คำแนะนำสู่ชีวิตศรัทธา
ตอนที่3,บทที่1
โดยนักบุญฟรังซิส เดอ ซาลส์
คุณธรรมใดที่เหมาะสมกับเราและมีวิธีเลือกอย่างไร?
นางพญาผึ้งจะไม่มีวันกระพือปีกบินขึ้นไปโดยที่ไม่ถูกรายล้อมด้วยผึ้งตัวผู้ทั้งหมด ความรักก็เช่นกัน,ไม่เคยเข้ามาในหัวใจเพียงลำพัง แต่แน่นอนว่าจะนำคุณธรรมอื่นๆทั้งหมดตามมาด้วย เพื่อที่ความรักจะรวบรวมและใช้งานคุณธรรมเหล่านั้นประดุจผู้บัญชาการทหาร แม้กระนั้นก็ตาม,ความรักไม่ได้กำหนดให้คุณธรรมทุกอย่างทำงานโดยพร้อมกันหรือเท่าเทียมกัน หรือในทุกเวลาและทุกที่ ผู้ชอบธรรมเป็น "เหมือนต้นไม้ที่ปลูกไว้ริมน้ำ ซึ่งจะเกิดผลในเวลาที่เหมาะสม" เช่นเดียวกัน,ความรักเป็นเหมือนการรดน้ำให้จิตใจสดชื่น ทำให้เกิดผลดีตามฤดูต่างๆ มีสุภาษิตโบราณกล่าวว่าเพลงไพเราะที่สุดจะไม่เป็นที่พึงพอใจ,ในเวลาที่ไว้ทุกข์ และบางคนได้ทำผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง เมื่อพวกเขาพยายามที่จะปลูกฝังตนเองด้วยคุณธรรมพิเศษบางอย่าง พวกเขาพยายามที่จะกระทำสิ่งนั้นในทุกโอกาส เช่นเดียวกับนักปรัชญาโบราณที่เราอ่านพบ,ซึ่งมักจะหัวเราะหรือร้องไห้ และจะเลวร้ายยิ่งไปกว่านั้นหากพวกเขาตำหนิผู้ที่ไม่ได้ศึกษาคุณธรรมของเขาอย่างต่อเนื่อง นักบุญเปาโลบอกเราว่า "จงชื่นชมยินดีกับผู้ที่ชื่นชมยินดี และร้องไห้กับผู้ที่ร้องไห้" และความรักคือความอดทน,ใจดี,มีใจเผื่อแผ่,สุขุม,รอบคอบ
ในเวลาเดียวกัน,มีคุณธรรมที่เป็นสิ่งสากล,ซึ่งต้องไม่เพียงแต่ถูกเรียกร้องให้กระทำเป็นครั้งคราวเท่านั้น แต่ควรให้คุณธรรมนั้นแผ่อิทธิพลไปทั่วทุกสิ่ง เรามักไม่ค่อยพบโอกาสในการใช้คุณธรรมความเข้มแข็ง,ความเอื้ออาทร,หรือความสง่างาม แต่คุณธรรมทั่วไปคือ ความอ่อนโยน,ความพอประมาณ,ความสุภาพเรียบร้อย,และความถ่อมตน เป็นคุณธรรมที่เราควรแต่งแต้มสีสันให้กับทุกสิ่งที่เราทำ อาจมีคุณธรรมบางประการที่สูงส่งกว่าคุณธรรมทั่วไป แต่ในเหตุการณ์ทั้งหลาย,คุณธรรมทั่วไปนั้นเป็นสิ่งที่เรียกร้องให้กระทำมากที่สุดในชีวิตประจำวัน น้ำตาลดีกว่าเกลือ แต่เราใช้เกลือในอาหารโดยทั่วไปและบ่อยกว่า ดังนั้นจึงเป็นการดีที่เราควรมีคุณธรรมทั่วไปเหล่านั้นเพียบพร้อมอยู่ในตัวเรา และเราควรยืนหยัดที่จะกระทำตลอดไป
