ความรักของคุณพ่อบอสโกที่มีต่อแม่ของท่าน,มาร์กาเร็ตตา,ไม่ได้ลดลงตามกาลเวลา แม้ในวาระสุดท้ายของคุณพ่อบอสโก เมื่อท่านกำลังจะตาย,ท่านแทบจะกลั้นน้ำตาไม่ได้เมื่อนึกถึงคุณแม่ของท่าน และในตอนกลางคืน,ในภาวะกึ่งหมดสติ,คุณพ่อบอสโกเรียกชื่อแม่ของท่าน คุณพ่อเห็นคุณแม่หลายครั้งในความฝัน,ซึ่งยังคงอยู่ในใจของคุณพ่อและบางครั้งท่านก็เล่าให้เราฟัง
ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1860 คุณพ่อบอสโกฝันว่าท่านได้พบคุณแม่อยู่ใกล้พระแท่นของแม่พระผู้ปลอบบรรเทา ตามแนวกำแพงรอบอารามเซนต์แอนน์,ซึ่งตั้งอยู่บริเวณหัวมุมถนน ขณะที่คุณพ่อบอสโกกำลังเดินทางจาก Convitto Ecclesiastico กลับไปสู่บ้านเยาวชน คุณแม่ดูสวยงามมาก “อะไรนะ? คุณแม่อยู่ที่นี่จริงๆหรือ?” คุณพ่อบอสโกถาม “คุณแม่ยังไม่ตายหรือ?”
“แม่ตายไปแล้ว แต่แม่ยังมีชีวิตอยู่” แม่มาร์กาเร็ตตาตอบ
“แล้วคุณแม่มีความสุขไหม?”
"มีความสุขมาก." คุณแม่ตอบ
หลังจากถามคำถามอื่นๆ,คุณพ่อบอสโกถามคุณแม่ว่าเธอได้ไปสวรรค์โดยตรงหรือไม่ คุณแม่มาร์กาเร็ตตาตอบเชิงลบ จากนั้นคุณพ่อบอสโกก็ถามว่าเด็กชายหลายคนที่ท่านเอ่ยชื่อได้อยู่ในสวรรค์หรือไม่? และท่านก็ได้รับคำตอบที่ยืนยัน "บอกลูกในตอนนี้เถิด" คุณพ่อบอสโกกล่าวต่อไปว่า “คุณแม่ชอบอะไรที่สุดในสวรรค์?”
“แม่ไม่สามารถอธิบายเรื่องนั้นให้ลูกฟังได้หรอก”
“บอกลูกสักเล็กน้อยถึงความสุขของคุณแม่ ให้ลูกรู้สักหน่อยเถอะ!”
“แล้วนั้น,คุณแม่มาร์กาเร็ตตาก็เปล่งประกายด้วยความสง่ารุ่งโรจน์และสวมชุดคลุมอันงดงาม ขณะที่มีคณะนักร้องประสานเสียงชุดใหญ่ยืนอยู่ด้านหลัง คุณแม่เริ่มร้องเพลงแห่งความรักของพระเจ้าที่ไพเราะอย่างไม่อาจพรรณนาได้และจารึกเข้าสู่หัวใจ,เติมเต็มและรับไว้ด้วยความรัก ราวกับเสียงนับพันเสียง,โทนเสียงนับพัน,ตั้งแต่เสียงเบสทุ้มลึกไปจนถึงเสียงโซปราโนสูงสุด ล้วนผสมผสานกันอย่างเชี่ยวชาญ,ละเอียดอ่อน,และกลมกลืนจนเป็นเสียงเดียว แม้จะมีโทนเสียงและระดับเสียงที่หลากหลาย,ของเสียงที่มีตั้งแต่ดังไปจนถึงเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน คุณพ่อบอสโกซาบซึ้งประทับใจในการร้องเพลงที่ไพเราะที่สุดนี้จนท่านคิดว่าท่านหมดสติไปแล้วและท่านก็ไม่สามารถบอกหรือถามอะไรแม่ได้อีก เมื่อแม่มาร์กาเร็ตตาร้องเพลงจบ,เธอหันมาหาคุณพ่อบอสโกแล้วพูดว่า: "แม่จะรอลูก เราสองคนจะต้องอยู่ด้วยกันตลอดไป” หลังจากพูดคำเหล่านี้,แม่มาร์กาเร็ตตาก็หายตัวไป
ที่มา: DonBosco and Purgatory
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น