วันอาทิตย์ที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562

อัศจรรย์ที่ไม่คาดหวังเกิดขึ้นที่ลูรดส์




By Sheila Beirne
 
ลูกสาวของเราเสียชีวิตในอ้อมแขนของฉันขณะที่เรานอนที่เตียงในห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล ฉันกอดร่างที่ไร้ชีวิตของเธอด้วยความโศกเศร้าอาดูร ฉันถูกนำมายังสถานที่อาบน้ำที่ลูรดส์อีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่เพิ่งได้มาเมื่อไม่กี่เดือนที่แล้ว
 
พี่ชาย น้องสาว และมิตรสหาย แม้แต่คนที่ไม่รู้จักได้บริจาคเงินเพื่อการเดินทางของฉันมายังอาสนวิหารแห่งลูรดส์ ในฝรั่งเศส เพื่อวอนขออัศจรรย์สำหรับลูกสาวของเราและสำหรับลูกชายของเราด้วย ทั้งสองคนติดเชื้อ Leigh Disease (ความผิดปกติของระบบประสาทส่วนกลาง) สามีของฉันเชื่อว่าแม่พระจะทรงทำอะไรบางอย่างเพื่อพวกเรา พระนางจะทรงช่วยลูกของเราให้หายสบายดีเพื่อทำให้โลกได้ประจักษ์ว่าอัศจรรย์ยังคงเกิดขึ้น ส่วนตัวฉัน ฉันเชื่อในอัศจรรย์ แต่ฉันสงสัยว่าจะเกิดขึ้นกับลูกของเราด้วยหรือ?
 
เดินทางมาที่ลูรดส์
 
เรามาถึงลูรดส์ในวันเกิดของลูกสาวครบ 6 ขวบพอดี เรามาโดย Lourdes Volunteers หน่วยงานที่ช่วยเหลือให้ครอบครัวเช่นเรามาที่ลูรดส์เพื่อการเยียวยารักษา เรามาอยู่ที่โรงพยาบาล ณ.บริเวณอาสนวิหารที่อยู่ใกล้กับถ้ำแม่พระ ที่นี่เงียบสงบ วันนี้เป็นวันพฤหัสบดีศักดิ์สิทธิ์ในเทศกาลปาสกาและฤดูกาลการแสวงบุญยังไม่เริ่มต้นเลย
 
วันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์ เราได้ไปที่อ่างอาบน้ำ มีฝนตกและอากาศเย็น ฉันเคยเห็นรูปภาพของอ่างอาบน้ำมาก่อนแล้วและฉันรู้สึกผิดหวังเมื่อได้เห็นด้วยตา เพราะฉันจินตนาการว่า มันคงเหมือนอ่างน้ำร้อนที่คุณสามารถเดินลงไปได้ แต่ที่จริงมันเป็นก้อนหินแคบๆที่ดูไม่เห็นว่าจะเหมือนอ่างอาบน้ำเลย
 
เมื่อคุณเดินเข้าประตูห้องอาบน้ำ จะมีห้องโถงที่มีประตูหลายประตูของห้องอาบน้ำแต่ละห้อง มีส่วนที่แยกสำหรับผู้ชายและผู้หญิง ลูกของเราทั้งลูกชายและลูกสาวไปพร้อมกันกันฉัน อาสาสมัครที่คอยช่วยในการอาบน้ำมาจากทั่วโลก บางคนพูดอังกฤษ และบางคนก็ไม่พูด อาสาสมัครผู้หญิงคอยช่วยดูแลเราเป็นอย่างดี เธอช่วยถอดเสื้อผ้าและเอาผ้าคลุมให้เรา
 
ฉันช่วยลูกชายอายุ 8 ขวบลงอาบน้ำก่อน น้ำนั้นเย็นมาก เป็นน้ำที่มาจากน้ำพุซึ่งนักบุญแบร์นาแด๊ตขุดวักดินโคลนด้วยมือเมื่อหลายปีก่อน ลูกชายก้าวลงบนขอบอ่างและด้วยความกล้าหาญ เขานั่งลงในน้ำที่เย็นจัด ผู้หญิงคอยช่วยตักน้ำราดบนศีรษะลูกชายของฉัน (ผู้แสวงบุญไม่ได้รับอนุญาตให้จุ่มศีรษะลงในน้ำ) ฉันช่วยอุ้มเขาให้ขึ้นจูบพระรูปของแม่พระที่อยู่ปลายอ่าง (เป็นส่วนหนึ่งของธรรมเนียมนิยม) แล้วจึงอุ้มเขาขึ้นจากน้ำอย่างรวดเร็ว
 
