ในตอนค่ำคุณพ่อบอสโกภาวนาว่า: พระเยซูเจ้าข้า,โปรดประทับอยู่กับข้าพเจ้าเพราะมันดึกแล้วและเวลากลางวันก็ล่วงพ้นไป
คุณพ่อบอสโกกล่าวกับเจ้าหน้าที่ของท่านในวันที่น่าเศร้าของเดือนกุมภาพันธ์ ปี1884 "มิเชลที่รัก คุณรู้ไหมว่ากระเป๋าของเรายังว่างเปล่าอยู่" “ผมคงต้องกลับไปฝรั่งเศสอีกครั้งแน่!
“เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน” คุณพ่อรัวตอบ “คุณพ่อแทบจะยืนไม่ไหว คุณพ่อควรรักษาสุขภาพไว้!
“ไปเถอะ! คุณพ่อเบื่อผมหรือ ผมจะรักษาสุขภาพได้อย่างไรในเมื่อพระเยซูเจ้าทรงขอให้ผมทำงานให้พระองค์ อย่ายืนกรานเลย! เตรียมทุกอย่างสำหรับการเดินทางเถิด!
วันที่ 1 มีนาคม ดอนบอสโก ขึ้นรถไฟไปเมืองนีซ สองสามวันต่อมา ท่านก็มาถึงโรงเรียนเยาวชนของคณะที่มาร์เซย์ แต่ท่านอยู่ในสภาพอะไร! ขาของท่านบวม ตับของท่านทำให้ท่านต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก ด้วยอาการหอบหืด และไอเป็นเลือด...
วันรุ่งขึ้น อธิการของโรงเรียนเยาวชนได้โทรเลขไปหา Dr. Combal แห่งมหาวิทยาลัย Montpellier คุณหมอรีบออกเดินทางทันที เขาเดินทางตลอดทั้งคืน และตรวจคนไข้อย่างละเอียดเมื่อมาถึงในตอนเช้า
“เป็นไงบ้างครับคุณหมอ,คุณหมอหาผมเจอได้ยังไง?” คุณพ่อบอสโกถาม,ท่านเหน็ดเหนื่อยมาก
"คุณพ่อบอสโกที่รัก" หมอถอนหายใจ "โชคไม่ดีที่ผมไม่สามารถพูดอะไรที่น่ายินดีได้ พละกำลังของคุณพ่อหมดลงแล้ว เหมือนกับชุดเก่าที่เราลากไปมาไม่หยุดทุกวัน,ทุกสัปดาห์และวันอาทิตย์: สวมใส่จนพังหมด,ใส่ซ้ำแล้วซ้ำอีก จนเราไม่สามารถหวังได้ ที่จะทำให้มันอยู่ได้นาน มีทางเดียวเท่านั้น คือแขวนไว้ในตู้ ผมหมายความว่าไม่มีวิธีแก้ไขอื่นสำหรับคุณพ่อนอกจากการพักผ่อนอย่างเต็มที่
“พักผ่อนอย่างเต็มที่” คุณพ่อบอสโกพูดซ้ำ "นั่นเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้สำหรับผม งานเยอะขนาดนี้จะให้พักผ่อนได้อย่างไร? "
"งานส่วนใหญ่มอบให้แก่ผู้อื่นทำเถิดครับและพักผ่อนให้มากที่สุด ผมไม่มีคำแนะนำอย่างอื่นอีกสำหรับคุณพ่อ อย่างไรก็ตามจะเขียนชื่อยาที่ช่วยเสริมพลังให้กับร่างกาย"
“ขอบคุณคุณหมอ แล้วจะคิดค่ารักษาเท่าไหร่ล่ะ?
“ไม่ใช่เรื่องเงินครับ แต่คุณพ่อจะกรุณาที่จะรับบางสิ่งจากผมสำหรับงานของคุณพ่อได้ไหม?
