|
ณ.ดินแดน แห่งหนึ่ง ซึ่งห่างไกล |
|
หามีใคร คำนึง หวนคิดถึง
|
|
ดาวิดเคย
อาศัยอยู่ ในครั้งหนึ่ง
|
|
ดินแดนซึ่ง
มีนามว่า เบธเลเฮม
|
|
โยเซฟพา
มารีย์ ศรีภรรยา
|
|
รอนแรมมา
อย่างลำบาก ยากหนักหนา
|
|
ด้วยมารีย์
ทรงครรภ์ ต้องนำพา
|
|
เพื่อทำตาม
กฤษฏีกา ของโรมัน
|
|
เมื่อมาถึง
เบธเลเฮม แห่งดาวิด
|
|
ความมืดมิด
คืบคลานมา พาผกผัน
|
|
มีผู้คน
มากมาย สารพัน
|
|
ต่างพากัน
หาที่พัก พำนักเนาว์
|
|
โยเซฟหา
ห้องพัก ให้มารีย์
|
|
แต่หามี
ใครยอมให้ ที่พักไม่
|
|
มี...ถ้ำเลี้ยงสัตว์
อยู่นอกเมือง ห่างออกไป
|
|
โยเซฟจึง
จำใจ ไปที่นั้น
|
|
บัดนั้น
ถึงวาระ การบังเกิด
|
|
พระผู้ไถ่
ล้ำเลิศ แห่งสวรรค์
|
|
กษัตริย์
แห่งกษัตริย์ จอมเทวัญ
|
|
ถือกำเนิด
จากพระครรภ์ แม่มารีย์
|
|
กษัตริย์
แห่งเทวา มาบังเกิด
|
|
เป็นกุมาร
ล้ำเลิศ ประเสริญศรี
|
|
พระเจ้า
เนาว์สวรรค์ ทรงฤทธี |
|
รับกายที่ อนิจจัง ดั่งมนุษย์ |
|
โยเซฟอุ้ม กุมารน้อย ด้วยความรัก |
|
แม่มารีย์ พระพักตร์ ทรงแจ่มใส |
|
พระกุมาร บรรทม อ่อนละมัย |
|
หลับอยู่ใน รางหญ้า ของโคลา |
|
เบธเลเฮม ดินแดน อันต่อต้อย |
|
แต่ไม่ด้อย ไปกว่า ที่แห่งไหน |
|
เพราะได้รับ พระพร อันยิ่งใหญ่ |
|
ได้ต้อนรับ พระผู้ไถ่ ในราตรี |
|
บัดนั้น ฟ้าสวรรค์ ต่างยินดี |
|
มโหรี บรรเลงเพลง แห่งสุขศรี |
|
แต่มนุษย์ ผู้อาศัย ในธาตรี |
|
หาได้มี ผู้ใด ใครล่วงรู้ |
|
ทูตสวรรค์ มาแจ้งสาร |
|
แก่บรรดา ชุมพาบาล |
|
ค่ำคืนนี้ พระกุมาร |
|
ประสูติแล้ว ที่เบธเลเฮม |
|
|
|
คือองค์ พระผู้ไถ่ |
|
ที่พระเจ้า สัญญาไว้ |
|
จักนำ ปวงชนให้ |
|
สุขสันติ์ สราญรมย์ |
|
|
|
มีหมาย...สำคัญ ให้ท่านรู้ |
|
กุมารอยู่ ในรางหญ้า |
|
บรรทมหลับ พักกายา |
|
อาภรณ์ผ้า พันพระกาย |
|
|
|
ชุมพาบาล ไม่รอช้า |
|
จร(ะ)ลา ยังที่หมาย |
|
พบกุมาร ตามบรรยาย |
|
ต่างกราบไหว้ ด้วยเปรมปรีด์ |
|
|
|
สุขสันติ จงมีแด่ |
|
มนุษย์ผู้ ทำความดี |
|
พระเกียรติ บรรดามี |
|
จงมีแด่ พระเจ้า สูงสุดเทอญ |
|
|
เชิญมาขับเพลงประสาน สรรเสริญองค์พระกุมาร
ผู้ประสูติมา ท่ามกลาง ความมืดมนบนหนทางแห่งราตรีกาล
ในรางหญ้า มีเพียงฝูงชุมพาเคียงข้างกายาพระองค์
จะมีใครสักคน ตื่นเฝ้ารอคอยชื่นชม จุดไฟในกมลตื่นเฝ้ารอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น