วันอาทิตย์ที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2563

การประจักษ์ในวันคริสต์มาสครั้งแรกที่เมดจูกอเรจ์

 
 
 
รูปภาพข้างบนนี้วาดโดยจิตรกรชาวโครเอเชี่ยนชื่อ Davor Zilic แขวนอยู่ในบ้านคุณยายของวิคก้า ในเมดจูกอเรจ์ มีตัวหนังสือเขียนไว้ใต้ภาพว่า “รูปภาพนี้, จิตรกรผู้วาดได้รับแรงบันดาลใจจากคำบรรยายของวิคก้าเกี่ยวกับพระแม่มารีย์ขณะทรงอุ้มพระกุมารเยซู, ในระหว่างการประจักษ์ในวันคริสต์มาสปี 1981” 
 
จากหนังสือ My Heart Will Triumph ของมีรยานา, เธอได้เล่าเหตุการณ์ในวันนั้นไว้ดังนี้
 
ขณะที่วันคริสต์มาสใกล้มาถึง, ทำให้ทุกคนรู้สึกตื่นเต้น ฉันเตรียมตัวสำหรับการประจักษ์ และฉันรู้สึกตื่นเต้มมากกว่าทุกครั้ง เพราะมันตรงกับวันเกิดของพระเยซู, และผู้เป็นมารดาจะไม่ทรงมีความยินดีในวันเกิดของพระกุมารหรือ? ฉันกำลังจะได้รับการประจักษ์พร้อมกับคนอื่นๆเป็นครั้งแรกสำหรับเดือนนี้
 
ฉันไปอยู่ร่วมกับอิวานก้า, วิคก้า, มารีจา, อิวานและจาโคบ(เด็กน้อย) ที่โบสถ์ หลังจากสวดภาวนาพร้อมกัน, พวกเรารู้สึกถึงการปรากฏมาของแม่พระ พระนางทรงปรากฏมาอยู่ต่อหน้าพวกเราด้วยอาภรณ์ที่สวยงามเป็นประกายสดใสสีทองอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เป็นสไตล์แบบเดียวกันกับที่พระแม่ทรงสวมเป็นปกติในอาภรณ์ชุดสีเทา แต่เนื้อผ้าดูเหมือนกับเป็นโลหะที่อ่อนนุ่ม และส่องแสงเป็นสีทอง, และแม่พระเองก็ทรงเปล่งประกายเจิดจ้าด้วยเช่นกัน
 
การบอกว่าอาภรณ์ของแม่พระเป็น “ทอง” นั้น,ไม่อาจพูดได้ชัดเจนนัก ไม่มีคำพูดของมนุษย์ที่สามารถบรรยายถึงความงดงามของสีนี้ได้ แม้แต่คำว่า “สี” ก็ยังบรรยายไม่ชัดเจน, นอกเสียจากสีจะมีชีวิต, และแสดงออกถึงอารมณ์ได้ ฉันสามารถบอกได้ว่าเก้าอี้โซฟาของฉันเป็นสีเบจ(สีครีม) ซึ่งก็ถูกต้องในแง่ของโลก แต่”สี”ของอาภรณ์ของแม่พระ,เหมือนกับเป็นแสงสว่างที่เคลื่อนไหวไปตามความรู้สึกของแม่พระ
 
แขนของแม่พระอยู่บนพระอุระบนอาภรณ์, ด้วยท่าที่ดูแปลกจนกระทั่งฉันตระหนักได้ว่า แม่พระทรงอุ้มพระกุมารอยู่, เหมือนกับในวันแรกที่พวกเราได้พบกับพระนาง และตั้งแต่วันนั้น,พระนางก็ไม่เคยประจักษ์มาพร้อมกับพระกุมารอีกเลยจนกระทั่งในวันนี้ ฉันเอนตัวไปข้างหน้าเพื่อมองดูใกล้ๆ, แต่มีบางสิ่งกันฉันไว้จากการมองดูพระพักตร์ของพระกุมาร “ลูกที่รักทั้งหลาย, จงรักซึ่งกันและกัน” แม่พระตรัสด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น “พวกลูกเป็นพี่น้องชายหญิงของกันและกัน”
 
แล้วแม่พระทรงอวยพรพวกเราและทรงจากไป เมื่อฉันกลับมารู้สึกตัว, ฉันรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าตัวเองอยู่ในเมดจูกอเรจ์พร้อมกับคนอื่นๆและไม่ได้อยู่ที่อพาร์ตเมนท์ของเราที่ซาราเจโว ประสบการณ์นี้ทำให้ฉันลืมไปว่าฉันอยู่ที่ไหน
 
*******************  

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น