ความโน้มเอียงในบาปเป็นหนึ่งในการบาดเจ็บที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เราได้รับจากบาปของอาดัม เรื่องนี้ทำให้นักบุญทั้งหลายร้องไห้เมื่อเขาเห็นว่าตัวเองถูกชักจูงไปสู่ความชั่วร้ายที่เขาเกลียดชัง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากสำหรับเรา ผู้ซึ่งถูกชักจูงไปสู่ความชั่วร้ายโดยความลุ่มหลงและจากศัตรูจำนวนมาก,ที่จะไปถึงดินแดนแห่งความสุขโดยปราศจากบาป
เป็นเรื่องยากมากที่ชายผู้นี้จะช่วยจิตวิญญาณของตนให้รอด เพราะนิสัยที่ยึดติดอยู่กับบาป,ทำให้ความเข้าใจมืดบอด ทำให้ใจของเขาแข็งกระด้าง, และเหตุนี้จึงทำให้คนบาปมีจิตใจที่ดื้อรั้นจนถึงเวลาแห่งความตาย
ประการแรก,นิสัยที่ยึดติดอยู่กับบาปทำให้ความเข้าใจมืดบอด เหตุใดนักบุญทั้งหลายจึงวิงวอนขอแสงสว่างแห่งความเข้าใจจากพระเจ้าอยู่เสมอ และเหตุใดพวกเขาจึงตัวสั่นเกรงว่าจะกลายเป็นคนบาปที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกเล่า? เพราะพวกเขารู้ว่าหากพวกเขาสูญเสียแสงสว่างของพระเจ้า, พวกเขาอาจก่ออาชญากรรมที่ใหญ่ที่สุด เป็นไปได้อย่างไรที่คริสตชนจำนวนมากดำเนินชีวิตอย่างดื้อรั้นในบาปจนกระทั่งพวกเขาหลงทางในที่สุด? ความลุ่มหลงและความโน้มเอียงในบาปของพวกเขาทำให้พวกเขาตาบอด บาปบังตาพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงหลงทาง
บาปทุกอย่างทำให้ตาบอด ยิ่งทำบาปมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้ตาบอดมากขึ้นเท่านั้น
พระเจ้าทรงเป็นแสงสว่างของเรา และด้วยเหตุนี้, ยิ่งวิญญาณถูกพรากจากพระเจ้ามากเท่าไหร่, วิญญาณก็ยิ่งมืดบอดมากขึ้นเท่านั้น โยบกล่าวว่า กระดูกของเขาจะเต็มไปด้วยความชั่วร้ายแห่งวัยหนุ่มของเขา ดังเช่นแสงของดวงอาทิตย์ส่องเข้าไปในภาชนะที่เต็มไปด้วยดินเหนียวไม่ได้ฉันใด จิตใจที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายก็ไม่สามารถยอมรับแสงสว่างของพระเจ้าได้ฉันนั้น เมื่อตกลงไปในหลุมดำแห่งบาป, พวกเขาไม่ทำอะไรเลยนอกจากทำบาป พวกเขาพูดถึงแต่เรื่องบาป พวกเขาคิดถึงแต่เรื่องบาป และแทบจะไม่รู้สึกอีกต่อไปว่าบาปคือความชั่วร้าย นักบุญออกัสตินกล่าวว่านิสัยของบาปคือไม่อนุญาตให้พวกเขาเห็นความชั่วร้ายที่พวกเขาทำ
#Catholic 4 Life
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น