ในเดือนสิงหาคมมีวันเกิดของพระราชินีสามองค์ คือ
พระราชินีอลิซาเบ็ทที่ 2 ของอังกฤษ
พระราชินีสิริกิตของประเทศไทย และพระราชินีสำคัญอีกองค์หนึ่งคือ
พระราชินีแห่งสวรรค์ วันที่ 5
สิงหาคม เป็นวันฉลองวันเกิดของแม่พระ
ตั้งแต่ศตวรรษที่ 6 ศาสนจักรในเยรูซาเล็มเป็นผู้เริ่มต้นทำการฉลองวันเกิดของแม่พระ
และตามมาด้วยการฉลองแม่พระถวายองค์ในพระวิหาร และอาจจะฉลองการรับเกียรติขึ้นสวรรค์ด้วย ต่อมาในศตวรรษที่ 7
ไม่เพียงแต่มีการฉลองวันเหล่านี้ในเยรูซาเล็มเท่านั้น แต่พระศาสนจักรในกรุงโรมก็ร่วมทำการฉลองด้วย ในพระศาสนจักรคาทอลิกมีวันฉลองสำคัญ 3 วันคือ
1. )การฉลองวันเกิดของแม่พระกระทำในวันที่ 8 กันยายน 2.) การฉลองการถวายพระเยซูกุมารในพระวิหาร วันที่
2 กุมภาพันธ์ และ 3 )
การฉลองแม่พระเสด็จเยี่ยมนักบุญอาลิซาเบ็ธ วันที่ 31 พฤษภาคม
วันที่ 8 กันยายน ถือเป็นการฉลองวันเกิดอย่างเป็นทางการของแม่พระในพระศาสนจักรคาทอลิก แต่สำหรับผู้ติดตามสาส์นของแม่พระแห่งเมดจูกอเรจ์จะทราบว่า ยังมีวันสำคัญในการฉลองวันเกิดของแม่พระอีกวันหนึ่ง นั่นคือ วันที่ 5 สิงหาคม ซึ่งถือเป็นวันฉลองวันเกิดแม่พระแบบส่วนตัว เรื่องนี้เป็นสิ่งที่แม่พระเปิดเผยแก่เด็กผู้เห็นแม่พระตั้งแต่ระยะเริ่มแรกของการประจักษ์ที่เมดจูกอเรจ์
- คุณพ่อ เรเน เลาเรนติน
Fr René Laurentin เคยพูดถึงวันนี้ในหนังสือของท่านชื่อ Is
the Virgin Mary Appearing at Medjugorje?
ท่านเขียนว่า
ปลายเดือนพฤษภาคม 1984 เจเลนาและมีรยานา ได้รับสาส์นจากแม่พระให้จัดพิธีฉลองขึ้นในวันที่
5 สิงหาคม เพื่อฉลองวันเกิดครบรอบ 2000 ปีของพระนาง การฉลองจัดขึ้นด้วยการทำพลีกรรมอดอาหาร 2
วันและวันที่ 3 จึงทำพิธีฉลอง...เมื่ออดอาหาร 3 วันแล้ว
(พวกเขาเพิ่มเติมอีกหนึ่งวัน)
พวกเขาก็เข้าไปสวดภาวนาในโบสถ์และบนยอดเขาแห่งการประจักษ์ มีผู้คนจำนวนมากได้กลับใจและสารภาพบาป พระสงฆ์ท่านหนึ่งพูดกับผมว่า “ผมจะจดจำวันนี้ไปตลอดชีวิตแห่งการฟังสารภาพบาปเป็นเวลา
20 ปีของผม” แม่พระตรัสกับเด็กผู้เห็นแม่พระคนหนึ่งว่า ใครก็ตามที่ไปสารภาพบาปในวันนี้จะมีความปิติยินดีเป็นอย่างยิ่ง...
