วันศุกร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

ทำความดีโดยไม่รู้ตัว


กาลครั้งหนึ่ง  มีการประชุมของเหล่าเทวดาบนสวรรค์ – แต่ไม่ใช่เทวดาทั่วไป  นี่เป็นการประชุมประจำตามปกติของเทวดาที่เป็นกรรมการเลือกสรรในการให้พระพรพิเศษเพื่อเป็นรางวัลเกียรติยศ  เป็นหน้าที่ของเทวดาเหล่านี้ที่จะประชุมกันทุกวันพุธเวลาบ่าย 3 ถึง 5 โมง  เพื่อพิจารณาว่ามนุษย์คนใดบนโลกมีความเหมาะสมกับรางวัลพิเศษของพระเป็นเจ้า  นอกเหนือไปจากพระพรทั่วไปที่พระองค์ทรงประทานให้ทุกวัน  แต่ละสัปดาห์คณะกรรมการนี้จะต้องนำเสนอชื่อของมนุษย์ให้พระองค์พิจารณารับรองอนุมัติเป็นครั้งสุดท้าย  ในการประชุมของวันพุธครั้งนี้  หลังจากทำการพิจารณากันมากแล้ว  คณะกรรมการก็เสนอชื่อของสตรีผู้หนึ่งถวายต่อเบื้องบน  หลังจากนั้นพวกเขาได้รับข้อความตอบกลับจากพระเป็นเจ้าว่า “อนุมัติ  แต่ให้ถามเธอก่อน”
               เทวดาที่เป็นคณะกรรมการได้ส่งสมาชิกกลุ่มหนึ่งลงไปยังโลก  และประจักษ์แก่สตรีที่ได้รับเลือกนี้  เทวดาทั้งหมดพูดกับเธอเป็นเสียงเดียวกันว่า “เราพบว่าเธอเหมาะสมที่จะได้รับพระพรพิเศษจากพระเป็นเจ้า – คือพระพรแห่งการเยียวยารักษา  ใครก็ตามที่เธอสัมผัสด้วยมือของเธอจะหายจากความเจ็บป่วยและโรคภัยทุกชนิด”  แต่เทวดาต้องประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง  สตรีผู้นั้นตอบว่า “ขอขอบคุณในความกรุณาของท่านเป็นอย่างยิ่ง  ดิฉันทราบว่านี่เป็นพระพรที่โลกต้องการมาก  แต่ดิฉันต้องขอปฏิเสธที่จะรับไว้  อาจมีคนอื่นที่ต้องการพระพรนี้ก็ได้”  เทวดาที่เป็นคณะกรรมการกลุ่มเล็กๆนี้จึงหันหน้าประชุมกันและตัดสินใจจะมอบข้อเสนอใหม่  “เธอเป็นผู้ที่เหมาะสมที่จะได้รับพระพรพิเศษนี้จากพระเป็นเจ้า” เทวดาพูดเป็นเสียงเดียวกัน “คือพระพรแห่งการกลับใจ  ใครก็ตามที่เธอพูดกับเขา  จะได้รับการดลใจให้เปลี่ยนแปลงชีวิตของตนให้ดีขึ้น”  สตรีตอบเทวดาว่า “ดิฉันรู้สึกขอบคุณในความกรุณานี้เป็นอย่างยิ่ง  ดิฉันทราบว่าพระพรนี้มีคุณค่ามาก  แต่ดิฉันต้องขอปฏิเสธที่จะรับไว้  คงมีคนอื่นที่ต้องการพระพรนี้”  เทวดารู้สึกประหลาดใจมากและอึดอัดใจเล็กน้อย  พวกท่านจึงหันหน้าประชุมกันอีกครั้งและตัดสินใจจะให้ข้อเสนอใหม่  เทวดาหันมาหาสตรีและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “เธอเป็นผู้ที่เหมาะสม  และเราจะมอบพระพรใหม่ให้  คือพระพรแห่งคุณธรรมความดี  ใครก็ตามที่ได้เห็นกิจการดีและแบบอย่างที่ดีของเธอ  เขาจะได้รับแรงบันดาลใจให้ดำเนินชีวิตที่ศักดิ์สิทธิ์”  แต่สตรีผู้นี้ก็ปฏิเสธพระพรนี้อีก
               คราวนี้  เทวดาต่างบ่นพึมพำกับตนเอง  แต่พวกท่านก็ระลึกถึงคำสั่งของพระเป็นเจ้าว่า “ให้ถามเธอก่อน” ดังนั้นพวกท่านจึงพูดกับสตรีนั้นว่า “ถ้าเธอไม่ต้องการพระพรการสัมผัสรักษาโรค  หรือพระพรการกลับใจ  หรือพระพรคุณธรรมความดี  แล้วพระพรอะไรล่ะที่เธอต้องการ?”  สตรีนั้นครุ่นคิดอยู่เป็นเวลานาน  และทันทีก็ตอบว่า”ดิฉันขอพระพรให้ทำความดีโดยไม่รู้ตัวว่าได้ทำความดีค่ะ”  เทวดาหันหน้าประชุมกันอีกครั้ง  และรู้สึกดีใจมาก  เพราะความต้องการที่ท่านไม่คาดคิดนี้เป็นความท้าทายสำหรับพวกท่าน  และเทวดาก็ชอบความท้าทายเสมอ  ในที่สุดเทวดาก็ค้นพบวิธี  เทวดาจะทำให้เงาของสตรีผู้นี้ทำให้เกิดอัศจรรย์  เทวดาอธิบายว่า  เมื่อเงาของเธอไปโดนใครก็ตาม  เขาจะได้รับพระหรรษทานอย่างใดอย่างหนึ่ง  โดยที่เธอจะไม่รู้ตัวเพราะเธอจะหันหลังให้กับเขา  สตรีนั้นยอมรับและเป็นสุขใจ  และเหตุการณ์ก็เป็นเช่นนั้น  เมื่อเงาของสตรีผู้นี้ผ่านเด็กคนหนึ่งที่กำลังโมโหเพื่อนของเขา  จิตใจของเด็กก็หายโมโหกลายเป็นความสุขแทน  เมื่อเงาของเธอถูกผู้หญิงที่กำลังมีความทุกข์  ผู้หญิงคนนั้นก็ได้รับความสุขที่อธิบายไม่ได้  เมื่อเงาของเธอไปถูกชายคนหนึ่งที่กำลังสิ้นหวัง  เขาก็ได้ค้นพบเป้าหมายในชีวิตทันที  สตรีนั้นได้กระจายพระหรรษทานและสันติสุขไปทั่วโลก  เธอได้ทำความดีมากมายโดยที่เธอไม่รู้ตัว  และทุกคนรู้จักเธอในฐานะเงาที่ศักดิ์สิทธิ์ (จาก Bausch, 60 More Seasonal Homilies, p. 85).เราทุกคนก็ถูกเรียกให้ทำเช่นนี้ด้วย  คือการเปลี่ยนแปลงโลกให้ดีขึ้นด้วยการปรากฏของเรา  แต่เงาต้องการแสงสว่าง   และพระเยซูเจ้าทรงเป็นแสงสว่างให้แก่เราเพื่อที่เราจะได้แบ่งปันแสงสว่างนี้ให้แก่ผู้อื่น

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น