นักบุญปีเตอร์ โนลาสโก

 

คณะ Mercedarians ซึ่งมีภารกิจในการไถ่ชีวิตของคริสตชนที่เป็นเชลย,ถูกก่อตั้งขึ้นในปี 1218; วันนี้พวกเขาทำงานร่วมกับผู้ที่อยู่ใน "การเป็นเชลยรูปแบบสมัยใหม่"
 

ปีเตอร์ โนลาสโก(Peter Nolasco) เป็นที่รู้จักในฐานะผู้มีคุณธรรมที่เด่นชัดที่สุดในความรักต่อเพื่อนมนุษย์ ว่ากันว่าเมื่อตอนที่เขายังเป็นทารก,ในขณะที่อยู่ในเปล,ฝูงผึ้งบินมาเกาะตัวเขาและสร้างรังผึ้งบนมือขวาของเขา แต่เขาไม่ได้รับอันตรายเลย
 

ปีเตอร์ โนลาสโกเกิดที่ Castelnaudary (อยู่ทางตอนใต้ของฝรั่งเศส) ในปี 1189 พ่อแม่ผู้มีชื่อเสียงของเขาเสียชีวิตเมื่อเขายังเด็กมาก พวกเขาทิ้งมรดกไว้มากมายให้ปีเตอร์ และเนื่องจากเป็นเวลาในประวัติศาสตร์ที่ลัทธินอกรีตของชาวอัลบิเกนเซียน(Albigensian)กำลังระบาดไปทั่วฝรั่งเศส ปีเตอร์จึงนำเงินของเขาและมุ่งหน้าไปยังบาร์เซโลนาเพื่ออยู่ห่างจากชาวอัลบิเกนเซียนให้ไกลที่สุด
 

เขาเป็นวัยรุ่นเมื่อมาถึงบาร์เซโลนาและเข้าร่วมกองทัพที่ต่อสู้กับชาวอัลบิเกนเซียนในคาบสมุทรไอบีเรีย (ส่วนใหญ่ของสเปนและโปรตุเกส) กองทัพนำโดยไซมอน เดอ มงฟอร์ต(Simon de Monfort. )
 

เมื่อกษัตริย์ปีเตอร์ที่ 2 แห่งอารากอนพ่ายแพ้ในสมรภูมิมูเรต(Battle of Muret), เจมส์ที่ 1 ลูกชายวัย 6 ขวบของพระองค์ถูกจับและปีเตอร์ได้รับแต่งตั้งให้เป็นติวเตอร์ของพระกุมาร สิ่งนี้ทำให้ปีเตอร์มีจุดยืน และหลังจากไปแสวงบุญที่อาสนวิหารแม่พระแห่งมอนต์เซอร์รัตแล้ว, เขาก็เริ่มปฏิบัติคุณธรรมแห่งความรักความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์
 

ความกังวลของเขาที่มีต่อคริสตชนที่ตกเป็นเชลยเริ่มก่อตัว และเขาตัดสินใจที่จะจัดตั้งคณะทางศาสนาที่อุทิศให้กับการช่วยเหลือผู้ที่ตกเป็นเหยื่อแห่งการสู้รบกับพวกมัวร์(Moors) ผู้ซึ่งจับและกดขี่ข่มเหงชาวคริสต์หลายพันคน เขามักจะพูดว่าเขายินดีเสนอตัวเป็นค่าไถ่หากทำได้
 

ปีเตอร์ เริ่มเสนอเงินค่าไถ่เพื่อแลกกับเชลยชาวคริสต์ในปี ค.ศ. 1203 และในปี ค.ศ. 1218 เรย์มอนด์แห่งเพนยาฟอร์ตได้ก่อตั้งองค์กรฆราวาสเพื่อช่วยเหลือทาสที่ถูกลักพาตัว ปีเตอร์ซึ่งเป็นผู้สนับสนุนเรื่องนี้ ตัดสินใจก่อตั้งองค์กรที่ประกอบด้วยสมาชิกที่เป็นนักบวชภายใต้การอุปถัมภ์ของพระนางมารีย์
 