ฉันมองดูที่เท้าของลูกชายเพื่อดูว่ามีอัศจรรย์เกิดกับเขาไหม เท้าของเขาไม่มีกล้ามเนื้ออันเป็นผลมาจากโรค ปลายเท้าของเขาแบะออกทำให้ไม่มีความสะดวกในการยืน เท้าของเขาก็ยังคงเหมือนเดิม ฉันรู้สึกผิดหวัง จึงแต่งตัวให้เขาและรู้สึกเสียใจที่นำตัวเขาขึ้นมาเร็วเกินไปจึงอาจทำให้ไม่ได้รับการรักษา
 
ต่อมาฉันนำลูกสาวไปอาบน้ำ ฉันรู้ว่าเธออาจจะไม่ได้รับการรักษาเหมือนกับลูกชายของฉัน ดังนั้นฉันจึงอุ้มเธอและลงไปนั่งในอ่างกับเธอ และกอดเธอในตอนที่อาสาสมัครเทน้ำรดบนศีรษะของเธอ เราลุกขึ้นมาจากน้ำอย่างรวดเร็วเพราะน้ำเย็นจัดมากและเพราะลูกสาวกรีดร้องด้วยความกลัว เธอไม่ชอบน้ำเย็นนี้เลย ฉันจูงลูกทั้งสองออกมาและมีความเชื่อว่าแม่พระจะทรงหลั่งพระหรรษทานแก่ลูกทั้งสองของเรา แล้วเราก็แต่งตัวและออกจากที่อาบน้ำไป
 
วันเสาร์ศักดิ์สิทธิ์เป็นวันหนึ่งที่มืดมนสำหรับชีวิตของฉัน ฉันเดินไปรอบๆอาสนวิหารแม่พระแห่งลูรดส์ ฉันเดินทางมาจากอเมริกาด้วยเงินบริจาคของหลายคนและไม่ได้รับการรักษา เราไม่มีอะไรที่จะไปแสดงแก่พวกเขา ต่อมาในวันนั้นเราไปที่ถ้ำแม่พระและฉันคุกเข่าที่กำแพงถ้ำ โน้มศีรษะพิงที่ก้อนหินและพูดว่า “ทำไม? ทำไมพระแม่จึงทรงนำพวกลูกมาที่นี่โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น?”
 
อัศจรรย์เกิดขึ้น
 
สามีของฉันและตัวฉันมาถึงจุดนี้ เราทำงานด้วยกันแต่อาจมีความคิดต่างกัน เขามีความหวังเป็นอย่างมากว่าลูกทั้งสองของเราจะได้รับการรักษา ในขณะที่ฉัน ผู้ที่ดูแลลูกให้อาบน้ำ ฉันทำทุกขั้นตอนและเฝ้าคอยเครื่องหมายบางอย่างให้เกิดขึ้น แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
 
เช้าวันอาทิตย์ปาสกาเริ่มต้นเมื่อเสียงระฆังดังขึ้น ประกาศให้โลกรู้ว่าพระคริสต์ทรงกลับฟื้นคืนพระชนม์แล้ว มันเป็นเสียงที่ไพเราะจับใจที่เราจะไม่ลืมเลย เราเปิดหน้าต่างห้องเพื่อให้ทุกคนได้ยิน ดวงอาทิตย์สาดส่องแสงลงมา ความปิติยินดีบังเกิดขึ้นในหัวใจของฉัน ฉันรู้สึกมีความหวัง
 
กลับไปที่อาบน้ำอีก
 
ในตอนเช้าของวันจันทร์อิสเตอร์ ฉันนำลูกชายและลูกสาวกลับไปที่อาบน้ำอีก ฉันหัวเราะในความโอหังของฉัน คิดว่าเราอาจทำบางอย่างไม่ถูกวิธีหรืออาจเป็นเพราะแม่พระอาจทรงพอพระทัยในความพยายามพิเศษนี้ที่มาอาบน้ำเป็นครั้งที่สอง ฉันไม่อาจจากฝรั่งเศสไปโดยไม่พยายามอีกครั้ง
 