เกี่ยวกับเรื่องนี้ หมอได้บริจาคเงินให้แก่ลูกค้าของเขาสี่ร้อยฟรังก์
คุณพ่อบอสโกไม่ยอมแขวนเสื้อเก่าๆไว้ในตู้(หมายถึงตัวท่านเอง) ยังหยุดไม่ได้ ในช่วงกลางเดือนเมษายน ท่านได้ปรากฏตัวอีกครั้งในกรุงโรมเพื่อดูแลการก่อสร้างอาสนวิหารพระหฤทัยศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซูเจ้า การออกล็อตเตอรีจำนวนมากน่าจะครอบคลุมค่าใช้จ่ายมหาศาลนี้ได้ดี
วันที่ 9 พฤษภาคม พระสันตะปาปาลีโอที่ 13 ทรงต้อนรับคุณพ่อบอสโกในการเข้าเฝ้า พระสันตะปาปาตกใจเมื่อเห็นท่าน:
“คุณพ่อควรดูแลสุขภาพบ้างนะ,คุณพ่อบอสโกที่รัก ถ้าหากคุณพ่อต้องการยืดอายุให้ยาวนานและฟื้นพละกำลัง ชีวิตของคุณพ่อไม่ได้เป็นของคุณพ่อนะ แต่เป็นของพระศาสนจักร มันเป็นของคณะที่คุณพ่อก่อตั้งขึ้น ถ้าเราป่วย,เราแน่ใจว่าคุณพ่อจะช่วยเหลืออย่างดีที่สุดเพื่อรักษาชีวิตของเรา ดังนั้น โปรดทำเพื่อตัวคุณพ่อเองด้วย ดูแลสุขภาพของคุณพ่อเถิด พระบิดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ต้องการเช่นนั้น พระสันตะปาปาสั่งให้ทำเช่นนั้น!
"กระผมสัญญากับพระองค์ว่าจะทำตามความปรารถนาของพระองค์ด้วยความนบนอบเชื่อฟัง" พระสันตะปาปาทรงยินดีมอบสิทธิพิเศษทั้งหมดสำหรับคณะซาเลเซียนที่ได้ร้องขอมาให้แก่คุณพ่อบอสโก
“เราจะเป็นทุกอย่างสำหรับซาเลเซียน” พระสันตะปาปาบอกท่านระหว่างที่เข้าเฝ้า “เราคิดว่าตัวเราเป็นผู้ร่วมงานคนแรกของคุณพ่อ ศัตรูของคุณพ่อคือศัตรูของพระเจ้า ด้วยวิธีการเล็กๆน้อยๆ,คุณพ่อได้ทำภารกิจที่ยิ่งใหญ่ พระเจ้าเองทรงปกป้อง,กำกับดูแล,และสนับสนุนคณะของคุณพ่อ จงพูดอย่างนั้น,จงจดไว้,และเทศน์ นี่คือความลับที่ช่วยให้คณะของคุณพ่อมีชัยชนะเหนือความยากลำบากและศัตรูทั้งหมด
“กระผมไม่รู้ว่าจะขอบคุณพระองค์ได้อย่างไร ข้าแต่พระบิดาผู้ศักดิ์สิทธิ์!
