“บ่อยครั้งสักเพียงไรที่ฉันล้มเหลวในการทำหน้าที่ต่อพระเจ้า
เพราะฉันไม่ได้พึ่งพิงบนเสาหลักอันแข็งแกร่งของการสวดภาวนา”
คุณรู้ไหมว่า นักบุญเทเรซา แห่งอาวิลลา เคยหยุดสวดภาวนานานถึง 15 ปี
และสิ่งนี้เกิดขึ้นทันทีหลังจากช่วงเวลาแห่งการพินิจไตร่ตรองและสวดภาวนาอย่างลึกซึ้งของเธอ
กล่าวกันว่าเมื่อนักบุญเทเรซาป่วยหนัก เธอยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้เป็นเวลานานอย่างน่าอัศจรรย์ ในเวลานั้น, เธอยังมีความเชื่อและความอดทนอย่างมากในการทนทุกข์จากความเจ็บป่วย,ทั้งหมดนี้โดยอาศัยพระหรรษทานของพระเจ้า
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เธอหายดีแล้ว เป็นช่วงเวลาที่การประจญเริ่มต้นขึ้น แม้ว่าจะได้รับพระพรด้วยการเห็นนิมิต แต่เธอกลับเชื่อว่านิมิตที่เธอเห็นนั้นต้องมาจากปีศาจ เธอรู้สึกว่าเธอไม่ดีพอ ดังนั้น ภายใต้หน้ากากของความอ่อนน้อมถ่อมตน เธอจึงหยุดสวดภาวนาด้วยจิตใจ
อย่างไรก็ตาม การหลีกเลี่ยงการสวดภาวนามีผลที่น่าเศร้า
เพราะยิ่งเธอหลีกเลี่ยงสวดภาวนา เธอก็ยิ่งหมกมุ่นอยู่กับกิจกรรมทางโลกและรู้สึกถึงบาปมากขึ้น มันเหมือนกับวัฏจักรที่โหดร้าย เพราะยิ่งเธอเชื่อว่าตัวเองมีบาปมากเท่าไร เธอก็ยิ่งอยู่ห่างจากการสวดภาวนาด้วยจิตใจมากขึ้นเท่านั้น!
“ฉันเริ่มหมกมุ่นอยู่กับงานอดิเรกอันแล้วอันเล่า ในความไร้สาระครั้งแล้วครั้งเล่า และในโอกาสแห่งบาปครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันตกอยู่ในโอกาสบาปมากมายและร้ายแรงเช่นนี้ และจิตวิญญาณของฉันถูกชักนำให้หลงผิดไปไกลด้วยความไร้สาระเหล่านี้ ฉันรู้สึกละอายใจที่จะกลับไปหาพระเจ้าและเข้าเฝ้าพระองค์ด้วยมิตรภาพอันใกล้ชิดซึ่งเกิดจากการสวดภาวนา ความละอายนี้เพิ่มมากขึ้น เนื่องจาก,เมื่อบาปของฉันเพิ่มจำนวนมากขึ้น ฉันเริ่มสูญเสียความสุขและความปิติยินดีที่เคยได้รับจากสิ่งที่ดีงาม โอ,พระเยซูเจ้าของฉัน ฉันเห็นอย่างชัดเจนว่าสิ่งนี้กำลังทำให้ฉันตกต่ำลงเพราะฉันกำลังออกห่างจากพระองค์ ปีศาจภายใต้หน้ากากของความอ่อนน้อมถ่อมตน ได้นำฉันไปสู่ความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เมื่อเห็นว่าฉันหลงทางอย่างสิ้นเชิง ฉันจึงเริ่มกลัวที่จะสวดภาวนา” – (นักบุญเทเรซาแห่งอาวีลา)
นักบุญเทเรซาได้แบ่งปันแก่เราเกี่ยวกับความผิดพลาดอันยิ่งใหญ่ในการหลีกเลี่ยงการสวดภาวนา
เราอาจคิดว่าเราเคารพและนับถือพระเจ้าอย่างสมเกียรติโดยไม่จำเป็นต้องเข้าหาพระองค์ แต่เรากำลังกีดกันตัวเองไม่ให้มีโอกาสได้รับการชำระล้างและการเยียวยารักษาบาปของเรา เราไม่ได้ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นด้วยการหลีกเลี่ยงพระเจ้า เราศักดิ์สิทธิ์ขึ้นได้ด้วยพระหรรษทานของพระองค์เท่านั้น แล้วเราจะได้รับพระหรรษทานได้อย่างไรหากเราไม่เข้าใกล้พระเจ้า?
