เรื่องต่อไปนี้มาจากคำบอกเล่าของคุณพ่อแลงฟอร์ด, ผู้ร่วมก่อตั้งคณะธรรมทูตเมตตาธรรมของคุณแม่เทเรซา ในการให้สัมภาษณ์ทางวิทยุของรายการ "ความเชื่อ,ความหวังและกิจการ" ดิฉัน(ซิสเตอร์ แพททริเซีย)รู้สึกประทับใจเรื่องนี้มาก และต่อไปนี้คือสิ่งที่ท่านให้สัมภาษณ์
วันหนึ่งที่บ้านคณะของคุณแม่เทเรซาในกัลกัตตา มีนักพรตหญิงในคณะประมาณ 300 คน, ทุกคนออกไปทำงานในเวลาเช้า. นางชีคนหนึ่งซึ่งทำงานในครัวเดินมาหาคุณแม่เทเรซาและพูดกับคุณแม่ "เราวางแผนงานไม่ดีเลยค่ะ เวลานี้เราไม่มีแป้งที่จะใช้ทำจิปปาตีเพื่อเป็นอาหารกลางวันแล้วล่ะค่ะ" - จิปปาตีคือแป้งสาลีเล็กน้อยผสมน้ำทำเป็นแพนเค็ก.- สถานการณ์ดูท่าจะกำลังเดือดร้อน 300ชีวิตจะกลับมาในอีก 1 ชั่วโมงครึ่งเพื่อทานอาหาร และตอนนี้ก็ไม่มีแป้งเหลืออยู่เลย.
"ผมคาดว่าคุณแม่เทเรซาจะทำอะไรน่ะหรือ" คุณพ่อแลงฟอร์ดอธิบาย, "ผมคาดว่า คุณแม่คงจะยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาผู้ใจบุญบางคนที่ท่านรู้จักเพื่อขอรับบริจาคอาหารให้แก่บรรดาลูกๆนักพรตหญิงของท่าน. แต่ท่านไม่ได้ทำเช่นนั้น. ท่านเพียงแต่พูดกับซิสเตอร์ผู้นั้นว่า "ซิสเตอร์, เธอทำหน้าที่ในครัวสำหรับสัปดาห์นี้ใช่ไหม? ถ้าเช่นนั้น, จงเข้าไปในโบสถ์และบอกพระเยซูเจ้าสิว่าเราไม่มีอาหารแล้ว. เพียงเท่านั้นแหละ. และคอยดูว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป?"
10 นาทีต่อมา มีเสียงกดกริ่งที่ประตู มีผู้ตามคุณแม่ไปที่ชั้นล่าง. ชายคนหนึ่งซึ่งท่านไม่เคยพบมาก่อนกำลังยืนอยู่ที่นั่นถือกระดานหนีบกระดาษในมือ เขาพูดกับคุณแม่ "คุณแม่เทเรซาครับ เราเพิ่งได้รับแจ้งว่าคณะครูที่โรงเรียนรัฐบาลประจำจังหวัดกำลังประท้วงกันอยู่ ชั้นเรียนจึงปิดเรียน และเราก็มีอาหาร 7,000 ชุดที่ไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันอย่างไรดี. คุณแม่จะช่วยกรุณารับไว้ได้ไหมครับ?"
พระเป็นเจ้าทรงตระเตรียมสิ่งจำเป็นไว้ให้แก่ลูกๆของพระองค์
ความเป็นนักบุญของคุณแม่เทเรซาอยู่บนพื้นฐานที่เรียบง่ายของความเชื่อและความไว้วางใจอย่างลึกซึ้งในพระเป็นเจ้า. คุณแม่เทเรซาสวดภาวนาวอนขอพระเป็นเจ้าไม่ใช่เฉพาะเมื่อมีความจำเป็นเท่านั้น. แต่ท่านพักพิงเสมอในอ้อมพระหัตถ์ของพระบิดาทั้งกายและจิตวิญญาณ.
นี่คือการดำรงชีวิตของคุณแม่เทเรซาในแต่ละวันของชีวิต
******************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น