นักบุญยอห์น ยูดส์ ครั้งหนึ่งเคยกล่าวว่า
'เครื่องหมายที่ชัดแจ้งที่สุดของพระพิโรธของพระเจ้าและการผลักไสที่น่าสยดสยองที่สุดที่พระองค์สามารถทำร้ายโลกนั้นได้ปรากฏขึ้นเมื่อพระองค์ทรงยอมให้ประชากรของพระองค์ตกไปอยู่ในมือของสมณะผู้ซึ่งเป็นพระสงฆ์แต่เพียงในนาม,พระสงฆ์ที่ประพฤติตนอย่างโหดร้ายเยี่ยงหมาป่า แทนที่จะมีจิตเมตตาและความรักอย่างที่ผู้อุทิศตนควรจะเป็น
+
แทนที่จะบำรุงเลี้ยงคนที่อยู่ในการดูแลของเขา, พวกเขากลับกัดกินคนเหล่านั้นอย่างไร้ความปราณี แทนที่จะนำผู้คนไปสู่พระเจ้า, พวกเขาลากจิตวิญญาณของคริสตชนให้ลงนรก แทนที่จะเป็นเกลือของแผ่นดินและเป็นแสงสว่างของโลก, พวกเขากลับกลายเป็นยาพิษที่ร้ายแรงและเต็มไปด้วยความมืดทึบ
+
นักบุญเกรกอรีผู้ยิ่งใหญ่กล่าวว่าพระสงฆ์และผู้อภิบาลทั้งหลายจะถูกสาปแช่งเบื้องพระพักตร์พระเจ้าในฐานะฆาตกรของจิตวิญญาณที่สูญเสียไปโดยการละเลยหรือการนิ่งเงียบ(Tot occidimus, quot ad mortem ire tepidi et tacentes videmus) นักบุญเกรกอรี ยังได้ยืนยันอีกว่าไม่มีสิ่งใดที่ทำให้พระเจ้าทรงเคืองพระทัยมากไปกว่าการได้เห็นคนที่พระองค์ทรงจัดเตรียมไว้เพื่อแก้ไขปรับปรุงผู้อื่น,แต่เขากลับเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีด้วยการประพฤติชั่วร้ายและเลวทราม
+
แทนที่จะป้องกันผู้อื่นไม่ให้กระทำความผิดต่อพระเจ้า, พระสงฆ์เหล่านี้กลับเป็นพวกแรกที่ข่มเหงพระองค์ พวกเขาขาดความกระตือรือร้นช่วยผู้อื่นในความรอดพ้นของจิตวิญญาณและคิดเพียงแต่ทำตามความโน้มเอียงของตนเอง ความพึงพอใจของพวกเขามีอยู่แต่เพียงสิ่งของบนโลก พวกเขาชื่นชมยินดีในคำสรรเสริญที่ว่างเปล่าของมนุษย์, ใช้พันธกิจอันศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาเพื่อรับใช้ความทะเยอทะยานของพวกเขาเอง พวกเขาละทิ้งสิ่งที่เป็นของพระเจ้าเพื่ออุทิศตนให้กับสิ่งต่างๆของโลก และในการเรียกให้เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา,พวกเขาใช้เวลาในการแสวงหาทางโลก
+
เมื่อพระเจ้าทรงอนุญาตให้สิ่งนี้เกิดขึ้น,เป็นข้อพิสูจน์ที่ดีอย่างยิ่งว่าพระองค์ทรงพิโรธประชากรของพระองค์อย่างถ้วนหน้า และทรงให้พระพิโรธอันน่าสะพรึงกลัวที่สุดของพระองค์เกิดกับพวกเขา นั่นคือเหตุที่พระองค์ทรงร้องเรียกคริสตชนอย่างไม่หยุดยั้งว่า “ลูกหลานที่ไม่ซื่อสัตย์เอ๋ย จงกลับมาเถิด . . และเราจะให้ผู้เลี้ยงที่ทำตามใจเราแก่ท่าน” (ยรม 3, 14-15) ดังนั้นความผิดปกติในชีวิตของพระสงฆ์ซึ่งเป็นหายนะที่มาเยือนประชากรทั้งหลายนั้นมีสาเหตุมาจากบาปของพวกเขานั่นเอง’
+
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น