กางเขนมหัศจรรย์แห่งลิมปัส
มีความสูง 6 ฟุต มีพระรูปพระเยซูเจ้าขนาดเท่าคนจริงถูกตรึงอยู่กับไม้กางเขน
เป็นพระรูปที่สวยงามจากฝีมือของช่างศิลป์นามว่า Pedro de Mena เขาเสียชีวิตในปี 1693 และไม้กางเขนถูกมอบให้แก่ Father Diego de la Piedra Secadura ท่านเกิดที่ลิมปัสในปี 1716
ไม้กางเขนแสดงให้เห็นถึงพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้าในช่วงสุดท้ายของพระชนม์ชีพ พระพักตร์ของพระเยซูเจ้ามีความสวยงาม ดวงตาเหมือนกระจกกำลังมองขึ้นสู่สวรรค์
อัศจรรย์ครั้งแรกที่ถูกบันทึกไว้เกิดในปี
1914
เป็นเวลานานห้าปีก่อนเกิดอัศจรรย์ครั้งสำคัญในปี 1919 ผู้ที่เห็นอัศจรรย์ครั้งแรกนี้คือ Don Antonio Lopez
พระสงฆ์นักพรตแห่งคณะเปาลินผู้ดูแลวิทยาลัยในลิมปัส ท่านได้บันทึกไว้ดังนี้
“วันหนึ่งในเดือนสิงหาคม
ปี 1914 ผมได้ไปที่โบสถ์ที่ลิมปัส
ตามคำสั่งของมิตรสหายของผม D.
Gregorio Bringas เพื่อไปซ่อมหลอดไฟฟ้าที่อยู่เหนือพระแท่นบูชา
เพื่อทำงานได้สะดวกผมวางกล่องใหญ่สองกล่องไว้บนพระแท่น และตั้งบันไดไว้บนกล่องนี้ ปลายบันไดอีกข้างหนึ่งพิงกำแพงที่อยู่เบื้องหลังของไม้กางเขน หลังจากทำงานเป็นเวลาสองชั่วโมง ผมได้พักผ่อนเล็กน้อย แล้วเริ่มทำความสะอาดพระรูปพระเยซูเจ้าเพื่อจะได้ดูสดใสขึ้น
ศีรษะของผมอยู่ระดับเดียวกับพระเศียรของพระคริสต์
และอยู่ห่างจากพระเศียรเพียงไม่เกินสองฟุต
วันนั้นเป็นวันที่อากาศสดใสมีแสงสว่างลอดเข้ามาทางหน้าต่างของโบสถ์ส่องกระจายไปทั่วพระแท่นบูชา
ขณะที่ผมจ้องมองที่ไม้กางเขนด้วยความสนใจ
ผมสังเกตเห็นด้วยความประหลาดใจว่า ดวงตาของพระเยซูเจ้าค่อยๆปิดลง ภายในห้านาที
ดวงตาก็ปิดสนิท ผมตกใจสุดขีดแทบไม่เชื่อในสิ่งได้เห็น ผมพยายามค่อยๆปีนลงมาจากบันได แต่รู้สึกหมดเรี่ยวแรงทำให้สูญเสียสมดุล ผมเป็นลมและตกจากบันไดหล่นลงมายังขอบของพระแท่น และกลิ้งลงมาตามขั้นบันไดของบริเวณประกอบพิธีมายังพื้นโบสถ์
หลังจากผมได้สติฟื้นขึ้นมา ผมเห็นว่าดวงตาของพระรูปพระเยซูเจ้ายังคงปิดสนิทอยู่
ผมพยายามทรงตัวลุกขึ้นยืนและรีบออกมาด้านนอก ตั้งใจจะไปพบแพทย์เพราะผมเจ็บปวดจากการตกบันได ไม่กี่นาทีหลังจากผมออกจากโบสถ์ ผมได้พบกับผู้ช่วยพระสงฆ์ที่กำลังจะไปตีระฆังเพื่อเรียกให้สวดบทภาวนาเทวทูตแจ้งสาร เพราะเวลานั้นเป็นเวลาเที่ยงวันพอดี
เมื่อเขาเห็นผมมีอาการรีบและเนื้อตัวสกปรกด้วยฝุ่น เขาถามผมว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมเล่าสิ่งที่ผมเห็นให้เขาฟัง เขาบอกผมว่าเขาไม่ประหลาดใจเลย เพราะเขาเคยได้ยินมาก่อนว่าพระรูปซานโตคริสโตนี้เคยหลับดวงตามาครั้งหนึ่ง
แต่นั่นอาจเป็นเพราะกลไกการทำงานบางอย่างในจิตใจของผู้ที่เห็น ผมจึงขอให้เขาช่วยไปเก็บเครื่องมือต่างๆและบันได
และทำความสะอาดบริเวณพระแท่นให้เรียบร้อยแทนผม แล้วผมก็กลับไปที่วิทยาลัยเล่าเรื่องนี้ให้คุณพ่อที่วิทยาลัยฟัง
ผมสำรวจร่างกายของตัวเองก็ไม่พบว่ามีบาดแผลอะไรหรือมีกระดูกหักเลย มีแต่เพียงรอยช้ำเล็กน้อยเท่านั้น และคิดว่าสิ่งผมเห็นนั้นเป็นเรื่องของจิตสำนึกที่ทำให้เห็นเช่นนั้น ผมจึงไม่ให้ความสำคัญในเรื่องนี้อีก ผมรู้สึกเหนื่อย
ผมได้กลับไปที่โบสถ์อีกหลายครั้ง และขึ้นไปทำความสะอาดไม้กางเขน
พร้อมทั้งพยายามตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีกลไกอะไรอยู่ข้างในพระรูป ผมตรวจที่ดวงตาก็เห็นว่าถูกติดไว้อย่างแน่น ผมลองใช้นิ้วกดดูก็ไม่ทำให้ดวงตานั้นเคลื่อนไหวไปมาได้แม้แต่น้อยไม่ว่าจะในทิศทางใด ผมได้ลองทำซ้ำๆดูหลายครั้ง
คุณพ่อ Antonio Lopez ได้บันทึกเหตุการณ์ที่ท่านประสบมาด้วยตัวเองตามคำขอร้องของผู้ใหญ่ของท่าน และเก็บบันทึกไว้กับตัว บันทึกนี้ถูกเปิดเผยต่อสาธารณชนในวันที่ 16
มี.ค. 1920 หนึ่งปีหลังจากเกิดอัศจรรย์หลายครั้งในปี
1919
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น