เราทำตามกระบวนการเดิม ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่กับเราพูดกันฉันว่า “คุณเคยไปอยู่ในห้องอาบน้ำคนเดียวหรือไม่?” ฉันตอบเธอว่า ไม่เคย เธอพูดว่า “คุณต้องไปคนเดียว” อาสาสมัครผู้หญิงในห้องอาบน้ำในเช้าวันนั้นคอยดูแลลูกชายและลูกสาวของเรา ในขณะที่ฉันเดินไปที่อาบน้ำ ฉันนั่งลง มารู้ตัวว่า ตัวเองอยู่ใต้น้ำและมองขึ้นไปเห็นดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงผ่านน้ำลงมา ฉันดิ้นรนพยายามขึ้นมาจากน้ำเพื่อสูดหายใจ และในที่สุดฉันก็ขึ้นมาจากน้ำได้ ฉันมายืนอยู่ที่ชายทะเลและกำลังมองไปที่ทะเล อุ้มลูกสาวเอาไว้และลูกชายยืนอยู่ข้างๆฉัน พวกเรากำลังมองไปที่ทะเล
 
ฉันสะดุดเข้ากับพระรูปแม่พระที่อยู่ปลายอ่างและฉันจูบพระนาง ฉันค่อยๆหันกลับและขึ้นมาจากอ่าง น้ำตาหลั่งออกมาท่วมท้นตาของฉัน ฉันหยุดร้องไห้ไม่ได้ แม่พระทรงบอกในสิ่งฉันต้องการรู้แล้ว
 
ฉันมายืนอยู่หน้าชั้นวางเสื้อผ้า ที่เสื้อผ้าของฉันแขวนอยู่ที่ไม้แขวน มีสองมือมาจับบ่าของฉันและมีศีรษะหนึ่งพิงที่หลังของฉัน ผู้หญิงที่ไม่รู้จักคนนี้ช่วยพยุงฉันและรอคอยจนฉันสามารถแต่งตัวได้ เธอไม่ได้พูดอังกฤษ แต่เราไม่จำเป็นต้องพูดกัน ผู้หญิงทุกคนในห้องต่างพากันมองมาที่ฉันด้วยความรัก
 
ผู้แสวงบุญยืนเป็นแถวด้านนอกที่อาบน้ำ ทุกคนมองมาที่ฉันและลูกของฉันด้วยความสงสารขณะที่ฉันเดินผ่านพวกเขาไป ฉันยังคงสะอึกสะอื้น ฉันไม่คำนึงว่าพวกเขาจะคิดอย่างไร
 
เมื่อมาพบกับสามีของฉัน ฉันบอกเขาว่า “ชีลา (ชื่อลูกสาว) จะไม่หายป่วย โทมัส (ลูกชาย) จะมีชีวิตอยู่ต่อไปแต่ไม่รู้ว่านานเท่าไร” ฉันบอกเขาในสิ่งที่ฉันเห็นในที่อาบน้ำ เขามองดูฉันและเชื่อฉัน ในวันนั้นศีรษะของฉันไม่ได้อยู่ใต้น้ำ ฉันไม่ได้จมน้ำ สถานที่อาบน้ำเป็นห้องที่มีเพดาน(แต่เธอเห็นดวงอาทิตย์)
 
ตั้งแต่เวลานั้น ฉันและสามีคอยเฝ้าดูแลลูกทั้งสองของเราตลอดเวลา เราค่อยๆยอมรับสถานการณ์ ไม่ว่าพระเจ้าจะทรงให้มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเราทุกคน ความรักซึ่งกันและกันของพวกเราและของลูกของเราเพิ่มมากขึ้น เดือนต่อมาพวกเราใช้ชีวิตอย่างปกติ ไปพบแพทย์ตามนัด เล่นกีฬา และเรียนรู้ ตอนนี้เราเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่า เราไม่ใช่ผู้ควบคุมชีวิตของเราเอง ผู้ควบคุมคือพระเจ้า
 
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ 6 ปีก่อน ก่อนวันอิสเตอร์นี้ ลูกชายของเรายังคงอยู่กับเรา ความผิดปกติยังคงเกิดขึ้นในร่างกายของเขา แต่เขายังคงอยู่กับเรา
 
มีหลายคนที่ได้รับการรักษาทางร่างกายที่ลูรดส์หรือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งอื่นทั่วโลก แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้รับการรักษา อย่างไรก็ดี พวกเขาบอกว่าพวกเขาได้รับการรักษาฝ่ายจิตใจ พวกเขาได้รับความเข้มแข็งที่จะแบกกางเขนที่พวกเขาต้องแบกทุกวัน เราได้มาที่ลูรดส์ ประเทศฝรั่งเศส เพื่อรับอัศจรรย์สำหรับลูกของเรา แต่เป็นฉันต่างหากที่ต้องการอัศจรรย์ และฉันก็ได้รับ

********************

 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น