ทฤษฏีโลกอายุน้อย-คริสตชนยุคแรก

 

 

หลายคนในปัจจุบันคิดว่าความเชื่อที่ว่าโลกมีอายุ 6,000 ปีเป็นความเชื่อที่สำคัญของศาสนาคริสต์ พระคัมภีร์สอนว่าโลกมีอายุน้อย และคริสตชนบางคนเพิ่งเริ่มตีความปฐมกาลใหม่หลังจากความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ที่แสดงให้เห็นว่าโลกมีอายุหลายพันล้านปี แต่คุณอาจแปลกใจที่พบว่าความคิดสมัยใหม่นี้เป็นภาพล้อเลียนของความจริง
 

คริสตชนหลายคนในอดีตไม่เชื่อว่ามีความจำเป็นที่โลกต้องอายุน้อย และบางคนที่เชื่อเช่นนั้น ยังคงตีความปฐมกาลโดยเปรียบเปรยหรือเชิงเปรียบเทียบ ในความเป็นจริง ขบวนการโลกยุคใหม่ถือเป็นทฤษฎีสัมพัทธภาพใหม่และมีต้นกำเนิดที่แปลกประหลาดที่หลายคนไม่ทราบ
 

ทฤษฏีโลกอายุน้อย (Young Earth Creationism) คืออะไร?
 

ศูนย์การศึกษาวิทยาศาสตร์แห่งชาติ (NCSE) ให้คำนิยามทฤษฏีโลกอายุน้อยว่าเป็นแนวคิด
 

…ซึ่งกำหนดให้โลกมีอายุไม่เกิน 10,000 ปี และหกวันแห่งการเนรมิตสร้างโลกตามที่อธิบายไว้ในปฐมกาลแต่ละวันกินเวลา 24 ชั่วโมง
 

นี่คือสิ่งที่เราเห็นในกลุ่มความเชื่อเรื่องทฤษฏีการสร้างโลกอายุน้อย คำตอบในปฐมกาล(ที่ระบุบนเว็บไซต์)เชื่อว่าการเนรมิตสร้างโลกเกิดขึ้นใน 4004 ปีก่อนคริสตกาล กลุ่ม Creation Ministries International และสถาบัน Institute for Creation research ยังมีบทความบนเว็บไซต์ที่ระบุว่าโลกมีอายุประมาณ 6,000 ปี
 

คริสตชนยุคแรกเชื่ออย่างไร?
 

ในคริสต์ศตวรรษที่ 2 นักบุญอิเรเนียสแห่งลียองส์(St. Irenaeus of Lyons)ได้เขียนหนังสือที่ตอบโต้พวกนอสติก เฮเรติก(gnostic heretics) พวกนอสติกหลายกลุ่มเชื่อว่าพระเจ้าในพระคัมภีร์พันธสัญญาเดิมเป็นพระเจ้าที่แตกต่างจากพระเยซู และไม่ใช่ผู้สร้างสูงสุดของทุกสิ่ง บ่อยครั้งที่พวกเขาจะโต้แย้งว่าพระเจ้าทรงชั่วร้ายและโกหกต่ออาดัมและเอวา เพราะพวกนอสติกอ่านปฐมกาล บทที่ 2 ในความเข้าใจผิดว่าพระเจ้าทรงบอกอาดัมว่าถ้าพวกเขากินผลจากต้นไม้แห่งความรู้ดีรู้ชั่วแล้วเขาจะตาย,ในวันเดียวกับที่เขากิน ดังนั้นการตีความคำว่าวันจึงหมายถึงวันที่มี 24 ชั่วโมงตามตัวอักษร อย่างไรก็ตาม ในปฐมกาล บทที่ 3 เห็นได้ชัดว่าอาดัมและเอวาไม่ได้ตายในวันเดียวกับที่พวกเขากินผลไม้จากต้นไม้นั้น
 

