นานมาแล้วที่เมืองมอนเทอร์เร่ย์ รัฐแคลิฟอร์เนีย (Monterey,California) มีเหตุการณ์วิกฤตเกิดขึ้นกับมวลหมู่นกกระทุง (Pelican) ที่อาศัยอยู่ตามแถบชายฝั่งทะเลของเมืองนั้น
มอนเทอร์เรย์เป็นสวรรค์ของนกกระทุงมาเป็นเวลายาวนาน แต่อยู่ดีๆมีอยู่ปีหนึ่ง จำนวนนกกระทุงลดจำนวนลงอย่างฮวบฮาบ ผู้คนหวั่นว่าคงเกิดโรคระบาดขึ้นในหมู่นกด้วยกัน แต่ก็มีคนแย้งว่าคงเป็นเพราะน้ำทะเลที่ถูกโรงงานต่างๆปล่อยน้ำเสียลงไปจนทำให้สกปรกเหม็นเน่าเกินกว่าที่นกจะอาศัยอยู่ได้ สุดท้าย ทางการต้องส่งเจ้าหน้าที่ออกไปทำการวิเคราะห์หาสาเหตุ
ในที่สุด ความจริงก็ถูกค้นพบ ที่ผ่านๆมาชาวประมงของมอนเทอร์เรย์จะออกทะเลจับหาปลาเป็นประจำ ส่วนหนึ่งของปลาจะถูกนำไปทำเป็นปลาตากแห้ง ชาวประมงจะควักใส้ในของปลาออกมาก่อน แล้วก็มักจะโยนให้เหล่านกกระทุงที่หากินอยู่แถวนั้นกินเป็นอาหาร นานวันเข้า เหล่านกกระทุงที่นี่ก็กลายเป็นนกที่ทั้งอวบทั้งขี้เกียจ เกือบทุกตัวก็ได้อาศัยเครื่องในปลาจากชาวประมงเป็นอาหารอันโอชะทุกวี่ทุกวัน
อยู่มาวันหนึ่ง มีโรงงานทำอาหารเม็ดสำหรับใช้กับเบ็ดตกปลามาก่อตั้งไว้ที่นี่ แล้วรับซื้อเครื่องในปลาจากชาวประมงมาเป็นวัตถุดิบในการผลิต เมื่อเครื่องในปลากลายเป็นของมีราคา อาหารฟรีของมวลหมู่นกกระทุงก็หายไปโดยปริยาย
แต่เหล่านกกระทุงที่เคยแค่อ้าปากก็มีอาหารฟรีมาบริการถึงที่มาตลอด ก็ยังวนเวียนอยู่รอบเรือประมงไม่ยอมไปไหน หวังแต่ว่าจะมีอาหารโปรยมาเหมือนวันคืนเก่าๆ
แน่นอนที่สุด ของฟรีไม่มีอีกแล้ว เหล่านกกระทุงกลายสภาพเป็นทั้งผอมทั้งอ่อนแอ พากันหิวตายไปมากมายเพราะเหล่านกกระทุงที่มอนเทอร์เรย์ได้อาหารฟรีโดยที่ไม่ต้องออกแรงมาตลอดชีวิต จนพวกมันขาดทักษะความสามารถในการจับหาปลามาเป็นอาหารเพื่อเลี้ยงดูตัวมันเองโดยไม่รู้ตัว
เราเลี้ยงดูลูกหลานเราอย่างดีไร้เงื่อนไข ก็พึงระวังต้องรู้เทคนิคและวันเวลาอันเหมาะสมที่จะฝึกให้พวกเขารู้จักรับผิดชอบตัวเองเมื่อวันนั้นมาถึง อย่าได้ทำร้ายลูกแบบไม่รู้ตัวจนน่าอนาถใจเหมือนเหล่านกกระทุงแห่งเมืองมอนเทอร์เรย์เด็ดขาด”
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น