ในการปฏิบัติคุณธรรมใดๆก็ตาม เป็นการดีที่จะเลือกกระทำคุณธรรมที่เหมาะสมที่สุดตามสถานะและหน้าที่การงานของเรา มากกว่าเลือกกระทำคุณธรรมตามรสนิยมที่เราชอบมากที่สุด นักบุญพอลลาชอบที่จะปฏิบัติทุกรกิริยา(การทรมานร่างกายตนเอง เพื่อชำระตนให้บริสุทธิ์จากบาป)โดยมุ่งไปที่ความยินดีแห่งความหวานฝ่ายวิญญาณ แต่การเชื่อฟังผู้ใหญ่ของเธอเป็นหน้าที่ที่สูงกว่า และด้วยเหตุนี้ นักบุญเจอโรมจึงบอกเธอว่า เธอคิดผิดที่ทรมานร่างกายตนเองมากเกินไปซึ่งขัดกับคำแนะนำของพระสังฆราชของเธอ และบรรดาอัครสาวกซึ่งมีภารกิจในการประกาศพระวรสารและเลี้ยงดูจิตวิญญาณด้วยอาหารทรงชีวิต ท่านตัดสินอย่างถูกต้องว่าไม่สมควรที่พวกท่านจะละทิ้งงานศักดิ์สิทธิ์แห่งการประกาศพระวรสารเพื่อมาแจกจ่ายอาหารตามความต้องการฝ่ายวัตถุของคนยากจน การทำงานก็เช่นกัน,มีกระแสเรียกที่ต้องการคุณธรรมพิเศษบางอย่างเป็นพิเศษ ความต้องการของพระสังฆราช,เจ้าชาย,หรือทหาร,นั้นแตกต่างกันมาก และถึงแม้ทุกคนควรมีคุณธรรมทุกประการ แต่ก็ไม่ได้ถูกเรียกร้องให้กระทำอย่างเท่าเทียมกัน แต่ละคนควรปลูกฝังการปฏิบัติคุณธรรมที่สำคัญต่อวิถีชีวิตที่เขาได้รับการเรียกให้เป็น
ส่วนบรรดาคุณธรรมอื่นๆที่ไม่มีการปรับเป็นพิเศษให้เข้ากับกระแสเรียกของเราเอง ให้เราเลือกสิ่งที่ดีที่สุด,ไม่ใช่สิ่งที่ดูเด่นที่สุด โดยทั่วไปแล้วดาวหางจะดูใหญ่กว่าดาวฤกษ์ในสายตาของเรา แต่ดาวหางไม่ได้มีความสำคัญเท่ากับดาวฤกษ์มากนัก และดูเหมือนมันจะดูใหญ่มากเพราะอยู่ใกล้เรามากกว่าดาวฤกษ์ และมีรูปลักษณ์ที่แปลกกว่าดาวฤกษ์ ดังนั้นจึงมีคุณธรรมบางอย่างที่สัมผัสจิตใจและถูกใจของเราและเป็นรูปธรรมอย่างมาก กล่าวคือ,เป็นเพราะคนทั่วไปให้ความสำคัญกับคุณธรรมนั้นมาก ดังนั้น,คนทั่วไปจึงเห็นคุณค่าการให้ทานฝ่ายวัตถุมากกว่าการให้ทานฝ่ายวิญญาณ และให้ความสำคัญกับการถือศีลอดอาหาร,วินัยภายนอก,และการทรมานร่างกายมากกว่าคุณธรรมความอ่อนโยน,ความร่าเริง,ความสุภาพเรียบร้อย,และการทรมานฝ่ายจิตใจ,ซึ่งดีกว่ามาก ลูกเอ๋ย,เจ้าจงเลือกคุณธรรมที่ดีที่สุด ไม่ใช่สิ่งที่น่ายกย่องที่สุดหรือยอดเยี่ยมที่สุดหรือเป็นที่สะดุดตาที่สุด; แต่จงเลือกคุณธรรมที่เป็นจริงที่สุด,ไม่โดดเด่นที่สุด
เป็นการดีที่ทุกคนจะเลือกคุณธรรมพิเศษบางอย่างเพื่อบรรลุจุดมุ่งหมาย,ซึ่งไม่ใช่เป็นการละเลยคุณธรรมอื่นๆ แต่เพื่อบรรลุเป้าหมายและมุ่งไปที่จิตใจ นักบุญยอห์น,พระสังฆราชแห่งอเล็กซานเดรีย ได้เห็นนิมิตของหญิงยากจนที่กลับกลายเป็นหญิงสาวผู้งดงาม,สว่างไสวกว่าดวงอาทิตย์,สวมอาภรณ์แวววาว,และสวมมงกุฏกิ่งมะกอก เธอกล่าวกับท่านว่า “ข้าพเจ้าคือธิดาคนโตของพระราชา และถ้าท่านจะรับข้าพเจ้าไว้ เป็นเพื่อนของท่าน ข้าพเจ้าจะพาท่านไปพบกับพระองค์” และนั้น,ท่านจึงรู้ว่าคนยากจนที่น่าสงสารนั้น,พระเจ้าทรงให้เกียรติยกย่อง และตั้งแต่นั้นมา,ท่านนักบุญก็อุทิศตนอย่างเต็มที่เพื่อปฏิบัตคุณธรรมจนเป็นที่รู้จักในนามนักบุญยอห์นผู้บริจาคทานแก่คนยากจน