นักบุญอิเรเนียสตอบโต้โดยระบุว่าวันในปฐมกาลไม่ใช่วันที่มี 24 ชั่วโมงตามตัวอักษร โดยอ้างอิงจาก 2 เปโตร 3:8 ซึ่งระบุว่าหนึ่งวันในปฐมกาลเป็นช่วงเวลา 1,000 ปี (Against Heresies 5.23.2) เนื่องจากอาดัมมีอายุไม่ถึงหนึ่งพันปี พระเจ้าไม่ได้ตรัสมุสาเมื่อพระองค์กล่าวว่าอาดัมจะตายในวันเดียวกับที่เขากิน อย่างไรก็ตาม นักบุญอิเรเนียสยังกล่าวด้วยว่าเขาคิดว่าวันเวลาของปฐมกาล บทที่ 1 เป็นช่วงเวลาหนึ่งพันปีเช่นกัน:
 

เพราะจำนวนวันที่โลกนี้ถูกสร้างขึ้น, ก็เท่ากับจำนวนพันปี และด้วยเหตุนี้ พระคัมภีร์จึงกล่าวว่า: 'สวรรค์และแผ่นดินก็สำเร็จ,และทุกสิ่งบนแผ่นดินด้วย' ในวันที่หกพระเจ้าทรงกระทำทุกสิ่งสำเร็จและทรงหยุดพักจากพระราชกิจทั้งหมดของพระองค์ในวันที่เจ็ด’ นี่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการเนรมิตสร้างของพระเจ้า เช่นเดียวกับที่เป็นคำพยากรณ์ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นด้วย เพราะวันขององค์พระผู้เป็นเจ้านั้นเหมือนกับหนึ่งพันปี และในหกวันสรรพสิ่งที่ทรงสร้างก็สำเร็จ เหตุฉะนั้นปรากฏชัดว่าสิ่งเหล่านั้นจะสิ้นสุดลงในพันปีที่หก (Against Heresies 5.28.3)

 

อิเรเนียสคิดว่าหนึ่งวันแห่งการเนรมิตสร้างเท่ากับ 1,000 ปี ซึ่งหมายความว่าในมุมมองของเขา โลกจะมีอายุอยู่ที่ประมาณ 12,000 ปี ในทางเทคนิคแล้ว อิเรเนียสไม่มีความคิดเรื่องโลกมีอายุน้อย เนื่องจากเขากล่าวว่าอายุของโลกนั้นมากกว่า 10,000 ปี แต่นี่เป็นเรื่องในแง่ทางเทคนิคเท่านั้น อย่างไรก็ตาม จุดสำคัญที่ต้องคำนึงถึงคือนักบุญอิเรเนียสไม่คิดว่าจะต้องตีความวันในปฐมกาลบทที่ 1 ว่าเป็นวันที่มี 24 ชั่วโมงตามตัวอักษร ซึ่งหมายความว่าในคริสต์ศตวรรษที่ 2, ความคิดของผู้มีความเชื่อนั้นคือไม่จำเป็นที่โลกต้องมีอายุเพียง 6,000 ปีเท่านั้น
 

นักบุญอิเรเนียสไม่ใช่คนเดียวที่มีความเข้าใจเรื่องวันของปฐมกาล ดูเหมือนว่านักบุญจัสติน มรณสักขีก็เห็นด้วยกับการแปลความหมายของวันเวลานี้ว่าเป็น 1,000 ปี (Dialogue with Trypho 81) ด้วยการตีความที่แตกต่างออกไป เคลเมนท์แห่งอเล็กซานเดรียจึงไม่เชื่อว่าการเนรมิตสร้างโลกเกิดขึ้นใน 6 วันหรือ 24 ชั่วโมง ดูเหมือนเขาจะเชื่อว่าทุกสิ่งถูกสร้างขึ้นในทันทีในอดีต และวันของปฐมกาล 1 นั้นเป็นเพียงการเปรียบเทียบ โดยเรียงลำดับว่าสิ่งสร้างใดที่สำคัญที่สุดสำหรับพระเจ้าก็จะยิ่งมีวันที่นานขึ้น  (Stromata 6.16; St. Miscellanies 6.16)
 

