นิมิตของนักบุญโฟสตินา 2

ความสุขในสวรรค์
 

ในระหว่างการเฝ้าศีลมหาสนิท ดิฉันเฝ้าสวดภาวนาด้วยคำพูดว่า “พระเป็นเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์”  ทันใดนั้นพระองค์ทรงปรากฏแล้วดิฉันก็ตื่นตะลึงในความยิ่งใหญ่ของพระองค์.... 

             ดิฉันได้เห็นบรรดานักบุญและเหล่านิกรเทวดาต่างพากันเปล่งเสียงสรรเสริญพระองค์

ดิฉันเข้าใจเดี๋ยวนี้เองว่า เหตุใดนักบุญเปาโลจึงไม่ต้องการอธิบายถึงสวรรค์  โดยกล่าวแต่เพียงว่า สิ่งที่ตาไม่เคยเห็นและหูไม่เคยได้ยิน  มนุษย์ไม่สามารถเข้าใจได้ในสิ่งที่พระเป็นเจ้าทรงเตรียมไว้สำหรับผู้ที่รักพระองค์

ดิฉันได้เห็นความยิ่งใหญ่ของความสุขในพระเป็นเจ้าที่แพร่ไปในสรรพสิ่งสร้าง  และด้วยความอิ่มเอมใจในความสุขนี้  ทุกสรรพสิ่งแซ่ซ้องสรรเสริญต้นธารแห่งความสุขนั้น

บรรดานักบุญผู้ศักดิ์สิทธิ์เข้าไปสู่ส่วนลึกในพระเป็นเจ้า พระบิดา พระบุตร และพระจิต พวกท่านเพ่งพิจารณาชีวิตภายในของพระองค์ซึ่งพวกท่านไม่มีทางจะเข้าใจได้เลย

ต้นธารแห่งความสุขนี้ไม่มีการเปลี่ยนแปลง  แต่ก็ใหม่อยู่เสมอ ต้นธารนี้นำความสุขมาให้แก่สรรพสิ่งสร้างทั้งหลาย

ดิฉันมีความเข้าใจในการนมัสการของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์นั้น ขึ้นอยู่กับระดับของพระหรรษทานและฐานันดรของแต่ละวิญญาณซึ่งแบ่งออกเป็นลำดับชั้น

แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้ดิฉันตระหนกหรือหวาดกลัว  ไม่เลย  วิญญาณของดิฉันเต็มเปี่ยมด้วยสันติสุขและความรัก และยิ่งดิฉันได้รู้ถึงความยิ่งใหญ่ของพระเป็นเจ้ามากเพียงไร ดิฉันยิ่งมีความยินดีมากขึ้นเพียงนั้นที่รู้ว่าพระองค์ทรงเป็นดังที่พระองค์ทรงเป็น

ดิฉันบังเกิดความปิติสุขยิ่งนักในความยิ่งใหญ่ของพระองค์  และดิฉันสุขใจที่เป็นเพียงคนต่ำต้อย  เพราะดิฉันต่ำต้อยยิ่งนัก  จึงทำให้พระองค์ทรงโอบอุ้มดิฉันไว้ในอ้อมพระหัตถ์  ดิฉันจึงได้อยู่ใกล้ชิดดวงพระทัยของพระองค์ 

โอ พระหรรษทานยิ่งใหญ่สักเพียงใดที่พระองค์ประทานแก่ผู้ที่รักพระองค์อย่างจริงใจ  โอ ความสุขมากสักเพียงไรที่วิญญาณในโลกนี้ได้รับจากพระทัยรักของพระองค์  วิญญาณนั้นคือวิญญาณที่ต่ำต้อยและถ่อมตน

โอ พระเมตตาของพระเจ้าช่างยิ่งใหญ่ยิ่งนัก พระองค์ทรงยอมให้มนุษย์มีส่วนในความสุขลึกล้ำของพระองค์ ในเวลาเดียวกัน ความเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่งได้ทิ่มแทงหัวใจของดิฉันเมื่อได้เห็นวิญญาณมากมายปฏิเสธความสุขนี้