ยูโลจิอุส อเล็กซานดรินัสปรารถนาที่จะอุทิศตนทั้งหมดแด่พระเจ้า แต่เขาไม่กล้าที่จะรับเอาชีวิตสันโดษหรือความนบนอบเชื่อฟัง ดังนั้นเขาจึงรับเอาคนขอทานที่ทุกข์ยาก,สกปรกและเป็นโรคเรื้อน,มาอยู่กับเขา และเพื่อทำสิ่งนี้ให้ดียิ่งขึ้น เขาปฏิญาณว่าจะให้เกียรติและรับใช้คนยากจนเหมือนกับคนรับใช้ที่ปฏิบัติรับใช้เจ้านาย จากตัวอย่างของนักบุญทั้งสองท่านนี้,บางคนอาจรู้สึกว่าการปฏิบัติคุณธรรมความรักต่อคนยากจนมีลักษณะสองแบบที่แยกจากกันคือการให้ทานและการให้เกียรติแก่คนยากจน ในที่นี้ข้าพเจ้าขออ้างอิงถึงคำพูดของนักบุญแอนโธนีผู้ยิ่งใหญ่ที่กล่าวว่า “ลูกเอ๋ย,จงระวังอย่าแยกความดีจากกัน เพราะมิฉะนั้น,เจ้าทั้งสองก็ใกล้จะถึงจุดจบ และหากทูตสวรรค์พบว่าเจ้าไม่ได้อยู่ด้วยกัน เจ้าจะตกอยู่ในอันตรายที่จะสูญเสียมงกุฎของเจ้า" เพราะฉะนั้นเมื่อใดที่ท่านบริจาคทานแก่คนยากจน ท่านก็ต้องให้เกียรติแก่คนยากจนด้วย
นักบุญหลุยส์กษัตริย์ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ไปโรงพยาบาล,ที่ซึ่งพระองค์คอยดูแลคนเจ็บป่วยด้วยมือของพระองค์เอง นักบุญฟรังซิส อัสซีซีรักความยากจนเหนือสิ่งอื่นใด และเปรียบเทียบคุณธรรมนี้เหมือนความรักต่อหญิงคนรัก นักบุญดอมินิกอุทิศชีวิตของท่านในการเทศนาสั่งสอน นักบุญเกรกอรีมหาราชมีความยินดีเป็นพิเศษที่ได้ต้อนรับผู้แสวงบุญตามแบบอย่างของอับราฮัมผู้เป็นบิดาแห่งผู้มีความเชื่อ และท่านถวายเกียรติแด่องค์ราชาแห่งความรุ่งโรจน์ภายใต้เครื่องแต่งกายของผู้แสวงบุญ โตบิตอุทิศตนทำกิจกุศลด้วยการฝังศพผู้ตาย นักบุญเอลิซาเบธ,แม้ว่าจะเป็นเจ้าหญิงผู้ยิ่งใหญ่,แต่ทรงรักความถ่อมตนเหนือสิ่งอื่นใด เมื่อนักบุญแคทเธอรีนแห่งเจนัวเป็นม่าย, เธอก็เสียสละมาทำงานในโรงพยาบาล แคสเซียน(Cassian)เล่าถึงวิธีที่หญิงสาวผู้เคร่งศาสนาคนหนึ่งเคยวิงวอนให้นักบุญอะทานาซีอุส(Saint Athanasius)ช่วยเธอในการปลูกฝังคุณธรรมแห่งความอดทน และท่านนักบุญได้มอบหญิงม่ายที่ยากจนผู้หนึ่งให้เป็นเพื่อนกับเธอ หญิงม่ายคนนั้นเป็นคนขี้โมโห,ฉุนเฉียว,ไม่อาจทนได้,และมีอารมณ์หงุดหงิดตลอดเวลา,ทำให้สตรีผู้เคร่งศาสนามีโอกาสมากมายในการฝึกฝนคุณธรรมความสุภาพอ่อนโยนและความอดทน ดังนั้นผู้รับใช้ของพระเจ้าบางคนจึงอุทิศตนในการพยาบาลคนเจ็บป่วย,ช่วยเหลือคนยากจน,สอนเด็กเล็กๆในเรื่องความเชื่อ,ช่วยเหลือผู้ที่ตกสู่บาป,สร้างโบสถ์,และประดับแท่นบูชา,สร้างสันติสุขในหมู่มนุษย์ ในคุณธรรมเหล่านั้นมีลักษณะเหมือนกับงานปักผ้าที่ต้องใช้ผ้าไหม,เส้นด้ายทองและเงินปักร้อยไปบนบริเวณต่างของผืนผ้า,จึงได้ผลงานออกมาเป็นดอกไม้ที่สวยงาม วิญญาณที่ศรัทธาซึ่งปฏิบัติศาสนกิจพิเศษบางอย่างจงใช้ตัวอย่างนี้เป็นรากฐานของงานปักร้อยทางจิตวิญญาณของพวกเขา และใส่กรอบแห่งพระหรรษทานทั้งหมดลงไป,จัดระเบียบการกระทำและความรักของพวกเขาได้ดีขึ้นโดยใช้สิ่งนี้เป็นเหมือนเส้นด้ายหลักที่ปักร้อยผ่านทุกสิ่งนี้
"ณ.พระหัตถ์ขวาของพระเจ้า,องค์ราชินีทรงประทับยืนอยู่,พระนางทรงสวมอาภรณ์ชุดทองคำที่ประดับประดาด้วยสีต่างๆ"
เมื่อเราถูกรุมเร้าโดยความชั่ว,เป็นการดีที่สุดที่จะทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับการประจญนั้น "En son beau vestement de drap d'or recame, Et d'ouvrages Divers a l'aiguile seme" จงมุ่งไปที่เป้าหมายพิเศษของเราและเปลี่ยนทุกอย่างไปที่เป้าหมายนั้น การทำเช่นนั้นเราจะเอาชนะศัตรูของเราและในขณะเดียวกันก็ก้าวหน้าในคุณธรรมทั้งหมด ดังนั้น,ถ้าหากข้าพเจ้าถูกรุมเร้าด้วยความเย่อหยิ่งหรือความโกรธ,ข้าพเจ้าก็จะต้องพยายามฝึกฝนปฏิบัติความอ่อนน้อมถ่อมตนและความสุภาพเหนือสิ่งอื่นใด และข้าพเจ้าจะต้องปรับเปลี่ยนกิจปฏิบัติทางศาสนาทั้งหมดของข้าพเจ้า เช่น การสวดภาวนา,ศีลศักดิ์สิทธิ์,ความรอบคอบ,ความคงเส้นคงวา,ความพอประมาณ,ให้เป็นเป้าหมายเดียวกัน หมูป่าลับเขี้ยวของมันด้วยการบดกับฟันอีกซี่ของมัน ด้วยกระบวนการเดียวกันนี้,คุณธรรมจะถูกลับและแหลมด้วยกรรมวิธีเดียวกัน ดังนั้น,เมื่อคนดีพยายามทำให้ตนเองสมบูรณ์ครบครันในคุณธรรมบางอย่างที่ตนรู้อยู่แก่ใจว่าเป็นความจำเป็นอย่างยิ่ง เขาก็ควรที่จะให้คุณธรรมอื่นๆช่วยชี้นำ ซึ่งจะทำให้ตัวเขาเองได้รับการยืนยันและเสริมกำลังในขณะที่เขาปฏิบัติเช่นนั้น เป็นเช่นนี้กับโยบผู้ซึ่งใช้ความอดทนเป็นพิเศษท่ามกลางการล่อลวงนับไม่ถ้วนซึ่งรุมเร้าท่านอยู่ ท่านได้รับการยืนยันในความศักดิ์สิทธิ์และคุณธรรมทุกประการ และนักบุญเกรกอรี นาเซียนเซนกล่าวว่า บางครั้งบุคคลได้บรรลุถึงจุดสูงสุดของความดีครบครันด้วยการปฏิบัติคุณธรรมเพียงเรื่องเดียว ซึ่งกระทำด้วยความสมบูรณ์แบบที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ให้นางราหับเป็นแบบอย่างของผู้ซึ่งปฏิบัติคุณธรรมแห่งการต้อนรับอย่างดีเยี่ยม เธอได้บรรลุถึงความรุ่งโรจน์อันสูงส่ง แน่นอน,การกระทำใดๆดังกล่าวจำเป็นต้องกระทำด้วยความร้อนรนและด้วยความรักในระดับที่สูงมาก
How to Select That Which we Should Chiefly Practise
Part III, Chapter 1
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น