"ฉันรู้สึกว่าสิ่งที่คล้ายกันนี้เกิดขึ้นกับฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะยุ่งอยู่กับการเขียนบทความเกี่ยวกับศาสนา ,บันทึกเพลงสรรเสริญพระเจ้าและแบ่งปันหนังสือคาทอลิกของฉันอยู่เสมอ แต่ฉันมักไม่มีเวลาสำหรับการสนทนาอย่างใกล้ชิดกับพระเยซูมากขึ้น ในส่วนลึกของจิตใจ,ฉันรู้สึกละอายใจ แต่ยิ่งฉันละเลยการสวดภาวนามากเท่าไร ฉันก็ยิ่งยอมจำนนต่อสิ่งล่อใจต่างๆมากขึ้นเท่านั้น และฉันก็ยิ่งได้รับแรงบันดาลใจน้อยลงในเรื่องจิตวิญญาณ จิตวิญญาณของฉันหิวโหยในส่วนลึก และฉันกำลังหลีกเลี่ยงอาหารฝ่ายวิญญาณที่สามารถบำรุงจิตวิญญาณของฉันได้
ตอนนี้ฉันอยากเข้าหาพระองค์มากขึ้น, สารภาพบาปและข้อบกพร่องของฉัน และขอให้พระองค์ประทานพระหรรษทานเพื่อเปลี่ยนแปลงฉัน ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้ศักดิ์สิทธิ์พอที่จะยืนอยู่เบื้องหน้าที่ประทับของพระองค์ แต่ฉันอยากจะวางใจในพระเมตตาอันไม่มีขอบเขตของพระองค์"
คุณเคยรู้สึกขาดอะไรบางอย่างในช่วงเวลาส่วนตัวกับพระเยซูหรือไม่?
นักบุญเทเรซาได้ให้ถ้อยคำที่สร้างแรงบันดาลใจสำหรับเราดังนี้: “ดังนั้นอย่าให้เขาถูกปีศาจหลอกลวงเหมือนอย่างฉัน ให้ละทิ้งการสวดภาวนา ด้วยเหตุผลของความอ่อนน้อมถ่อมตน แต่ให้เขาเชื่อว่าถ้อยคำของพระองค์ที่ตรัสว่า หากเราสำนึกผิดอย่างแท้จริงและตั้งใจที่จะไม่ทำให้พระองค์ขุ่นเคือง พระองค์จะกลับมาเป็นมิตรกับเราเหมือนเช่นเคย และประทานความโปรดปรานที่พระองค์ประทานให้เราก่อนหน้านี้ และบางครั้งอาจมากกว่าด้วยซ้ำ… และใครก็ตามที่ยังไม่ได้เริ่มสวดภาวนา,ฉันวอนขอด้วยความรักต่อพระเจ้า, อย่าพลาดพระพรอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ ไม่มีที่สำหรับความกลัว, แต่มีที่สำหรับความปรารถนาเท่านั้น เพราะถึงแม้ว่าบุคคลใดจะล้มเหลวในการก้าวหน้าหรือล้มเหลวในความพยายามบรรลุความสมบูรณ์ครบครัน เขาอาจสมควรได้รับการปลอบโยนและความโปรดปรานที่พระเจ้าประทานให้แก่ผู้สมบูรณ์ครบครัน เขาจะค่อยๆเรียนรู้เกี่ยวกับเส้นทางสู่สวรรค์”
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น