ในปี ค.ศ. 1218 ปีเตอร์ยังได้ก่อตั้งกลุ่มนักบวชคณะหนึ่งขึ้น,ซึ่งทุกวันนี้อีก 800 ปีต่อมา,รู้จักในนามคณะแห่งพระนางพรหมจารีย์มารีย์แห่งพระเมตตา ชื่อที่ยาวนี้ถูกย่อให้สั้นด้วยคำเดียวว่า Mercedarians นอกจากคำปฏิญาณมาตรฐาน,อันได้แก่ การถือพรหมจรรย์, ความยากจน, และความนบนอบเชื่อฟังแล้ว ชาวเมอร์ซิดาเรียนยังถือคำปฏิญาณข้อที่สี่ด้วย พวกเขาตกลงที่จะแลกเปลี่ยนตัวเองกับคริสตชนที่เป็นเชลย ในธรรมนูญฉบับที่ 1 ของคณะ Amerian Constitutions (1272)เขียนไว้ว่า “… พี่น้องทุกคนของคณะจะต้องเต็มใจที่จะสละชีวิต, หากจำเป็น, ในขณะที่พระเยซูคริสต์ทรงสละพระชนม์ของพระองค์เพื่อเรา…”
 

นักบุญปีเตอร์ โนลาสโกไม่เคยลืมความจริงที่ว่าท่านจะร่วมกับพระแม่มารีย์เพื่อความก้าวหน้าในพันธกิจของท่าน ท่านรู้ว่าการช่วยเชลยไม่สามารถสำเร็จได้หากปราศจากความช่วยเหลือจากพระมารดาของพระเยซูเจ้า พระมารดามารีย์ทรงเชื่อมโยงกับโครงการปลดปล่อยเชลย พระนางทรงเป็นแบบอย่างสำหรับงานไถ่กู้ทั้งหมด ท่านรู้ว่าแม่พระทรงเป็นผู้เสริมสร้างและรับประกันงานของอัครสาวกทั้งหมด
 

นักบุญปีเตอร์ โนลาสโกค้นพบว่าพระนางมารีย์เป็นรากฐานของเสรีภาพและความเมตตา จึงเป็นสาเหตุที่คณะซึ่งท่านก่อตั้งขึ้นนั้นถูกเรียกว่าคณะแห่งพระนางพรหมจารีย์มารีย์แห่งพระเมตตา
 

จากจุดนั้นเป็นต้นมา พระสงฆ์นักพรต, ซิสเตอร์,และสมาชิกชั้นที่สามจึงถือว่าพระมารดามารีย์เป็นพระมารดาแห่งอิสรภาพเสมอมา พระแม่ทรงเป็นผู้ค้ำจุนและสนับสนุนคณะด้วยการทรงประทับอยู่ในคณะอย่างต่อเนื่อง พระมารดาเสด็จมาหาปีเตอร์ โนลาสโก และช่วยให้ท่านตระหนักว่าความลึกลับของการไถ่กู้ของพระเจ้าปรากฏให้เห็นในการถูกจองจำและความโศกเศร้าของผู้ที่ถูกจับกุม จนถึงทุกวันนี้ ผู้อยู่ในคณะจะเสนอตัวเองด้วยการแลกเปลี่ยนตัวของพวกเขาเพื่ออิสรภาพของผู้อื่น
 

“ทุกวันนี้, พระสงฆ์แห่งคณะแห่งพระเมตตายังคงช่วยเหลือผู้อื่นจากการถูกจองจำสมัยใหม่ เช่น รูปแบบทางสังคม, การเมือง, และจิตวิทยา พวกเขาทำงานในเรือนจำ, ตามย่านชายขอบ, ในหมู่ผู้ติดยา และในโรงพยาบาล ในสหรัฐอเมริกา,คณะแห่งพระเมตตา,ให้ความสำคัญกับงานการศึกษาและงานของโบสถ์เป็นพิเศษ”
 

พระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 9 ทรงมอบตรารับรองอย่างเป็นทางการของพระศาสนจักรต่อคณะเมอร์เซดาเรียนในปี ค.ศ. 1230
 

ปีเตอร์ โนลาสโก เสียชีวิตเมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม 1256 ท่านได้รับการสถาปนาเป็นนักบุญในปี ค.ศ. 1628 โดยพระสันตะปาปาเออร์บันที่ 8
 

นักบุญปีเตอร์ โนลาสโก โปรดภาวนาเพื่อพวกเราทุกคนด้วยเทอญ
 

************************