- มีรยานาเคยพูดเกี่ยวกับวันเกิด (แบบส่วนตัว) ของแม่พระในการให้สัมภาษณ์กับ
Jan Connell ที่เป็นนักเขียน และเธอได้เขียนหนังสือ , Visions of
the Children
ในสองสามวันของการประจักษ์ครั้งแรก แม่พระทรงปลอบโยนเด็กทั้ง 6
คนให้หายจากความกลัวและความวิตกกังวลในความทุกข์ยากของชีวิตของแต่ละคน พระนางตรัสกับเด็กว่า “พวกลูกรู้ไหมว่าวันเกิดที่แท้จริงของแม่คือวันที่
5 สิงหาคม?” เด็กๆตอบว่าไม่ทราบ พวกเขาไม่รู้เรื่องนี้เลย แม่พระตรัสต่อไปว่า “พวกลูกอยากจะให้ของขวัญแก่แม่บ้างไหม?” จาคอบพูดอย่างเศร้าๆว่า “คุณแม่ที่รักครับ ผมไม่มีเงินเลย” แม่พระทรงยิ้มอย่างเอ็นดูและตรัสว่า “โอ จาคอบ ลูกน้อยๆของแม่
ลูกไม่จำเป็นต้องใช้เงินหรอกเพื่อหาของขวัญให้แม่ ในคืนนี้เมื่อลูกกลับบ้าน สิ่งใดก็ตามที่ลูกรู้สึกในจิตใจ สิ่งใดที่เร่งเร้าจิตใจของลูก ไม่ว่าจะเป็นความเจ็บปวดในจิตใจหรือไม่
จงวิ่งออกไปนอกบ้านและมองขึ้นไปยังสวรรค์และร้องออกมาว่า “ทุกสิ่งนี้เพื่อความรักต่อพระองค์ พระเยซูเจ้า สุดที่รักของผม”
มีรยานาเล่าต่อไปว่า
ตอนเย็นวันต่อมาในการประจักษ์
แม่พระทรงขอบใจจาคอบสำหรับของขวัญที่เขามอบแด่พระนางเมื่อเย็นวันที่แล้ว และแล้ว เมื่อถึงวันเกิดของแม่พระ มีรยานาเล่าว่า จาคอบ “กระวนกระวายใจ” เขามีของขวัญที่จะมอบแด่แม่พระมากทีเดียว ขณะที่สวดสายประคำก่อนการประจักษ์อยู่
จาคอบควบคุมความรู้สึกร้อนใจไม่ค่อยได้ เมื่อแม่พระประจักษ์มา จาคอบก็รีบขยับเข้าไปใกล้พระนางและยึดพระนางไว้และร้องออกมาว่า
“สุขสันต์วันเกิดครับ คุณแม่สุดที่รัก” เขาทำไปโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อรู้สึกตัวแล้วเขาก็ล้มลงกับพื้นรู้สึกอายและกลัว มีรยานาเล่าว่า แม่พระทรงก้มลงพยุงจาคอบอย่างอ่อนโยน พระนางกุมมือน้อยๆของจาคอบไว้และจูบมือของเขา
- มารีจา ผู้เห็นแม่พระได้พูดถึงวันเกิดของแม่พระ แต่ไม่ได้ระบุวันที่ เมื่อเธอไปที่แมนเชสเตอร์ในปี 2004
มารีจาอธิบายว่า
“ครั้งหนึ่งแม่พระตรัสว่า
พวกเราสามารถฉลองวันเกิดให้พระนางได้ ในกลุ่มภาวนาของพวกเรา เราได้สั่งขนมเค้กใหญ่มาและนำไปที่ยอดเขา Krizevac
(ภูเขาแห่งกางเขน) ด้วย ในเวลา
23.30 น. (ตอนกลางคืน)
ซึ่งแม่พระบอกว่าจะปรากฏมา พวกคุณลองนึกดูเถอะ พวกเรานำขนมเค้กใหญ่ปีนขึ้นเนินเขาซึ่งต้องเดินเป็นเวลา
55 นาที แต่พวกเราก็รู้สึกยินดีมาก และในเวลาที่แม่พระประจักษ์มา พวกเราก็ร้องเพลง ‘Happy Birthday’ ให้แก่แม่พระ
พวกเราประดับเค็กนี้ด้วยดอกกุหลาบที่ทำด้วยน้ำตาลหลายดอก
เรามีความคิดที่จะนำดอกกุหลาบนี้ไปถวายแม่พระด้วย และแม่พระก็ทรงรับดอกกุหลาบนั้นมาถือไว้ เราทูลพระนางว่า คงเป็นไปไม่ได้ที่พระนางจะนำดอกกุหลาบนี้ไปสวรรค์ด้วย ในวันต่อมา
ตอนรุ่งเช้า
พวกเราปีนขึ้นไปที่เนินเขาเพื่อดูว่าดอกกุหลาบจะอยู่ที่ไหน แต่ดอกกุหลาบไม่ได้อยู่ที่นั่น ทำให้พวกเราปิติยินดีกันมาก เราได้กินขนมเค็กด้วย
เมื่อสิ้นสุดการประจักษ์แล้ว
และสิ้นสุดการสวดภาวนา มันเป็นเค้กชิ้นใหญ่มากทีเดียว และฉันต้องบอกว่ามันเป็นเค้กที่อร่อยมาก เพราะเวลานั้นพวกเรารู้สึกเหนื่อยและหิวมาก พวกเรารู้สึกดีใจและยินดีมาก”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น