ฟิโลแห่งอเล็กซานเดรีย(Philo of Alexandria) นักปรัชญาชาวยิว,ก็สนับสนุนเรื่องการสร้างโลกโดยทันทีและวันของปฐมกาลบทที่ 1 เป็นช่วงเวลาโดยอุปมา (The Creation of the World, 3) การตีความปฐมกาลนี้ยังได้รับการส่งเสริมโดยบรรดาปิตาจารย์ของพระศาสนจักรในยุคแรกอื่นๆ เช่น นักบุญอาทานาซีอุส, ออริเกน, นักบุญออกัสติน, และคนอื่นๆ
 

นักบุญออกัสตินสอนว่าวันในปฐมกาล 1 ไม่ใช่วันที่แบ่งโดยดวงอาทิตย์ แต่พระเจ้าทรงเป็นผู้แบ่งวัน (ความหมายตามตัวอักษรของปฐมกาล 4.27) และทั้งหกวันในปฐมกาล 1 เรียกว่าวันเดียวในปฐมกาล 2:4 โดยที่กล่าวไว้ว่า
 

ในวันที่พระยาห์เวห์พระเจ้าทรงสร้างสวรรค์บนแผ่นดินโลก
 

ดังนั้น วันต่างๆตาม Genesis 1 และ 2 จึงไม่ใช่วันที่มี 24 ชั่วโมงตามตัวอักษร.
 

ด้วยเหตุนี้ พระองค์ผู้ทรงสร้างทุกสิ่ง, ทรงสร้างหกวันหรือเจ็ดวันหรือวันหนึ่งหกหรือเจ็ดครั้งพร้อมกัน ถ้าอย่างนั้น เหตุใดจึงจำเป็นต้องมีการกำหนดหกวันที่แตกต่างกันในการเล่าเรื่องทีละวัน? เหตุผลก็คือผู้ที่ไม่เข้าใจความหมายของข้อความที่ว่า 'พระองค์ทรงสร้างสรรพสิ่งด้วยกัน' ไม่สามารถบรรลุความหมายของพระคัมภีร์ได้ เว้นแต่การบรรยายจะดำเนินไปทีละขั้นเท่านั้น (ความหมายตามตัวอักษรของปฐมกาล 5.3.6)
 

กล่าวอีกนัยหนึ่ง นักบุญออกัสตินเชื่อว่าวันในปฐมกาลบทที่ 1 ไม่ใช่ 6 วันที่มี 24 ชั่วโมง แต่เป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างการเล่าเรื่องของปฐมกาลบทที่ 1 ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องใช้ปฐมกาลบทที่ 1 เพื่ออธิบายว่าการทรงสร้างเกิดขึ้นได้อย่างไร
 

โดยสรุป,ปิตาจารย์ของพระศาสนจักรยุคแรกเชื่อว่าพระเจ้าทรงสร้างสิ่งทั้งหลายในทันทีและถือปฐมกาล 1 ในเชิงเปรียบเทียบ พวกท่านยังถือว่าอยู่ในกลุ่ม young earth creationists,เนื่องจากพวกท่านไม่ได้ระบุว่าโลกมีอายุมากกว่า 6,000 ปี แต่ประเด็นก็คือพวกท่านไม่จำเป็นต้องยึดติดกับความคิดที่ว่าโลกมีอายุ 6,000 ปี จากการตีความปฐมกาลบทที่ 1 อย่างง่ายๆหรือตามตัวอักษร มีวิธีตีความได้หลายวิธี ความเชื่อที่สามารถตีความปฐมกาลแบบไม่ตรงตามตัวอักษรได้นั้นไม่ใช่แนวคิดสมัยใหม่ มีอยู่ในสมัยของปิตาจารย์พระศาสนจักรยุคแรกแล้ว
 

************************