วันที่ 27 ตุลาคม 1865 เด็กชายโจเซฟ สก็อตติ,อายุ 12 ปี,เขาเป็นนักเรียนในศูนย์เยาวชนของคุณพ่อบอสโก เขาได้เสียชีวิตด้วยอาการ 'la grippe' (เป็นไข้) ในวันที่เขากลับไปถึงที่บ้านของเขา คุณพ่อรัวจึงบันทึกการเสียชีวิตนี้ในหนังสือของศูนย์เยาวชนว่า "เขาเสียชีวิตในช่วงเวลาสำคัญของชีวิต คุณพ่อบอสโกได้ประกาศการเสียชีวิตของเด็กชายให้เพื่อนร่วมโรงเรียนทราบ และเตรียมพวกเขาให้พร้อมสำหรับการฉลองในวันระลึกถึงผู้ล่วงลับทั้งหลายที่กำลังจะมาถึง ในตอนเย็นของอีกวัน,คุณพ่อบอสโกได้เล่าเรื่องต่อไปนี้ให้พวกเราฟัง
"ที่นั่นเขาอาศัยอยู่ในเมืองตูรินกับแม่ที่แก่ชราของเขาซึ่งเป็นแม่ม่ายวัยสี่สิบห้าและมีลูกชายสองคน จนกระทั่งไม่นานมานี้,เขากลายเป็นคนที่ไม่มีศาสนา เมื่อวันระลึกถึงผู้ล่วงลับใกล้เข้ามา,แม่ของเขาบอกกับเขาว่า: "อย่าลืมสวดภาวนาเพื่อพ่อที่รักของลูกนะ เขาได้เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว" "โดยปีศาจ,ผมจะทำ!" เขาตอบกลับคำแนะนำของแม่ของเขา,ซึ่งส่อให้เห็นเป็นนัยมากกว่าที่พูด "ถ้าพ่ออยู่ในนรกหรือสวรรค์ เขาก็ไม่ต้องการคำภาวนาของเราหรอก แต่ถ้าอยู่ในไฟชำระ,พ่อก็จะออกจากไฟชำระในเวลาอันควรเอง”
คำพูดนี้เสียดแทงหัวใจของผู้เป็นแม่ที่แสนดีนั้น เธอจึงไม่กล้าต่อว่าต่อขานลูกชายด้วยเกรงว่าเขาอาจใช้วาจาหยาบช้ามากกว่านี้ นอกจากนี้,ด้วยความเป็นคนขี้อาย,เธอจึงไม่กล้าทัดทานลูกชายซึ่งเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวผู้ซึ่งมีอารมณ์ฉุนเฉียว ในคืนนั้น,เธอคิดว่าได้ยินเสียงแปลกๆ เธอจึงไปปลุกลูกชายของเธอ เธอรอเขาอยู่ที่ห้องโถง ในที่สุด,เมื่อเขาลงมาเพื่อจะไปทำงาน ลักษณะของเขาดูราวกับว่าเขามีค่ำคืนที่ไม่ค่อยดีนัก ผู้เป็นแม่พูดว่า "แม่คิดว่าได้ยินเสียงดังในห้องของลูกเมื่อคืนนี้" "เสียงดังหรือ?" "ผู้หญิงนี่ช่างเชื่อโชคลางมากเสียจริง” เขาตอบ
ในคืนนั้น,ลูกชายของเธอดูกังวลและหวาดกลัวขณะที่เขาเลิกจากงานตามเวลาปกติ เพราะเมื่อคืนก่อนเขาได้ยินเสียงแปลกๆและกลัวว่าจะมีอะไรที่เลวร้ายยิ่งกว่านั้น เขาจึงค้นห้องและเครื่องเรือนอย่างละเอียดถี่ถ้วน แม้กระทั่งดูใต้เตียงเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีสิ่งใดที่อาจส่งเสียงดังได้ หลังจากเข้านอน,ในตอนแรก,เขาลังเลที่จะนอนลงและหลับ แต่แล้วด้วยความละอายใจในความกลัว,เขาจึงดับแสงตะเกียงลง ทันใดนั้น,เขาก็ได้ยินเสียงลากเท้าเหมือนกับเสียงของพ่อตอนที่เดินในบ้านโดยใส่รองเท้าแตะ
ในขณะนั้นเอง,เงาของพ่อก็พาดผ่านหน้าต่างไป “พ่อ อยากได้อะไรรึ?”
“พ่อไม่ต้องการอะไร” พ่อของเขาตอบอย่างแผ่วเบา จ้องมองไปที่ลูกชายของเขา
"แล้วพ่อมาทำไม?"
“พ่อมาบอกลูกว่าถึงเวลาแล้วที่ลูกต้องหยุดพูดสิ่งเลวๆกับลูกๆของลูก เด็กๆที่โชคร้ายเหล่านี้ได้เรียนรู้จากลูกในการพูดสาปแช่ง,พูดจาดูหมิ่นพระศาสนจักรและบรรดาผู้อภิบาลของเธอ พวกเขาดำเนินชีวิตในบาป พ่อมาบอกลูกว่าพระเจ้าทรงเบื่อหน่ายลูก หากลูกไม่เปลี่ยนแปลงแก้ไข ในไม่ช้า,ลูกจะต้องประสบกับการลงโทษอันรุนแรงของพระองค์” "จงเปลี่ยนแปลงชีวิตเสียใหม่!" เขาพูดซ้ำ,จากนั้นเขาก็หายตัวไป เช้าวันต่อมา,ผู้เป็นแม่ที่แสนดีพาลูกชายมาที่ห้องของพ่อ เขาได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พ่อฟังแล้วจึงขอสารภาพบาป ผู้เป็นมารดาน้ำตาไหลกล่าวกับพ่อว่า: "ขอคุณพ่อกรุณาสวดภาวนาเพื่อลูกชายคนนี้ของดิฉันด้วยค่ะ!"
Source: St. Don Bosco and Purgatory
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น