และคิดว่าเธอคงจะบอกให้ผมไปรับกุญแจที่เธอ แต่เธอกลับพูดว่า ทำไมผมจึงลืมกุญแจบ้าน ทำไมผมไม่เอากุญแจใส่กระเป๋าก่อนที่จะออกจากบ้าน เธอกลับตำหนิผมแทน ผมจึงถามเธอว่า แล้วจะให้ทำอย่างไร? ผมคาดว่าเธอจะบอกให้ผมไปรับกุญแจที่เธอ แต่เธอกลับตอบกลับมาว่า ผมก็คงต้องอยู่นอกบ้านต่อไป เมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนี้ ผมรู้สึกฉุนกึกขึ้นมาทันที ผมจึงกดปุ่มวางโทรศัพท์เสีย ถึงแม้เธอจะโทรกลับมาอีกครั้ง ผมก็ไม่ยอมรับรับสายของเธอ ผมรู้สึกโกรธมากเพราะไม่คิดว่าภรรยาจะปล่อยให้ผมต้องอยู่นอกบ้าน เวลาผ่านไปพอสมควร, ความรู้สึกโกรธค่อยๆหายไป จนเมื่อลูกชายกลับมาบ้าน เราก็สามารถเข้าบ้านได้ เพราะเขามีกุญแจสำรองอยู่ด้วย และผมก็ไม่ได้โกรธภรรยาอีกต่อไป เพราะคิดว่าเธอคงมีสาเหตุบางอย่างที่ทำให้ไม่สามารถให้กุญแจแก่ผมได้
รุ่งเช้าของวันต่อมา อันเป็นวันคริสต์มาส ความคิดหนึ่งได้เข้ามาในใจของผม เหตุการณ์เมื่อวานนี้ อาจเป็นพระประสงค์ของพระเจ้าที่จะให้ผมได้รับรู้ถึงความรู้สึกของนักบุญโยเซฟและแม่พระในค่ำคืนของวันคริสต์มาส เพราะเมื่อพวกท่านเดินทางไปถึงที่เบธเลเฮ็ม ไม่มีใครที่นั่นต้อนรับพวกท่านให้เข้าพักอาศัยในบ้านของพวกเขา และไม่มีที่ว่างสำหรับพวกท่านในโรงแรมเลย ความคิดนี้เป็นสิ่งพิเศษมากสำหรับผม
สุขสันต์วันคริสต์มาสแด่ทุกท่าน
*************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น