เรามีศัตรูที่ใหญ่ที่สุดซึ่งไม่ละจากเราไปไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือกลางคืน นั่นคือร่างกายของเราเอง เราต้องต้านทานมันมิฉะนั้นมันจะกบฏต่อเรา เราต้องทรมานมันเพื่อทำให้มันอยู่ภายใต้การควบคุมของเรา ในเรื่องนี้,พระเยซูคริสตเจ้าของเราทรงประทานแบบอย่างแก่เราตลอดพระชนม์ชีพของพระองค์
พระองค์ทรงสอนเราถึงวิธีทำสงครามกับร่างกายของเราด้วยการปฏิเสธตนเองและสวดภาวนา ผู้ที่ไม่ทำการทรมานร่างกายเพื่อควบคุมตนเองย่อมไม่สามารถคาดหวังได้ว่าจะสวดภาวนาได้อย่างดี บรรดาผู้ที่ได้รับพระพรในสวรรค์ทั้งหมดและพระสงฆ์ที่ดีได้ทำตามแบบอย่างของพระคริสต์เสมอ ท่านเหล่านั้นเป็นต้นแบบของเราที่เราควรทำตาม
ร่างกายเป็นผู้ต่อต้านของจิตวิญญาณ ร่างกายที่โน้มเอียงในบาปเป็นภาระของจิตวิญญาณและร่างกายเป็นน้ำหนักถ่วงจิตใจในหลายๆด้าน(ปรีชาญาณ 15) ร่างกายเป็นภาระหนักที่ถ่วงจิตใจ,ทำให้จิตใจคิดและสนใจแต่เรื่องทางโลกตลอดเวลา
เราต้องปราบปรามสัตว์ตัวนี้(ร่างกาย),เพราะตามที่พระคัมภีร์เขียนไว้ว่า “หญ้า แส้ และสัมภาระมีไว้สำหรับลา...อาหาร,การตีสั่งสอนและการงานมีไว้สำหรับทาส...(บุตรสิรา 33,25,27)
เพราะฉะนั้น,นี่เป็นวิธีที่จะจัดการกับร่างกาย นั่นคือด้วยการเคร่งครัดและทรมานตนเอง ดังที่นักบุญเปาโลเขียนไว้ว่า “ข้าพเจ้าเคร่งครัดต่อร่างกายเพื่อบังคับให้ร่างกายอยู่ใต้อำนาจของข้าพเจ้า”(1โครินทร์ 9.25)
คนเหล่านั้นที่ยึดติดอยู่กับโลก,อยู่กับความสะดวกสบายและความสุขในโลกนี้ต้องคิดให้ดีถึงสิ่งที่กำลังรอร่างกายของพวกเขาอยู่ในเวลาข้างหน้า ร่างกายของเรานี้ที่ได้รับการปรนเปรอมากเกินไป,ในไม่ช้าก็จะเป็นอาหารสำหรับเลี้ยงหนอนที่น่ารังเกียจที่สุด
จงหลีกหนีจากความฟุ้งเฟ้อ,ความทะเยอทะยาน,และความเอาแต่ใจตัวเอง อย่าแสวงหาสิทธิพิเศษในสิ่งต่างๆเช่นสถานที่,เสื้อผ้า,และหนังสือ แต่จงยอมรับความยากลำบากของความยากจนที่เราให้คำมั่นสัญญาหรือกล่าวปฏิญาณตน(ในการเป็นนักบวช) ขอให้เรามีความทะเยอทะยานในการช่วยวิญญาณทั้งหลายให้รอดด้วยการเสียสละตนเอง
ให้เราควบคุมประสาทสัมผัสของเรา ให้เราควบคุมสายตาของเราในการมองและการอ่าน ให้เราพอใจกับอาหารที่เสิร์ฟให้เรา อย่าเก็บเครื่องดื่มไว้ในห้องพักของเรา อย่าให้มีอะไรเป็นพิเศษ ให้เราอดกลั้นและชักชวนผู้อื่นให้ทำเช่นเดียวกัน ให้เราอดทนต่อกันและกัน,ให้อภัยแก่กันด้วยจริงใจ ให้เราตรงต่อเวลาในการศึกษาเล่าเรียนของเรา
จงจำศีลอดอาหารในวันศุกร์,อดทนต่อความร้อน,ความเย็น,ความเจ็บป่วย,การถูกจำกัดในบางเรื่อง เดินทางเฉพาะเมื่อมีความจำเป็น โดยผ่านความทุกข์ทรมานเล็กๆน้อยๆเหล่านี้,เราจะมีความยินดียิ่งขึ้นในการสวดภาวนาและยินดีในชัยชนะเหนือการประจญล่อลวงต่างๆ
ที่มา: The Way to Heaven by Don Bosco
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น