“ในนามของเรา จงเป็นพ่อที่ดีของลูกๆของคุณพ่อ บอกพวกเขาว่าเรารักและอวยพรพวกเขาสุดหัวใจ”
คุณพ่อบอสโกออกจากวาติกันด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง พระสันตะปาปาทรงเติมเต็มความปรารถนาของท่าน ที่อาสนวิหารพระหฤทัยศักดิ์สิทธิ์มีข่าวดีอีกชิ้นรอท่านอยู่: นายกเทศมนตรีกรุงโรมอนุญาตให้ลอตเตอรีได้แล้ว เราสามารถทำงานต่อไปได้
วันที่ 14 ตุลาคม พระคาร์ดินัล อลิมอนดา อาร์คบิชอปแห่งตูรินคนใหม่มาเยี่ยมคุณพ่อบอสโกที่บ้านของท่าน:
“ผมมี” พระคาร์ดินัลพูด “ข้อความที่จะส่งมาถึงคุณพ่อ ผมไม่รู้ว่าคุณพ่อจะพอใจกับสิ่งนั้นหรือไม่ พระบิดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ทรงห่วงใยสุขภาพของคุณพ่อ พระองค์ทรงประสงค์ให้มีผู้สืบทอดตำแหน่งและการงานของคุณพ่อ เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระการงานของคุณพ่ออย่างน้อยบางส่วน คุณพ่อสามารถกำหนดตัวบุคคลได้ด้วยตัวเอง: กรุงโรมจะตอบรับข้อเสนอของคุณพ่อทุกอย่างโดยไม่มีปัญหา
“พระสันตปาปาทรงมีพระทัยดียิ่งต่อคุณพ่อบอสโกผู้ยากจน กระผมดูเหมือนชาวนาในวัยชราที่ต้องส่งต่อมรดกให้ลูกชายคนหนึ่งของเขา แต่พระบิดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ทรงคิดถูกต้อง,และกระผมขอน้อมรับพระประสงค์ของพระองค์ด้วยความนบนอบเชื่อฟัง” คุณพ่อบอสโกกล่าว
“แต่คุณพ่อควรพักผ่อนให้เพียงพอ ไม่เช่นนั้นทุกอย่างจะไร้ประโยชน์” พระคาร์ดินัลกล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล “คุณพ่อที่น่าสงสารของผม!”
“นั่นเป็นความจริง,ลาไม่สามารถทำงานได้อย่างดีอีกต่อไปแล้ว” คุณพ่อบอสโกสารภาพอย่างตลก ท่านแก่แล้ว ท่านเหนื่อยมาก ร่างกายเจ็บไปหมดทุกส่วน แต่ท่านยังสามารถลากกระเป๋าสองสามใบไปที่โรงสีได้
วันที่ 24 ตุลาคม คุณพ่อบอสโกได้รวบรวมสมาชิกของคณะให้มารวมกันเพื่อสื่อสารความปรารถนาของพระสันตบิดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ให้พวกเขาฟัง ท่านแต่งตั้งคุณพ่อรัวให้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งต่อจากท่าน คุณพ่อรัวซึ่งอยู่ในคณะตั้งแต่วัยเด็ก ชาวซาเลเซียนยอมรับการตัดสินใจนี้อย่างจริงจัง: คุณพ่อที่แสนดีของพวกเขาจะอยู่ได้อีกไม่นาน คุณพ่อรัวขอบคุณท่านด้วยความกตัญญูสำหรับเครื่องหมายแห่งความไว้วางใจนี้และสัญญาว่าจะดำเนินต่อไปด้วยจิตวิญญาณเดียวกันกับงานอันยิ่งใหญ่ที่เริ่มต้นขึ้น
