วันที่ 19 กรกฏาคม 1830 อันเป็นวันฉลองของนักบุญวินเซนต์ เดอ ปอล,แม่พระประจักษ์แก่คัทรีน ลาบูเร ในฐานะ พระนางมารีย์ผู้ปฏิสนธินิรมล แม่พระตรัสว่า
“พระเจ้าทรงต้องการมอบหมายภารกิจให้แก่ลูก ลูกจะต้องเผชิญกับความขัดแย้ง แต่ไม่ต้องกลัว ลูกจะได้รับพระหรรษทานที่จะอดทนต่อมันได้ จงบอกแก่ผู้แนะนำฝ่ายจิตของลูกเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูก โชคร้ายจะมาเยือนฝรั่งเศส โลกทั้งโลกจะเผชิญกับความชั่วร้ายทุกประเภท...แต่...
“จงมาที่เชิงพระแท่นบูชานี้เถิด ที่นี่ พระหรรษทานจะหลั่งลงมาแก่ทุกคนที่วอนขอด้วยความไว้วางใจและศรัทธา พระหรรษทานจะหลั่งลงมาแก่ทั้งคนยิ่งใหญ่และคนต่ำต้อย…”
วันที่ 27 พฤศจิกายน 1830 แม่พระทรงแสดงให้คัทรีน เห็นภาพนิมิตของเหรียญอัศจรรย์ และบอกให้เธอแจ้งพระสงฆ์ให้สร้างเหรียญตามภาพที่คัทรีนเห็น และแม่พระทรงประทานบทสวดพร้อมกับเหรียญนี้
“ข้าแต่พระนางมารีย์ผู้ปฏิสนธินิรมล,โปรดภาวนาเพื่อเราผู้เข้ามาขอพึ่งพระนางด้วยเทอญ”
นี่เป็นภารกิจแรกของคัทรีน
คัทรีนไปพบกับคุณพ่อ อาลาเดล (Father Aladel,)แจ้งให้ท่านทราบถึงความประสงค์ของแม่พระ แต่กว่าที่จะสร้างเหรียญได้ ต้องใช้เวลานานถึงสองปี เพราะในตอนแรกคุณพ่ออาลาเดล ไม่เชื่อคำพูดของคัทรีน
แม่พระทรงบอกความประสงค์ที่สองแก่คัทรีน นั่นคือให้เปิดโบสถ์น้อยที่แม่พระประจักษ์แก่คัทรีน เพื่อให้ประชาชนมาแสวงบุญที่นั่น
แต่ผู้ใหญ่ของคัทรีนปฏิเสธ....หลังจากนั้น 28 ปี,แม่พระจึงทรงตัดสินพระทัยไปที่อื่น และที่นั่นคือ ลูรดส์! มีอัศจรรย์,การกลับใจ,การเยียวยารักษา,เกิดขึ้นมากมาย และคัทรีนก็รู้เรื่องราวการประจักษ์ของแม่พระที่ลูรดส์ด้วย
ซิสเตอร์ทรานเคเมอร์(Sister Tranchemer) ซึ่งเป็นเพื่อนของคัทรีน ได้เล่าว่า คัทรีนพูดกับเธอว่า “เธอรู้ไหมว่าอัศจรรย์เหล่านี้สามารถเกิดขึ้นได้ในโบสถ์ของเรา” เธอกล่าวเช่นเดียวกันกับซิสเตอร์มิลลอนว่า “ถ้าผู้ใหญ่ต้องการ, พระแม่มารีย์ก็คงจะเลือกโบสถ์ของเราแล้ว”
แม่พระยังบอกถึงความประสงค์ที่สามแก่คัทรีนว่า “จงสร้างอนุสรณ์ไม้กางเขนในปารีส ซึ่งจะเรียกว่ากางเขนแห่งชัยชนะ ไม้กางเขนนั้นจะเป็นวัตถุแห่งการแสดงความเคารพนับถือ ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกจะเดินทางมาเพื่อแสดงความศรัทธาและแสวงบุญ”
อีกครั้งหนึ่งที่คัทรีนพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะสนองตอบต่อคำขอของพระแม่มารีย์ผู้ปฏิสนธินิรมล แต่คำขอนั้นก็ถูกปฏิเสธ จนถึงทุกวันนี้ ไม้กางเขนก็ไม่เคยถูกสร้างขึ้นเลย
คัทรีน ลาบูเร ขอให้พระแม่มารีย์ทรงไปที่อื่น โดยได้เขียนด้วยคำพูดของเธอเองว่า
“พระแม่ผู้พระทัยดีของลูก ที่นี่ไม่มีใครอยากทำในสิ่งที่พระแม่ทรงประสงค์ โปรดทรงไปที่อื่นเถิด”
บางทีไม้กางเขนในเมดจูกอเรจ์ ที่สร้างขึ้นบนภูเขาครีเซวัคในปี 1933 เพื่อเป็นเกียรติแก่การครบรอบ 1,900 ปีแห่งการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเจ้าอาจตอบสนองคำขอของพระแม่มารีย์ก็เป็นได้ ผู้แสวงบุญหลายล้านคนไปปีนเขาและสวดภาวนา, อธิษฐาน,และสรรเสริญพระเจ้า
พระแม่แห่งเมดจูกอเรจ์ ตรัสเกี่ยวกับไม้กางเขนบนภูเขาครีเซวัคดังนี้ “แม่รักไม้กางเขนที่ลูกได้สร้างขึ้นบนภูเขาครีเซวัค จงไปที่นั่นบ่อยๆและสวดภาวนา” (31/8/84) นอกจากนี้ เรายังเห็นไม้กางเขนที่โดดเด่นอยู่ที่ด้านหลังของเหรียญอัศจรรย์อีกด้วย
ความทุกข์ทรมานที่คัทรีนได้รับจากการที่คนอื่นๆไม่รับฟังเธอคือ “มรณสักขีในชีวิตของฉัน” เธอกล่าวเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม เธอเอาชนะสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดได้ด้วยการรู้ว่าสิ่งที่เธอทำนั้นเพื่อพระสิริมงคลของพระเจ้า
วันที่ 27 พฤศจิกายน 1989 เวลา 22.00 น. กลุ่มสวดภาวนาได้ขึ้นไปที่ Blue Cross ในเมดจูกาเรจ์ แม่พระทรงประทานสาส์นนี้แก่มารีจาว่า
“วันนี้อันเป็นวันฉลองเหรียญอัศจรรย์ แม่อยากให้ลูกสวดภาวนาเป็นพิเศษเพื่อความรอดพ้นของผู้ที่มีเหรียญอัศจรรย์นี้ติดตัว แม่อยากให้ลูกเผยแพร่ความศรัทธาและการมีเหรียญนี้ติดตัว เพื่อให้วิญญาณได้รับความรอดมากขึ้น และขอให้ลูกสวดภาวนาเป็นพิเศษ”
แม่พระทรงสัญญาว่า “ใครก็ตามที่สวมเหรียญนี้หรือมีเหรียญนี้ติดตัว,จะได้รับพระหรรษทานที่ยิ่งใหญ่”
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น