วันอาทิตย์หนึ่งในเทศกาลมหาพรต, คุณพ่อบอสโกพูดกับบรรดาเยาวชนถึงการเป็นนักบุญ โดยเน้นสามประเด็นที่สร้างความประทับใจอย่างลึกซึ้งต่อจิตวิญญาณที่เปิดกว้างของโดมินิก ซาวิโอ:
1. เป็นพระประสงค์ของพระเจ้าที่จะให้เราเป็นนักบุญ
2. เป็นการง่ายที่จะเป็นนักบุญ
3. มีรางวัลใหญ่ในสวรรค์สำหรับผู้ที่กลายเป็นนักบุญ
"ผมรู้สึกโหยหาลึกๆ, และมีความปรารถนาอย่างจริงจังที่จะเป็นนักบุญ ผมไม่เคยรู้ว่ามันจะง่ายขนาดนี้ แต่ตอนนี้ผมเห็นแล้วว่าคนๆหนึ่งสามารถมีความสุขและศักดิ์สิทธิ์ได้ ผมอยากเป็นนักบุญอย่างแน่นอน"
คุณพ่อบอสโกชมความตั้งใจของโดมินิกและแสดงให้เขาเห็นว่าสิ่งแรกที่พระเจ้าต้องการจากเขาคือความร่าเริงอยู่เสมอ คุณพ่อแนะนำให้เขาทำงานด้านการศึกษาและศาสนาอย่างขยันขันแข็งและเข้าร่วมในการเล่นเกมของเพื่อนของเขาในยามว่าง ในเวลาเดียวกัน,คุณพ่อบอสโกห้ามการทำการชดเชยใช้โทษบาปอย่างเคร่งครัดหรือการสวดภาวนาเป็นเวลานานๆซึ่งเป็นสิ่งที่เด็กในวัยเดียวกันไม่ควรทำ
ซาวีโอเชื่อฟัง แต่วันหนึ่ง คุณพ่อบอสโกเห็นเขาเศร้าใจมาก
“ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ!” เด็กชายบ่น “พระเยซูเจ้าตรัสว่าถ้าผมไม่สำนึกผิดชดเชยบาป, ผมจะขึ้นสวรรค์ไม่ได้ และคุณพ่อไม่ให้ผมทำอะไรเลย ผมจะมีโอกาสขึ้นสวรรค์ได้อย่างไรครับ?”
“การใช้โทษบาปที่พระเจ้าขอให้เธอทำคือการนบนอบเชื่อฟัง” คุณพ่อบอสโกตอบ “แค่เชื่อฟัง,และเธอก็ได้ทำเพียงพอแล้ว”
“แต่คุณพ่อจะอนุญาติให้ผมทำกิจใช้โทษบาปอย่างอื่นด้วยได้ไหม”
“ได้สิ, พ่ออนุญาตให้เธอทำกิจใช้โทษบาปด้วยการอดทนต่อคำสบประมาททุกวันและอดทนต่อความร้อน,ความหนาว,ลม,ฝน,ความเหน็ดเหนื่อยและความไม่สะดวกสบายทั้งหมดที่พระเจ้าอาจส่งมาให้เธอ”
“แต่ยังไง,ผมก็ต้องทนรับสิ่งเหล่านี้อยู่แล้วนี่ครับ”
"ถ้าเธอถวายทั้งหมดแด่พระเจ้า, มันก็จะกลายเป็นบุญกุศลของเธอ"
"มีอะไรอีกไหมครับที่ผมสามารถทำได้"
"ใช่! พยายามเอาวิญญาณไปหาพระเจ้า"
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น