ปี1884,ปีแห่งความทรงจำ จบลงด้วยความปิติยินดีเป็นพิเศษ พระสันตปาปาทรงแบ่งปันพันธกิจของปาตาโกเนีย พระองค์ทรงสถาปนาแคว้นทางตอนเหนือขึ้นเป็นสังฆมณฑล ซึ่งพระองค์ทรงมอบหมายให้คุณพ่อกัลเยโรเป็นผู้ดูแล และทางใต้, รวมทั้งเทียราเดลฟูเอโก,ได้รับการสถาปนาเป็นอัครสังฆมณฑล,โดยมีคุณพ่อโจเซฟ ฟาญญาโนผู้กระตือรือร้นเป็นหัวหน้า
วันที่ 7 ธันวาคม คุณพ่อกัลเยโรได้รับศีลบวชเป็นพระสังฆราชที่ตูรินจากพระคาร์ดินัลอลิมอนดา และบุคคลแรกที่พระสังฆราชคนใหม่ได้ต้อนรับเมื่อสิ้นสุดพิธีบูชามิสซา คือ มารดาวัยแปดสิบปีของท่านและเพื่อนบิดาของท่าน,คุณพ่อบอสโก
พระสงฆ์ชรา(คุณพ่อบอสโก)ต้องการคุกเข่าและจุมพิตแหวนของพระสังฆราช แต่พระสังฆราชห้ามไม่ให้ท่านทำเช่นนั้นและโอบกอดท่านไว้ในอ้อมแขน:
“คุณพ่อที่รัก, ยังจำได้ไหม สิ่งที่คุณพ่อพูดกับผมเมื่อสามสิบปีก่อน ตอนที่ผมป่วยหนักและบรรดาหมอหมดความหวังที่จะช่วยรักษาผม: “เธอจะได้รับการรักษาให้หายนะ ยอห์นที่รัก แล้วเธอจะได้สวมปลอกคอพระสงฆ์ ; แล้วเธอจะเก็บหนังสือพระคัมภีร์ของเธอและเธอจะเดินทางไปไกลแสนไกล คำทำนายของคุณพ่อเป็นจริงอย่างน่าอัศจรรย์ กี่ครั้งแล้วที่ผมได้คิดถึงเรื่องนี้ระหว่างการเดินป่าในทุ่งหญ้าและค่ำคืนของผมท่ามกลางความเงียบสงัดของโตรกธารทิวเขา Cordillera
“ใช่ พ่อรู้! คุณพ่อบอสโกตอบ “และพ่อยังจำได้ดีถึงนักร้องประสานเสียงตัวน้อยที่ขอร้องพ่อ,เมื่อนานมาแล้ว,ในห้องซาคริสตีแห่ง Châteauneuf ,ให้พ่อรับเขาไว้ในโรงเรียนเยาวชนแห่งตูริน เธอคือความสุขของพ่อเสมอไหม ยอห์นที่รักของพ่อ?
“นั่นคือทั้งหมดที่ผมเป็น ทั้งหมดที่ผมสามารถทำได้ดี ผมเป็นหนี้บุญคุณของคุณพ่อทั้งหมด” พระสังฆราชตอบ
“ไม่ใช่หรอก,ต่อจากพระเจ้า,คือมารดาที่รักของเธอที่เธอเป็นหนี้บุญคุณเหนือสิ่งอื่นใด ลูกชายของพ่อ ถ้ามารดาของลูกไม่ได้สวมแหวนแต่งงานตามพิธีของพระศาสนจักรอย่างมีเกียรติ,ลูกจะไม่ได้สวมแหวนพระสังฆราชในวันนี้
ก่อนการจากไปของพระสังฆราชกัลเยโรและคณะมิชชันนารีชุดใหม่ โรงเรียนเยาวชนประสบภัยพิบัติร้ายแรง เมื่อวันที่ 24 มกราคม 1885 ระหว่างรับประทานอาหารกลางวัน,จู่ๆก็มีคนหนึ่งได้ยินเสียงตะโกนว่า "ไฟ! ไฟไหม้! เกิดเพลิงไหม้ในโรงเย็บเล่มหนังสือ และในไม่ช้าก็บุกโจมตีโรงงานใกล้เคียงบางแห่ง
“มูลค่าความเสียหายจะถึงแสนลีร์” คุณพ่อรัว,อธิการคณะคนใหม่คำนวณ,เมื่อไฟดับลง
“มันเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่” คุณพ่อบอสโกถอนหายใจ ท่านยังคงอยู่เพียงลำพังในโรงอาหาร ขณะที่ทุกคนวิ่งไปที่จุดที่เกิดภัยพิบัติ พระเจ้าทรงประทานมา,พระเจ้าทรงรับคืนไป,พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าในทุกสิ่ง
เป็นเรื่องที่เจ็บปวดมากสำหรับคุณพ่อบอสโกที่ไม่สามารถไปกับมิชชันนารีที่ออกเดินทางไปยังมาร์เซย์ได้ ท่านบอกลาพวกเขาและร้องไห้
“ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าเราจะไม่ได้พบกันอีกบนโลกนี้” ท่านกล่าว,โดยกอดพระสังฆราชกัลเยโรไว้ในอ้อมแขนของท่าน
“ผมก็หวังเช่นนั้น” พระสังฆราชตอบ “ผมจะกลับมาภายในเดือนมิถุนายน 1891 เพื่อฉลองครบรอบ50ปีการเป็นพระสงฆ์ของคุณพ่อ”
“ขอให้เป็นไปตามพระประสงค์ของพระเจ้า! หนังสือพิมพ์ได้ประกาศการตายของพ่อหลายครั้งแล้ว เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน พวกเขาฆ่าพ่อในบัวโนสไอเรส,จากนั้นก็ที่มาร์เซย์, เมื่อวานอยู่ที่ปาเวีย วันนี้อยู่ในตูรินเอง! เมื่อใดที่พ่อได้ยินหนังสือพิมพ์ประกาศการตายของพ่อ,จะไม่มีอันตรายใดๆ แต่ทุกสิ่งเป็นไปตามพระประสงค์ของพระเจ้า ยอห์นที่รักของพ่อ
ด้วยความทุกข์ทรมานมากมาย,คุณพ่อบอสโก ดูเหมือนจะมีชีวิตอยู่ได้ด้วยอัศจรรย์ที่ไม่หยุดหย่อน โรคหลอดลมอักเสบทำให้ท่านหายใจไม่ออก,ปวดหัวอยู่เสมอ,ตาของท่านเจ็บปวด ท่านนอนไม่หลับทั้งคืนและต้องนั่งอยู่บนเก้าอี้นวมของท่านในโถงทางเดินหน้าประตูห้องของท่าน
อย่างไรก็ตาม ท่านออกเดินทางไปฝรั่งเศสอีกครั้งในเดือนพฤษภาคม 1885 และอัศจรรย์ก็มาพร้อมกับฝีเท้าของท่านอีกครั้ง ผู้ป่วยได้รับการรักษา,มีสุขภาพดีขึ้น ฟื้นฟูความสิ้นหวัง,มีพลังความกล้าหาญและมีความหวัง ท่านกลับมาอีกครั้ง,ภารกิจของท่านเต็มมือ และในไม่ช้าก็ไม่มีร่องรอยของไฟ
คุณพ่อบอสโก รู้สึกซาบซึ้งในความสุขที่ได้อยู่ในโรงเรียนเยาวชน ชายชราที่ป่วยได้เห็นโรงเรียนเยาวชนอีกครั้งในหมู่เยาวชนนี้ ท่ามกลางลูกๆของท่าน ท่านลืมความทุกข์ทรมาน สำหรับเด็กๆ, เด็กนักเรียนไม่มีความสุขยิ่งไปกว่าการได้เห็นคุณพ่อบอสโกเข้าไปในห้องเรียนของพวกเขา
คุณพ่อบอสโกมักมีของบางอย่างในกระเป๋าของท่านที่จะให้พวกเขา ส่วนใหญ่มักจะเป็นถุงถั่ว วันหนึ่งในเดือนมกราคม 1886 เด็กๆรุมล้อมท่านส่งเสียงดัง แต่กระเป๋าใบเล็กมีของอยู่เพียงครึ่งเดียว:
“อย่าใจกว้างเกินไป” คุณพ่อเฟสต้ากระซิบกับท่าน อย่าให้มากเกินไป มิฉะนั้นจะไม่มีอะไรสำหรับทุกคน คุณพ่อมีเด็กชายหกสิบสี่คนที่นี่
“ให้ผมทำเถอะ! คุณพ่อบอสโกตอบ แล้วท่านก็เริ่มต้นแจกจ่ายอย่างไม่อั้น
พระญาณเอื้ออาทรไม่มีการลดลง เมื่อแจกจ่ายให้เด็กคนสุดท้ายไปแล้ว,แต่ก็ยังมีของอยู่ครึ่งถุงเหมือนเดิม
- เป็นไปได้อย่างไร? เจ้าอาวาสถามด้วยความเกรงใจ
“ไม่รู้” คุณพ่อบอสโกตอบ “ผมไม่รู้จริงๆ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพระเยซูเจ้าผู้แสนดีต้องการแสดงให้ผมเห็นว่าพระองค์ทรงแจกจ่ายให้เราอย่างเต็มที่ เราต้องขอบคุณพระองค์สำหรับสิ่งนั้น!”
