(ความฝันของคุณพ่อบอสโก: นำมาจาก Biographical Memoirs, Vol. VII, pages 467-470)
ตุลาคม 1864: คุณพ่อบอสโกดูเหมือนอยู่ในหุบเขาอันกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยเด็กผู้ชายหลายพันคน จริงๆแล้วมีจำนวนมากมายกว่านี้มากนัก ในหมู่พวกเขา,คุณพ่อบอสโกสามารถมองเห็นลูกศิษย์ทั้งในอดีตและปัจจุบันได้ และบางส่วนอาจจะเป็นศิษย์ในอนาคต ในหมู่พวกเขามีพระสงฆ์และนักบวชกระจัดกระจายอยู่ในบ้านเยาวชนต่างๆ
ตลิ่งสูงชันปิดกั้นปลายด้านหนึ่งของหุบเขา ขณะที่คุณพ่อบอสโกสงสัยว่าจะทำอย่างไรกับเด็กเหล่านั้นทั้งหมด ก็ได้ยินเสียงหนึ่งพูดกับท่านว่า "คุณพ่อเห็นตลิ่งนั้นไหม เอาล่ะ ทั้งคุณพ่อและเด็กๆ จะต้องไปถึงจุดสูงสุด"
ด้วยคำพูดของคุณพ่อบอสโก, เด็กๆ ทุกคนก็รีบวิ่งไปที่ตลิ่ง พวกพระสงฆ์ก็วิ่งขึ้นไปตามทางลาดเช่นกัน ผลักเด็กๆไปข้างหน้า พยุงคนที่ล้มขึ้น และแบกคนที่เหนื่อยเกินกว่าจะปีนขึ้นไปบนไหล่ คุณพ่อรัว พับแขนเสื้อขึ้น ทำงานหนักที่สุด โดยจับเด็กชายสองคนไว้พร้อมกันแล้วเหวี่ยงพวกเขาขึ้นไปบนตลิ่ง จากนั้นพวกเขาก็ล้มลงและวิ่งไปอย่างสนุกสนาน ขณะเดียวกันคุณพ่อ. กาลิเอโรและคุณพ่อ ฟรานเซียเซียวิ่งกลับไปกลับมาเพื่อกระตุ้นให้เด็กๆ ปีนป่าย
ใช้เวลาไม่นานสำหรับพวกเขาทั้งหมดในการขึ้นสู่จุดสูงสุด “ตอนนี้เราจะทำอย่างไร?” คุณพ่อบอสโกถาม
“คุณพ่อต้องปีนขึ้นไปบนเนินเขาแต่ละเนินทั้งสิบที่อยู่ข้างหน้าคุณพ่อ” เสียงตอบ
“เป็นไปไม่ได้! เด็กอ่อนแอจำนวนมากไม่มีทางทำสำเร็จ!”
“คนที่ไม่สามารถทำได้ก็ต้องถูกอุ้มไป” เสียงตอบโต้
ขณะนั้นเอง ที่ปลายสุดของฝั่ง มีเกวียนทรงสามเหลี่ยมอันงดงามปรากฏอยู่ งดงามเกินคำบรรยาย ล้อทั้งสามของมันหมุนไปรอบทิศทาง เพลาสามอันยกขึ้นจากมุมและเชื่อมเข้าด้วยกันเพื่อรองรับธงที่ปักอย่างวิจิตรงดงาม โดยมีตัวอักษรขนาดใหญ่ที่จารึกว่า Innocentia-"Innocence"(ความบริสุทธิ์) มีการใช้วัสดุมากมายพันไว้รอบเกวียน โดยมีคำที่เขียนว่า Adiutorio Dei Altissimi, Patris et Filii et Spiritus Sancti "ด้วยความช่วยเหลือของพระเจ้าผู้สูงสุด พระบิดา พระบุตร และพระจิต"
เกวียนที่แวววาวด้วยทองคำและอัญมณีมาหยุดอยู่ท่ามกลางพวกเด็กผู้ชาย ตามคำสั่งที่กำหนด เด็กเล็กๆห้าร้อยคนก็ปีนเข้าไปในนั้น ในบรรดาผู้คนนับพันนับไม่ถ้วน มีเพียงสองสามร้อยเท่านั้นที่ยังคงบริสุทธิ์
การสำนึกผิด
ขณะที่คุณพ่อบอสโกเอาแต่สงสัยว่าจะไปทางไหน ถนนกว้าง,ถูกปรับระดับให้เรียบ,เต็มไปด้วยหนามก็เปิดออกตรงหน้าท่าน ทันใดนั้น อดีตลูกศิษย์ในชุดขาวหกคนก็ปรากฏตัวขึ้นซึ่งเสียชีวิตที่บ้านเยาวชน ชูธงอันวิจิตรงดงามอีกผืนหนึ่งพร้อมคำจารึกว่า เพนิเทนเทีย(Penitentia) - "การสำนึกผิด" - พวกเขาวางตนเป็นหัวหน้าฝูงชนซึ่งต้องเดินไปตลอดทาง เมื่อได้รับสัญญาณให้เคลื่อนไหว พระสงฆ์จำนวนมากก็คว้าหัวเรือของเกวียนแล้วเดินนำไป ตามมาด้วยเด็กชายในชุดขาวหกคนและฝูงชนที่เหลือ เด็กหนุ่มในเกวียนเริ่มร้องเพลง Laudate pueri Dominum- "ลูกเอ๋ย จงสรรเสริญพระเจ้าเถิด" (สดุดี 112:1) ด้วยความอ่อนหวานที่ไม่อาจพรรณนาได้
เป็นสัญลักษณ์ของอุปสรรคที่เราต้องฟันฝ่าเพื่อแยกตัวออกจากมัน เกวียนนั้นชัดเจนในตัวเอง เด็กที่เดินเท้าคือคนที่สูญเสียความบริสุทธิ์แต่กลับใจจากบาป” นอกจากนี้คุณพ่อบอสโกยังกล่าวเสริมด้วยว่าเนินเขาทั้งสิบลูกเป็นสัญลักษณ์ของพระบัญญัติสิบประการซึ่งการปฏิบัติตามนั้นนำไปสู่ชีวิตนิรันดร์ คุณพ่อบอสโกสรุปโดยบอกว่าท่านพร้อมที่จะบอกเด็กผู้ชายบางคนอย่างเป็นความลับว่า พวกเขาได้ทำอะไรในความฝัน ไม่ว่าพวกเขาจะคงอยู่ในหุบเขาหรือตกจากเกวียนก็ตาม
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น