วันเสาร์ที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2564

ไดอารี่ของพระสงฆ์ผู้ขับไล่ปีศาจ

 

บาดแผลจากการต่อสู้กับจิตชั่วร้าย
 
มันเป็นช่วงเวลาที่เหน็ดเหนื่อย, หลังจากใช้เวลาหลายเดือนในการทำพิธีขับไล่ปีศาจ,ตอนนี้ผมก็รู้ชื่อของเจ้าหัวหน้าปีศาจแล้ว ผมขยับเข้าไปใกล้ๆ,ห่างออกไปประมาณสองฟุตและจ้องมองปีศาจในดวงตาของผู้ถูกมันเข้าสิง พวกมันเผยตัวมันเองอย่างเต็มที่ ผมสั่งเจ้าหัวหน้าปีศาจให้ออกไปด้วยพระนามของพระเยซู
 
พวกมันยังไม่อ่อนแอพอที่จะขับไล่,และพวกมันดิ้นรนต่อสู้เป็นอย่างมาก พวกมันเยาะเย้ยและเหน็บแนมผมด้วยน้ำเสียงที่โหดร้าย ผมได้ยินและสัมผัสได้ถึงความชั่วร้ายของมัน พวกมันน่าขยะแขยงและเต็มไปด้วยความสกปรก ผมพยายามไม่ฟังคำพูดของมัน
 
ผมพยายามที่จะไม่ทำให้เรื่องนี้เป็นการต่อสู้ส่วนตัว ผมซ่อนตัวอยู่ข้างหลังพระเยซูเจ้าและทำทุกสิ่งในพระนามของพระองค์ พระองค์คือผู้ขับไล่ปีศาจ แต่มันค่อนข้างจะทำได้ยากในเมื่ออยู่ห่างจากปีศาจที่กำลังโกรธจัดเพียง 24 นิ้ว พวกปีศาจต้องการให้เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างมันกับผมเท่านั้น พวกมันพุ่งความรุนแรงมาที่ผม
 
ในที่สุด,ก็ถึงเวลาที่จะต้องยุติเสียที สมาชิกในทีมของเราและผู้ที่ถูกปีศาจเข้าสิง,ต่างก็เหนื่อยล้า พวกเราร่วมกันสวดภาวนาขอบคุณพระเจ้า ในตอนต้นของพิธี,ผมได้สวดบทภาวนาแห่งการปกป้องอย่างสุดจิตใจ ในตอนท้าย,ผมสวดภาวนาบทการชำระล้างเต็มรูปแบบ
 
แต่เมื่อทุกอย่างจบลง,ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ค่อยถูกต้องนัก ผมพยายามผ่อนคลายด้วยการกินอาหารเย็นและเดินหน้าทำงานต่อไป แต่ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรมากนัก, ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง,อาการของผมก็ไม่ดีขึ้นเลย ผมรู้สึกว่ามีอาการผิดปกติกับตัวเอง
 
ในที่สุด,ผมก็สามารถระบุความรู้สึกที่เกิดขึ้นนี้ได้ ผมรู้สึกเหมือนถูกแทงด้วยดาบพิษ ผมได้รับบาดเจ็บทางวิญญาณ พิษอยู่ที่นั่นและยังไม่หายไป มันติดเชื้อลุกลามไปทั่วทั้งจิตใจและร่างกายของผม
 
เห็นได้ชัดว่า,ด้วยเหตุผลบางประการ,พวกปีศาจสามารถทำลายระบบป้องกันตามปกติของมนุษย์และ "แทง" ผมด้วยพิษของพวกมัน บางทีผมอาจอยู่ใกล้พวกมันมากเกินไป ดังนั้น,ผมจึงได้รับบาดเจ็บจากพิษของโลกอื่น
 
มีทางออกเพียงทางเดียวสำหรับเรื่องนี้ ผมเข้าไปในโบสถ์และขอความช่วยเหลือจากพระมารดาของผม สำหรับผมแล้ว,ดูเหมือนว่าพระนางทรงทอดพระเนตรมาที่ผมด้วยความเมตตาและตรัสเบาๆว่าพระนางทรงรอผมนานมาก,กว่าที่ผมจะมาหาพระนาง พระนางทรงขับไล่พิษออกไปอย่างรวดเร็ว และตอนนี้,ผมสบายดีขึ้นมากแม้ว่ายังต้องการพักผ่อนอีกสักหน่อย
 
ผมไม่รู้ว่าพวกปีศาจพ่นพิษของมันมาได้อย่างไร มันทำให้ผมนึกถึงคำพูดของอาจารย์ฝึกทหารคนหนึ่งของผมซึ่งฝึกเราในการต่อสู้ด้วยมีด เขาให้บทเรียนด้วยคำตักเตือนดังต่อไปนี้: "จำไว้ว่าในการต่อสู้ด้วยมีดคุณกำลังจะถูกแทง"
 
ในการต่อสู้กับปีศาจอย่างใกล้ชิด,ผมต้องจำไว้ว่ากำลังจะถูก "แทง" ผมได้เรียนรู้บทเรียนแล้ว คราวหน้า,สถานที่แรกที่ผมต้องไปคือโบสถ์และรับการเยียวยารักษาจากพระแม่มารีย์
 
************************ 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น