ดูเหมือนว่า คุณพ่อบอสโกจะฟื้นจากความทุกข์ยากอีกครั้ง ท่านดีขึ้นมากจนในฤดูใบไม้ผลิปี 1886,ท่านได้เดินทางไปสเปน ที่ซึ่งนักบวชและบรรดาลูกๆของท่านเรียกร้องหาท่านเป็นเวลานาน
ในวันที่ 13 พฤษภาคมของปีถัดไป พระสันตะปาปาลีโอที่ 13 ทรงต้อนรับท่านในการเข้าเฝ้าครั้งสุดท้าย ทันทีที่พระองค์เห็นท่านอยู่ที่ธรณีประตูของห้องโถง พระสันตะปาปาก็เดินตรงเข้ามาหาท่าน และเสนอที่นั่งให้กับท่านโดยไม่ให้เวลาท่านคุกเข่า และนำผ้าห่มเมอร์มีนมาวางบนเข่าของท่านด้วยพระองค์เอง
“กระผมแก่แล้ว,พระสันตะบิดรที่เคารพ,ดอนบอสโกผู้อ่อนแอ, กระผมอายุเจ็ดสิบสองปี การเดินทางครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายของกระผม กระผมต้องการพบพระองค์อีกครั้งและขอพรจากพระองค์ ความปรารถนาของกระผมก็สำเร็จแล้ว ดังนั้นทั้งหมดที่กระผมต้องทำก็คือพูดว่า "พระองค์เจ้าข้า ให้ผู้รับใช้ของพระองค์ไปเป็นสุขตามพระประสงค์ของพระองค์เถิด เพราะนัยน์ตาของข้าพระองค์ได้เห็นความรอดของพระองค์แล้ว"
“โอ้! พระสันตะปาปาทรงร้องออกมา เราแก่กว่าคุณพ่อ 6 ปี ตราบใดที่คุณพ่อไม่ได้ยินการประกาศการตายของลีโอที่13, คุณพ่อก็สบายใจได้
“ไม่หรอก,ไม่หรอกครับ,กระผมมาอยู่จนสุดทางแล้ว” คุณพ่อบอสโกยืนกรานพร้อมพยักหน้า
วันรุ่งขึ้นมีการประกอบพิธีเสกอาสนวิหารแห่งดวงพระหฤทัยศักดิ์สิทธิ์ ด้วยดวงตาที่เปียกชุ่มด้วยน้ำตาแห่งความปิติยินดี,คุณพ่อบอสโกได้ร่วมประกอบพิธีมิสซาในมหาวิหารอันงดงาม ดูเหมือนว่าสำหรับท่านแล้วนี่คือความสมบูรณ์และความสำเร็จอันยอดเยี่ยมของงานทางโลกของท่าน
ในช่วงปลายปี,พละกำลังของท่านเริ่มลดลงเรื่อยๆ ท่านถูกตรึงไว้ที่เก้าอี้หนังขนาดใหญ่ ท่านถูกมัดติดกับมันด้วยความเจ็บปวด ความตายอยู่บนธรณีประตูของท่าน แต่ท่านไม่กลัวมัน ผู้ส่งสารของพระเจ้านี้จะต้อนรับท่านหลังจากความกังวลและการทดลองมากมาย,ท่านจะมีความสงบสุขชั่วนิรันดร ริมฝีปากของท่านไม่เคยหยุดที่จะกระซิบว่า: พระเยซูเจ้าข้า,โปรดประทับอยู่กับข้าพเจ้าเพราะมันดึกแล้วและเวลากลางวันก็ล่วงพ้นไป »
(Don Bosco, the Apostle of Youth, G. Hünermann)
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น